-
依韵和君实端明惠酒
古诗《依韵和君实端明惠酒》宋·邵雍,春风吹雪乱飘飖,林下如何更寂寥。霜宪威棱正难犯,小人当贶是难消。
-
人事吟
古诗《人事吟》宋·邵雍,索炼无如事,难知莫若人。人情随手别,事体到头均。
-
人鬼吟
古诗《人鬼吟》宋·邵雍,既不能事人,又焉能事鬼。人鬼虽不同,其理何尝异。
-
无酒吟
古诗《无酒吟》宋·邵雍,自从新法行,尝苦樽无酒。每有宾朋至,尽日闲相守。必欲丐于人,交亲自无有。必欲典衣买,焉能得长久。
-
对花吟
古诗《对花吟》宋·邵雍,美酒岂无留客饮,好花犹解向人开。多情不忍阻花意,未醉何须辞满杯。
-
同诸友城南张园赏梅·其七
古诗《同诸友城南张园赏梅·其七》宋·邵雍,春早梅花正烂开,生平不饮亦衔杯。城南尽日高台上,恰似江南去一回。
-
答人吟·其二
古诗《答人吟·其二》宋·邵雍,初春洛城梅开时,赏梅更吟梅花诗。梅花虽开难远寄,唯寄梅诗伸所思。
-
偶见吟·其二
古诗《偶见吟·其二》宋·邵雍,世人多附炎,炎歇人自去。君子善处约,约久情自固。炎歇势不回,情固人不去。路人或如亲,亲人却如路。
-
二色桃
古诗《二色桃》宋·邵雍,施朱施粉色俱好,倾国倾城艳不同。疑是蕊宫双姊妹,一时俱肯嫁春风。
-
双头莲
古诗《双头莲》宋·邵雍,汉室婵娟双姊妹,天台缥缈两神仙。当时尽有风流过,谪向人间作瑞莲。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
可必吟
古诗《可必吟》宋·邵雍,可必人间唯善事,不由天地只由衷。莫嫌效远因而止,更勉其来更有功。
-
道装吟·其二
古诗《道装吟·其二》宋·邵雍,道家仪用此巾衣,师外曾闻更拜谁。何故尧夫须用拜,安知人不是吾师。
-
呈富相风筝
古诗《呈富相风筝》宋·邵雍,秋风一击入云端,合国人皆仰面观。好向丹霄休索线,等闲势断却收难。
-
春色
古诗《春色》宋·邵雍,去岁春归留不住,今年春色来何处。洛阳处处是桃源,小车渐转东街去。
-
游山二首·其一
古诗《游山二首·其一》宋·邵雍,洛川多好山,伊川多美竹。游既各有时,虽频无倦目。贪清非伤廉,渎幽不为辱。麋鹿不害人,心无害麋鹿。
-
梁燕吟
古诗《梁燕吟》宋·邵雍,物情谁道尔无知,秋去春来不失期。今岁新雏又成就,去时宁不重依依。
-
问春·其三
古诗《问春·其三》宋·邵雍,春来愁去只因花,春去愁来翻殢酒。长恨愁多酒力微,为春成病花知否。
-
秋怀三十六首·其二
古诗《秋怀三十六首·其二》宋·邵雍,晴窗日初曛,幽庭雨乍洗。红兰静自披,绿竹闲相倚。荣利若浮云,情怀淡如水。身非天外人,意从天外起。
-
秋怀三十六首·其七
古诗《秋怀三十六首·其七》宋·邵雍,甘瓜青如蓝,红桃鲜若血。不忍以手拈,而况用齿齧。其色已可爱,其味又更绝。食此无珍言,哀哉口与舌。
-
意未萌于心
古诗《意未萌于心》宋·邵雍,意未萌于心,言未出诸口。神莫得而窥,人莫得而咎。君子贵慎独,上不愧屋漏。人神亦吾心,口自处其后。