-
答和吴传正赞善二首并寄高阳王十三机宜·其二
古诗《答和吴传正赞善二首并寄高阳王十三机宜·其二》宋·邵雍,乐静岂无病,好闲终有心。争如自得者,与世善浮沉。
-
听天吟
古诗《听天吟》宋·邵雍,上天生我,上天死我。一听于天,有何不可。
-
秋怀三十六首·其二十四
古诗《秋怀三十六首·其二十四》宋·邵雍,人老秋更老,山深水复深。高木已就脱,慧禽空好音。筋骸非曩日,道德负初心。赖有馀编在,时时尚可寻。
-
不寝
古诗《不寝》宋·邵雍,闲坐更已深,就寝夜尚永。展转不成寐,却把前事省。奠枕时昏昏,拥衾还耿耿。西窗明月中,数叶芭蕉影。
-
力穑吟
古诗《力穑吟》宋·邵雍,春时耕种,夏时耘耨。秋时收治,冬时用受。雨露不愆,既苗既秀。水旱为灾,尚罹其咎。
-
秋日饮后晚归
古诗《秋日饮后晚归》宋·邵雍,水竹园林秋更好,忍把芳樽容易倒。重阳已过菊方开,情多不学年光老。阴云不动杨柳低,风递轻寒生暮草。无涯逸兴不可收,马蹄慢踏天街道。
-
答傅钦之
古诗《答傅钦之》宋·邵雍,芝兰在室,不能无臭。金石振地,不能无声。恶则哀之,哀而不伤。善则乐之,乐而不淫。
-
秋怀三十六首·其三十六
古诗《秋怀三十六首·其三十六》宋·邵雍,饮酒不甚多,数杯醺心颜。未醺不可止,既醺劝亦难。谁云万物广,岂出天地关。谁云万事广,岂出人情间。
-
宿延秋庄
古诗《宿延秋庄》宋·邵雍,驱车入洛川,下马弄飞泉。乍有云山乐,殊无朝市喧。非唯快心志,自可忘形言。借问尘中友,谁为得手先。
-
窥开吟·其十三
古诗《窥开吟·其十三》宋·邵雍,物理窥开后,人情照破间。敢言天下事,到手又何难。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
不再吟
古诗《不再吟》宋·邵雍,春无再至,花无再开。人无再少,时无再来。
-
灾来吟
古诗《灾来吟》宋·邵雍,灾自外来,犹可消除。灾自内来,何由支梧。天人之间,内外察诸。
-
诈者吟
古诗《诈者吟》宋·邵雍,诈者固疑人,天下尽行诈。不信天下人,其间无真话。
-
治乱吟
古诗《治乱吟》宋·邵雍,君子小人,亦常相半。时止时行,或治或乱。
-
悟人一言
古诗《悟人一言》宋·邵雍,百虑谋犹拙,一言迷自开。世间无大事,天下有雄才。唯恐人难得,宁忧道未恢。忌心都去尽,何复病尘埃。
-
闲坐吟
古诗《闲坐吟》宋·邵雍,当年计过之,今日事难随。天命不我祐,云山聊自怡。无何缘淡薄,遂得造希夷。却欲嗤真宰,劳劳应不知。
-
川上怀旧四首·其四
古诗《川上怀旧四首·其四》宋·邵雍,地迥川原阔,村孤烟水闲。雷轻龙过浦,云乱雨移山。田者荷锄去,渔人背网还。伊予独沾湿,犹在道途间。
-
训世孝弟诗十首·其九
古诗《训世孝弟诗十首·其九》宋·邵雍,子孝亲兮弟敬哥,吁嗟分拆听搬唉。囊中财物他嫌少,祖上田园你要多。夫妇眼前虽快乐,儿孙日后恐消磨。何如孝弟亲乡党,子孝亲兮弟敬哥。
-
天津幽居
古诗《天津幽居》宋·邵雍,予家洛城里,况复在天津。日近先知晓,天低易得春。时光优化国,景物厚幽人。自可辞轩冕,闲中老此身。
-
王公吟
古诗《王公吟》宋·邵雍,王公大人,天下具瞻;轻流薄习,重损威严。此尚未了,彼安能兼。非唯失道,又复起贪。顶戴儒冠,心存象教。本图心宁,复使心闹。譬如生子,当求克肖。...