-
秋意四首·其一
古诗《秋意四首·其一》宋·刘敞,阴虫鸣空阶,危叶堕高树。秋风虽昨日,所遇已如故。悠悠岁方晏,采采行多露。芳香日可闵,宛彼兰与杜。
-
昼寝三首·其二
古诗《昼寝三首·其二》宋·刘敞,成败劳耳目,是非丧神虑。我生天地间,安得弃之去。始疑昏逾明,渐觉梦胜寤。但可寐无聪,安知岁云暮。神交既倜傥,魄定奚忧惧。此以遣朝昏,因之保吾...
-
楚风四首·其二
古诗《楚风四首·其二》宋·刘敞,严严章华宫,灼灼高唐观。庆吊随俯仰,离合异昏旦。人生讵能几,物化每交乱。千秋万岁后,寂寞江与汉。
-
伤梅公异二首·其二
古诗《伤梅公异二首·其二》宋·刘敞,刻苦身常病,忧愁寿易侵。空令武子死,谁听伯牙琴。寥落书盈箧,肃条风满林。惟应都下士,能记洛生吟。
-
寄阮二举之杨十七彦文
古诗《寄阮二举之杨十七彦文》宋·刘敞,我昔居宋都,潜有伐树忧。不期得君子,卒岁同优游。杨生旧相知,情分故绸缪。阮公出倾盖,而肯如白头。古人有忘年,嗟我非此俦。譬如羔袖微,岂可参狐...
-
秋阴
古诗《秋阴》宋·刘敞,浮云初无心,已南复更北。萧萧清风急,忽忽白日匿。时逝物稍变,感集意鲜适。玄蝉号庭树,蟋蟀吟四壁。自古共此悲,岂伊越乡客。
-
观永叔五代史
古诗《观永叔五代史》宋·刘敞,大均运元和,万物分一气。相杂以成文,自然故为贵。道衰三王末,议出百家沸。仲尼日月也,薄日为之既。春秋曰笔削,天地复经纬。大法初粲然,乱臣以为...
-
读邻几泰山十二诗
古诗《读邻几泰山十二诗》宋·刘敞,宿心慕邹鲁,寤寐泰山杪。慷慨念遐观,滞留想轻矫。人寰何鼎鼎,群动困扰扰。安知有神灵,独立万物表。圆天似车盖,沧海称池沼。丹梯无留迹,绝壑通过...
-
夜月露卧
古诗《夜月露卧》宋·刘敞,微月翳西林,繁星灿如锦。欢言恋清景,展席不遑寝。凉风能相期,沆瀣若可饮。劳生伤局促,徂岁急苒荏。为君捐万虑,高卧且安枕。
-
秋兴三首·其三
古诗《秋兴三首·其三》宋·刘敞,耿耿河汉辉,中夜西南流。牛女永相望,婉娈悲素秋。安知乘槎翁,径出海外游。天路或幽险,神仙非所求。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
武溪深·其二
古诗《武溪深·其二》宋·刘敞,武溪之山兮,高下而相乘。卑不可越兮,危不可凭。
-
闭门二首·其一
古诗《闭门二首·其一》宋·刘敞,闭门无所事,岁月忽已极。岂敢空绝交,出门谅安适。是非敛外虑,文字堆四壁。尧舜参在前,孔孟凛居侧。昆仑默泛览,万里在瞬息。夐古时幽寻,千年仅顷...
-
贺王介甫初就职秘阁
古诗《贺王介甫初就职秘阁》宋·刘敞,凤凰信高远,矰缴安得羁。非君九韶奏,讵肯一来仪。王子美无度,孤飞绝云霓。常恐浊一世,斯人莫见之。天子蹈轩虞,公卿聚皋夔。孰言阿阁下,定有朝阳...
-
戏作青瓷香球歌
古诗《戏作青瓷香球歌》宋·刘敞,蓝田仙人采寒玉,蓝光照人莹如烛。蟾肪淬刀昆吾石,信手镌花何委曲。蒙蒙夜气清且嫭,玉缕喷香如紫雾。天明人起朝云飞,仿佛疑成此中去。
-
杂诗二十二首·其三
古诗《杂诗二十二首·其三》宋·刘敞,至人迈龙德,世岂识潜升。昔在周道衰,伯阳起西征。胡为委一世,畏此网与罾。川竭山亦摧,喟然吾何称。岂不怀徘徊,民言憯无惩。亹亹强著书,后贤以为...
-
同客饮涪州薛使君佚老亭
古诗《同客饮涪州薛使君佚老亭》宋·刘敞,百尺井底泉,激轮乍飞流。潺湲入庭户,宛转如奔虬。主人三署郎,持节西南州。弃之卧故里,富贵安足留。郤扫长闭门,赢馀非所求。客来坐林下,樽酒相献...
-
和张景纯初置馆中
古诗《和张景纯初置馆中》宋·刘敞,张也湖海士,心与迹并真。语默或不常,时以为狂人。蹉跎太仓史,奔走京华尘。颇如丧家狗,累累敝精神。虽游公卿间,望绝要路津。感激自上书,生当致青...
-
闵雨诗·其十一
古诗《闵雨诗·其十一》宋·刘敞,天子之德,视雨之施。肇自京师,达于四裔。无有蛮貊,孚我君惠。
-
魏京诗·其十六
古诗《魏京诗·其十六》宋·刘敞,皇曰卿士,惟帝时功。时亦惟人,惟寇莱公。
-
壶公祠大树
古诗《壶公祠大树》宋·刘敞,壶公飞升向千岁,兹树悬壶今尚在。繁根郁屈蟠蛟龙,冗干呺嚎作天籁。樛枝入土又旁出,四面童童若车盖。大钧播物信容易,父老相传谩惊骇。孔明庙前千丈...