-
咏雨
古诗《咏雨》唐·杨凝,尘浥多人路,泥归足燕家。可怜缭乱点,湿尽满宫花。
-
别李协
古诗《别李协》唐·杨凝,江边日暮不胜愁,送客沾衣江上楼。明月峡添明月照,蛾眉峰似两眉愁。
-
春霁晚望
古诗《春霁晚望》唐·杨凝,细雨晴深小苑东,春云开气逐光风。雄儿走马神光上,静女看花佛寺中。书剑学多心欲懒,田园荒废望频空。南归路极天连海,惟有相思明月同。
-
送客往夏州
古诗《送客往夏州》唐·杨凝,怜君此去过居延,古塞黄云共渺然。沙阔独行寻马迹,路迷遥指戍楼烟。夜投孤店愁吹笛,朝望行尘避控弦。闻有故交今从骑,何须著论更言钱。
-
送客归湖南
古诗《送客归湖南》唐·杨凝,湖南树色尽,了了辨潭州。雨散今为别,云飞何处游。情来偏似醉,泪迸不成流。那向萧条路,缘湘篁竹愁。
-
晚夏逢友人
古诗《晚夏逢友人》唐·杨凝,一别同袍友,相思已十年。长安多在客,久病忽闻蝉。骤雨才沾地,阴云不遍天。微凉堪话旧,移榻晚风前。
-
春情
古诗《春情》唐·杨凝,旧宅洛川阳,曾游游侠场。水添杨柳色,花绊绮罗香。赵瑟多愁曲,秦家足艳妆。江潭远相忆,春梦不胜长。
-
与友人会
古诗《与友人会》唐·杨凝,蝉吟槐蕊落,的的是愁端。病觉离家远,贫知处事难。真交无所隐,深语有馀欢。未必闻歌吹,羁心得暂宽。
-
春怨
古诗《春怨》唐·杨凝,花满帘栊欲度春,此时夫婿在咸秦。绿窗孤寝难成寐,紫燕双飞似弄人。
-
和直禁省
古诗《和直禁省》唐·杨凝,宵直丹宫近,风传碧树凉。漏稀银箭滴,月度网轩光。凤诏裁多暇,兰灯梦更长。此时颜范贵,十步旧连行。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
送客往鄜州
古诗《送客往鄜州》唐·杨凝,新参将相事营平,锦带骍弓结束轻。晓上关城吟画角,暗驰羌马发支兵。回中地近风常急,鄜畤年多草自生。近喜扶阳系戎相,从来卫霍笑长缨。
-
下第后蒙侍郎示意指于新先辈宣恩感谢
古诗《下第后蒙侍郎示意指于新先辈宣恩感谢》唐·杨凝,才薄命如此,自嗟兼自疑。遭逢好交日,黜落至公时。倚玉甘无路,穿杨却未期。更惭君侍坐,问许可言诗。
-
送别
古诗《送别》唐·杨凝,仙花笑尽石门中,石室重重掩绿空。暂下云峰能几日,却回烟驾驭春风。
-
送人出塞
古诗《送人出塞》唐·杨凝,北风吹雨雪,举目已悽悽。战鬼秋频哭,征鸿夜不栖。沙平关路直,碛广郡楼低。此去非东鲁,人多事鼓鼙。
-
唐昌观玉蕊花
古诗《唐昌观玉蕊花》唐·杨凝,瑶华琼蕊种何年,萧史秦嬴向紫烟。时控彩鸾过旧邸,摘花持献玉皇前。
-
行思
古诗《行思》唐·杨凝,千里岂云去,欲归如路穷。人间无暇日,马上又秋风。破月衔高岳,流星拂晓空。此时皆在梦,行色独匆匆。
-
上巳
古诗《上巳》唐·杨凝,帝京元巳足繁华,细管清弦七贵家。此日风光谁不共,纷纷皆是掖垣花。
-
送客归常州
古诗《送客归常州》唐·杨凝,行到河边从此辞,寒天日远暮帆迟。可怜芳草成衰草,公子归时过绿时。
-
留别
古诗《留别》唐·杨凝,玉节随东阁,金闺别旧僚。若为花满寺,跃马上河桥。
-
别谪者
古诗《别谪者》唐·杨凝,此地闻犹恶,人言是所之。一家书绝久,孤驿梦成迟。八月三湘道,闻猿冒雨时。不须祠楚相,臣节转堪疑。