唐代著名诗僧、妙喜寺主持
〔唐代〕皎然
古诗《晨登乐游原望终南积雪》唐·皎然,凌晨拥弊裘,径上古原头。雪霁山疑近,天高思若浮。琼峰埋积翠,玉嶂掩飞流。曜彩含朝日,摇光夺寸眸。寒空标瑞色,爽气袭皇州。清眺何人得,终当独再...
古诗《秋晩宿破山寺》唐·皎然,秋风落叶满空山,古寺残灯石壁间。昔日经行人去尽,寒云夜夜自飞还。
古诗《寻陆鸿渐不遇》唐·皎然,移家虽带郭,野径入桑麻。近种篱边菊,秋来未著花。扣门无犬吠,欲去问西家。报道山中去,归时每日斜。
古诗《九日与陆处士羽饮茶》唐·皎然,九日山僧院,东篱菊也黄。俗人多泛酒,谁解助茶香。