-
感故府二首·其二
古诗《感故府二首·其二》唐·李建勋,悒悒复悒悒,思君安可及。永日在阶前,披衣随风立。高楼暮角断,远树寒鸦集。惆怅几行书,遗踪墨犹湿。
-
题魏坛二首·其一
古诗《题魏坛二首·其一》唐·李建勋,不遇至真传道要,曾看真诰亦何为。旧碑经乱沈荒涧,灵篆因耕出故基。蛙黾自喧浇药井,牛羊闲过放生池。萧条夕景空坛畔,朽桧枝斜绿蔓垂。
-
惜花
古诗《惜花》唐·李建勋,淡淡西园日又垂,一尊何忍负芳枝。莫言风雨长相促,直是晴明得几时。心破只愁莺践落,眼穿唯怕客来迟。年年使我成狂叟,肠断红笺几首诗。
-
蔷薇二首·其二
古诗《蔷薇二首·其二》唐·李建勋,拂檐拖地对前墀,蝶影蜂声烂熳时。万倍馨香胜玉蕊,一生颜色笑西施。忘归醉客临高架,恃宠佳人索好枝。将并舞腰谁得及,惹衣伤手尽从伊。
-
宿山房
古诗《宿山房》唐·李建勋,石窗灯欲尽,松槛月还明。就枕浑无睡,披衣却出行。岩高泉乱滴,林动鸟时惊。倏忽山钟曙,喧喧仆马声。
-
和致仕沈郎中
古诗《和致仕沈郎中》唐·李建勋,欲谋休退尚因循,且向东溪种白蘋。谬应星辰居四辅,终期冠褐作闲人。城中隔日趋朝懒,楚外千峰入梦频。残照晚庭沉醉醒,静吟斜倚老松身。
-
春日病中
古诗《春日病中》唐·李建勋,才得归闲去,还教病卧频。无由全胜意,终是负青春。绿柳渐拂地,黄莺如唤人。方为医者劝,断酒已经旬。
-
感故府二首·其一
古诗《感故府二首·其一》唐·李建勋,戚戚复戚戚,期怀安可释。百年金石心,中路生死隔。新坟应草合,旧地空苔色。白日灯荧荧,凝尘满几席。
-
蔷薇二首·其一
古诗《蔷薇二首·其一》唐·李建勋,万蕊争开照槛光,诗家何物可相方。锦江风撼云霞碎,仙子衣飘黼黻香。裛露早英浓压架,背人狂蔓暗穿墙。彩笺蛮榼旬休日,欲召亲宾看一场。
-
孤雁
古诗《孤雁》唐·李建勋,欲食不敢食,合栖犹未栖。闻风亦惊过,避缴恨飞低。水阔缘湘因,云寒过碛迷。悲鸣感人意,不见夜乌啼。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
蝶
古诗《蝶》唐·李建勋,粉蝶翩翩若有期,南园长是到春归。闲依柳带参差起,困傍桃花独自飞。潜被燕惊还散乱,偶因人逐入帘帏。晚来欲雨东风急,回看池塘影渐稀。
-
批周宗书后
古诗《批周宗书后》唐·李建勋,偶罢阿衡来典郡,固无闲物可应官。凭君为报群胥道,莫作循州刺史看。
-
答汤悦
古诗《答汤悦》唐·李建勋,司空犹不作,那敢作司徒。幸有山翁号,如何不见呼。
-
金谷园落花
古诗《金谷园落花》唐·李建勋,愁见清明后,纷纷盖地红。惜看难过日,自落不因风。蝶散馀香在,莺啼半树空。堪悲一尊酒,从此似西东。
-
惜花
古诗《惜花》唐·李建勋,白发今如此,红芳莫更催。预愁多日谢,翻怕十分开。点滴无时雨,荒凉满地苔。闲阶一杯酒,惟待故人来。
-
正月晦日
古诗《正月晦日》唐·李建勋,莫倦寻春去,都无百日游。更堪正月过,已是一分休。泉暖声才出,云寒势未收。晚来重作雪,翻为杏花愁。
-
夏日酬祥松二公见访
古诗《夏日酬祥松二公见访》唐·李建勋,多谢空门客,时时出草堂。从容非有约,淡薄不相忘。池映春篁老,檐垂夏果香。西峰正清霁,自与拂吟床。
-
春雪
古诗《春雪》唐·李建勋,随风竟日势漫漫,特地繁于故岁看。幽榭冻黏花屋重,短檐斜湿燕巢寒。闲听不寐诗魂爽,净吃无厌酒肺乾。莫道便为桑麦药,亦胜焦涸到春残。
-
金山
古诗《金山》唐·李建勋,不嗟白发曾游此,不叹征帆无了期。尽日凭阑谁会我,祗悲不见韩垂诗。
-
寄魏郎中
古诗《寄魏郎中》唐·李建勋,碌碌但随群,蒿兰任不分。未尝矜有道,求遇向吾君。逸驾秋寻寺,长歌醉望云。高斋纸屏古,尘暗北山文。