-
多多吟
古诗《多多吟》宋·邵雍,天下居常,害多于利。乱多于治,忧多于喜。奈何人生,不能免此。奈何予生,皆为外事。
-
秋怀三十六首·其三十二
古诗《秋怀三十六首·其三十二》宋·邵雍,水寒潭见心,木落山露骨。始信天无涯,万里不隔物。脱衣挂扶桑,引手探月窟。不负仁义心,区区五十一。
-
天宫小阁
古诗《天宫小阁》宋·邵雍,夏日到天宫,凭栏望莫穷。古人用心远,天子建都雄。楼观深云里,山川暮霭中。行人漫来往,此意有谁同。
-
依韵和张元伯职方岁除
古诗《依韵和张元伯职方岁除》宋·邵雍,及正四十六,老去耻无才。残腊方回律,新春又起灰。非唯忘利禄,况复外形骸。白发已过半,光阴任自催。
-
游龙门
古诗《游龙门》宋·邵雍,江天无少异,幽鸟下晴沙。路去山形断,川回渡口斜。龛岩千万穴,店舍两三家。清景四时好,都城况不赊。
-
天闷幽居即事
古诗《天闷幽居即事》宋·邵雍,人苦天津远,来须特特来。闲馀知道泰,静久觉神开。悟易观棋局,谈诗捻酒杯。世情千万状,都不与装怀。
-
万物吟
古诗《万物吟》宋·邵雍,万物备于身,乾坤不负人。时光嗟荏苒,事体落因循。既感青春老,还惊白发新。胸中若无有,未免作埃尘。
-
依韵和王安之少卿秋约吟
古诗《依韵和王安之少卿秋约吟》宋·邵雍,升沉恶足论,事体到头均。一片蓬蒿地,千年云水身。收成时正好,寒暖气初匀。自此过从乐,诸公莫厌频。
-
月窟吟
古诗《月窟吟》宋·邵雍,月窟与天根,中间来往频。所居皆绰绰,何往不伸伸。投足自有定,满怀都是春。若无诗与酒,又似太亏人。
-
春水短吟
古诗《春水短吟》宋·邵雍,雪消冰泮渌盈沟,翡翠鸳鸯得志秋。长恨远山遮不断,又疑别浦去难留。绕堤杨柳轻轻拂,近岸新蒲细细抽。满眼烟波杳无际,三吴特地送孤舟。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
依韵和王安之少卿见戏安之非是弃尧夫吟
古诗《依韵和王安之少卿见戏安之非是弃尧夫吟》宋·邵雍,安之殊不弃尧夫,亦恐傍人有厚诬。开叔当初言得罪,希淳在后说无辜。悄然情意都如旧,刬地杯盘又见呼。始信岁寒心未替,安之殊不弃尧夫。
-
同程郎中父子月陂上闲步吟
古诗《同程郎中父子月陂上闲步吟》宋·邵雍,草软沙平风细溜,云轻日淡柳低萎。狂言不记道何事,剧饮未尝如此杯。景好只知闲信步,朋欢那觉太开怀。必期快作赏心事,却恐赏心难便来。
-
闲适吟五首·其五
古诗《闲适吟五首·其五》宋·邵雍,谁将造化属东风,一属东风事莫穷。残腊也宜先作策,新正其那便要功。柳梢借暖浑摇软,梅萼偷春半露红。安得向时情意在,轻衫撩乱少年中。
-
寄和长安张强二机宜
古诗《寄和长安张强二机宜》宋·邵雍,二公诗美过连城,欲报才非祢正平。本谓柏舟终不遇,却惊华衮重为荣。岷峨雨后方知峭,风月霜馀始见清。前有古人称寡和,阳春白雪岂虚名。
-
林下五吟·其四
古诗《林下五吟·其四》宋·邵雍,相招相劝饮流霞,鬓乱秋霜发乱华。所记莫非前甲子,凡经多是老官家。共夸今日重孙过,更说当时旧事呀。言语丁宁有情味,后生无笑太周遮。
-
天津闲步
古诗《天津闲步》宋·邵雍,洛阳城里任西东,二十年来放尽慵。故旧人多时款曲,京都国大体雍容。池平有类江湖上,林静或如山谷中。不必奇功盖天下,闲居之乐自无穷。
-
和北京王郎中见访留诗
古诗《和北京王郎中见访留诗》宋·邵雍,车从赏春来北京,耿君先期已驰情。此时殒霜奈何重,今岁花开徒有声。既辱佳章仍坠刺,宁无累句代通名。天之才美应自惜,料得不为时虚生。
-
和吴冲卿省副见赠
古诗《和吴冲卿省副见赠》宋·邵雍,非有非无是祖乡,都来相去一毫芒。人人可到我未到,物物不妨谁与妨。失即肝脾为楚越,得之藜藿是膏粱。一言千古难知处,妙用仍须看吕梁。
-
偶书·纷纷议论出多门
古诗《偶书·纷纷议论出多门》宋·邵雍,纷纷议论出多门,安得真儒号缙绅。名教一宗长有主,中原万里岂无人。皇王帝霸时虽异,礼乐诗书道自新。观古事多今可见,不知何者谓经纶。
-
二十二日晚步天津次日有诗
古诗《二十二日晚步天津次日有诗》宋·邵雍,溪翁昨晚步天津,步到天津伫立频。洛水只闻煎去棹,西风唯解促行人。山川惨淡笼寒雨,楼观参差锁暮云。此景分明谁会得,欲霜时候雁来宾。