-
感遇诗三十八首·其十二
古诗《感遇诗三十八首·其十二》唐·陈子昂,呦呦南山鹿,罹罟以媒和。招摇青桂树,幽蠹亦成科。世情甘近习,荣耀纷如何。怨憎未相复,亲爱生祸罗。瑶台倾巧笑,玉杯殒双蛾。谁见枯城蘖,青青成斧...
-
感遇诗三十八首·其十三
古诗《感遇诗三十八首·其十三》唐·陈子昂,林居病时久,水木澹孤清。闲卧观物化,悠悠念无生。青春始萌达。朱火已满盈。徂落方自此,感叹何时平。
-
春夜别友人二首·其一
古诗《春夜别友人二首·其一》唐·陈子昂,银烛吐青烟,金樽对绮筵。离堂思琴瑟,别路绕山川。明月隐高树,长河没晓天。悠悠洛阳道,此会在何年。
-
感遇诗三十八首·其二十一
古诗《感遇诗三十八首·其二十一》唐·陈子昂,蜻蛉游天地,与世本无患。飞飞未能止,黄雀来相干。穰侯富秦宠,金石比交欢。出入咸阳里,诸侯莫敢言。宁知山东客,激怒秦王肝。布衣取丞相,千载为辛...
-
感遇诗三十八首·其二十二
古诗《感遇诗三十八首·其二十二》唐·陈子昂,微霜知岁晏,斧柯始青青。况乃金天夕,浩露沾群英。登山望宇宙,白日已西暝。云海方荡潏59,孤鳞安得宁。
-
郭隗
古诗《郭隗》唐·陈子昂,逢时独为贵,历代非无才。隗君亦何幸,遂起黄金台。
-
感遇诗三十八首·其二
古诗《感遇诗三十八首·其二》唐·陈子昂,兰若生春夏,芊蔚何青青。幽独空林色,朱蕤冒紫茎。迟迟白日晚,袅袅秋风生。岁华尽摇落,芳意竟何成。
-
送魏大从军
古诗《送魏大从军》唐·陈子昂,匈奴犹未灭,魏绛复从戎。怅别三河道,言追六郡雄。雁山横代北,狐塞接云中。勿使燕然上,惟留汉将功。
-
同王员外雨后登开元寺南楼因酬晖上人独坐山亭有赠
古诗《同王员外雨后登开元寺南楼因酬晖上人独坐山亭有赠》唐·陈子昂,钟梵经行罢,香林坐入禅。岩庭交杂树,石濑泻鸣泉。水月心方寂,云霞思独玄。宁知人世里,疲病得攀缘。
-
春夜别友人二首·其二
古诗《春夜别友人二首·其二》唐·陈子昂,紫塞白云断,青春明月初。对此芳樽夜,离忧怅有馀。清冷花露满,滴沥檐宇虚。怀君欲何赠,愿上大臣书。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
感遇诗三十八首·其二十九
古诗《感遇诗三十八首·其二十九》唐·陈子昂,丁亥岁云暮,西山事甲兵。赢粮匝邛道,荷戟争羌城。严冬阴风劲,穷岫泄云生。昏曀无昼夜,羽檄复相惊。拳局竞万仞,崩危走九冥。籍籍峰壑里,哀哀冰雪...
-
感遇诗三十八首·其一
古诗《感遇诗三十八首·其一》唐·陈子昂,微月生西海,幽阳始代升。圆光正东满,阴魄已朝凝。太极生天地,三元更废兴。至精谅斯在,三五谁能征。
-
度荆门望楚
古诗《度荆门望楚》唐·陈子昂,遥遥去巫峡,望望下章台。巴国山川尽,荆门烟雾开。城分苍野外,树断白云隈。今日狂歌客,谁知入楚来。
-
感遇诗三十八首·其三十
古诗《感遇诗三十八首·其三十》唐·陈子昂,可怜瑶台树,灼灼佳人姿。碧华映朱实,攀折青春时。岂不盛光宠,荣君白玉墀。但恨红芳歇,凋伤感所思。
-
登幽州台歌
古诗《登幽州台歌》唐·陈子昂,前不见古人,后不见来者。念天地之悠悠,独怆然而涕下。
-
感遇诗三十八首·其三十五
古诗《感遇诗三十八首·其三十五》唐·陈子昂,本为贵公子,平生实爱才。感时思报国,拔剑起蒿莱。西驰丁零塞,北上单于台。登山见千里,怀古心悠哉。谁言未亡祸,磨灭成尘埃。
-
送客
古诗《送客》唐·陈子昂,故人洞庭去,杨柳春风生。相送河洲晚,苍茫别思盈。白蘋已堪把,绿芷复含荣。江南多桂树,归客赠生平。
-
谏灵驾入京书
古诗《谏灵驾入京书》唐·陈子昂,梓州射洪县草莽愚臣陈子昂谨顿首冒死献书阙下:臣闻明主不恶切直之言以纳忠,烈士不惮死亡之诛以极谏。故有非常之策者,必待非常之时;有非常之时者,...
-
感遇诗三十八首·其三十四
古诗《感遇诗三十八首·其三十四》唐·陈子昂,朔风吹海树,萧条边已秋。亭上谁家子,哀哀明月楼。自言幽燕客,结发事远游。赤丸杀公吏,白刃报私仇。避仇至海上,被役此边州。故乡三千里,辽水复悠...