-
食橘
古诗《食橘》宋·刘敞,吾闻江陵橘,乃比千户侯。岁献天子旁,取为庙堂羞。问其何能尔,无胫而远游。橘也不自言,请君以臆酬。凭生覆载中,颇亦万木俦。通为骚人颂,谬得禹贡...
-
续黄子温读陶渊明诗十首·其八
古诗《续黄子温读陶渊明诗十首·其八》宋·刘敞,孟尝实超迈,举世少其并。风流自有钟,若士复孤迥。祖述酒中趣,乃知外家性。
-
寄张宜
古诗《寄张宜》宋·刘敞,张君于福乐,先进野人也。曩者吾见之,大惊彼何者。须眉交苍白,被服必儒雅。故善殷周间,不居王郑下。诸士多及门,之子独在野。食有脱粟饭,出无款段...
-
劝思弟于南轩种竹
古诗《劝思弟于南轩种竹》宋·刘敞,世皆笑幽独,何不少自贬。种竹南轩间,亦足以相检。况兹岁华晚,众卉日凋敛。清节良自如,栽培匪为谄。岂知窗户侧,秀色窥荏苒。会兹东南美,相对情不...
-
登禅智寺上方赠同游诸公
古诗《登禅智寺上方赠同游诸公》宋·刘敞,重冈抱城起,清川带野回。旧都迁陵谷,遗寺空池台。修竹入晻霭,荒溪转崔嵬。鸣禽畏人起,故老惊客来。置酒感兴废,浩歌寄欢哀。伊昔游此人,于今安在...
-
壶公祠大树
古诗《壶公祠大树》宋·刘敞,若人既羽化,伊树亦千年。委干龙蛇蛰,交阴孔翠鲜。流光驹过隙,浮世海成田。信有壶中药,能移物外天。真游藐何许,神理信茫然。会见辽东鹤,悲歌感市...
-
得隐直书并闻将之洛阳
古诗《得隐直书并闻将之洛阳》宋·刘敞,三月一得书,始知去君远。开缄见无恙,豁达百虑展。秋风催时节,摇落岁向晚。迟迟行旅外,色瘁足更趼。边封鸣狐狸,牙爪贵鹰犬。儒者非所须,弃置自未...
-
种瓜瓠
古诗《种瓜瓠》宋·刘敞,吾生拙用大,江海思远适。岂独为瓠瓜,长系取不食。漆园有遗意,放荡豁心臆。树此无何乡,近身见多益。五日拙一旬,十日成百尺。累蔓更相引,甘实行可...
-
负暄四首·其一
古诗《负暄四首·其一》宋·刘敞,岁晚天地闭,积阴冻乾坤。大钧止亭育,群鬼私自尊。窃弄造化柄,擅令众阴存。幽奸发玄漠,死气蒸黎元。朋党渐相蔽,大辰诉其冤。帝惟百物忧,恐不见阳...
-
晚凉
古诗《晚凉》宋·刘敞,落日蔽昆仑,微风起阊阖。虫声语悽恻,树影翻离合。蚤露结明珠,圆蟾莹尘匣。浩歌始自放,喟此区中狭。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
戏作二首·其一
古诗《戏作二首·其一》宋·刘敞,仙家千载亦何长,人世空惊日月忙。洞里桃花莫相笑,刘郎今是老刘郎。
-
迎恩甫
古诗《迎恩甫》宋·刘敞,相别才一月,相忆如一年。岂无白首游,不及夫子贤。邂逅发寤寐,奋飞绝由缘。忽闻乘春浪,千里下归船。鸡黍可以具,班荆畅幽悁。
-
四皓歌·其一
古诗《四皓歌·其一》宋·刘敞,与汝携手,南山之阿。富贵多忧,孰知其他。
-
负暄四首·其二
古诗《负暄四首·其二》宋·刘敞,南极无永昼,北方多苦寒。负暄意颇适,容膝居亦安。啸傲长者辙,崔嵬切云冠。道书异俗味,稚子同大欢。不觉老将至,安知利害端。
-
魏京诗·其十三
古诗《魏京诗·其十三》宋·刘敞,既閟尔弓,既櫜尔矛。猃狁臣止,四方是休。
-
魏京诗·其十
古诗《魏京诗·其十》宋·刘敞,驱之浑浑,攘之贲贲。靡有辀张,歼厥鲸鲲。
-
怀归操二章·其二
古诗《怀归操二章·其二》宋·刘敞,蟋蟀在堂岁云逝,今我不乐濡以滞。岂不怀归朋友畏。
-
古怨诗·其一
古诗《古怨诗·其一》宋·刘敞,鸿雁飞矣,邕邕其族。孰是人斯,茕茕其独。
-
答黄寺丞濠梁杂咏
古诗《答黄寺丞濠梁杂咏》宋·刘敞,闭门委馀事,久矣卧幽寂。忽枉临濠篇,如逮问鱼客。山川尽写仿,人物多在昔。形倨游自远,善行固无迹。吁嗟相知晚,起予遽多益。乃悟文字工,足兼造化...
-
潘道士
古诗《潘道士》宋·刘敞,上清宫中老道士,曾从先皇去封祀。山头侯夜窥火轮,汾上掊钩出金耳。云成龙虎当翠华,丰隆前导清泥沙。万灵扶驾百神护,杂沓仙侣堆云霞。黄衣羽客十有...