宋代
〔宋代〕赵处澹
古诗《村居》宋·赵处澹,乍晴山染碧,过雨落疏花。水阔暮天迥,村居春昼嘉。倚栏时展画,留客旋烹茶。剩得闲中趣,吟诗到日斜。
古诗《寄友》宋·赵处澹,谁谓相去远,盈盈一水间。欲渡无津梁,中情何由殚。秋怀多感慨,抚衿起长叹。岩风堕朝露,轻云冒遥山。群芳尽摇落,孰与坚岁寒。
古诗《拟古·其三》宋·赵处澹,涉江采芙蓉,皎皎外名利。采之遗所思,共此无尘意。所思在芝田,道远莫之致。悠然对芳草,绿满江南地。
古诗《清明雨中》宋·赵处澹,竹绕清渠长嫩蒲,数声村角晚吹梧。山家最怕清明雨,打落残花一片无。