-
答富郑公见示正旦四绝
古诗《答富郑公见示正旦四绝》宋·邵雍,正旦四篇诗,缘欣七十期。请观唐故事,未放晋公归。
-
观陈希夷先生真及墨迹·其三
古诗《观陈希夷先生真及墨迹·其三》宋·邵雍,希夷真可观,希夷墨可传。希夷心一片,不可得而言。
-
天人吟
古诗《天人吟》宋·邵雍,知尽人情天岂异,未知何啻隔天地。少时气锐未更谙,不信人间有难事。知尽人情与天意,合而言之安有二。能推己心达人心,天下何忧不能治。
-
言语吟
古诗《言语吟》宋·邵雍,一语便喜处,千言益怒时。既因言语合,却为语言离。
-
奢侈吟
古诗《奢侈吟》宋·邵雍,侈不可极,奢不可穷。极则有祸,穷则有凶。
-
薰莸吟
古诗《薰莸吟》宋·邵雍,善恶之间,薰莸可究。近薰必香,近莸必臭。
-
窥开吟·其十二
古诗《窥开吟·其十二》宋·邵雍,物理窥开后,人情照破时。有权能处置,更狡待何为。
-
君子吟
古诗《君子吟》宋·邵雍,君子存大体,小人无常心。于人不求备,受恩唯恐深。
-
人物吟
古诗《人物吟》宋·邵雍,人破须至护,物破须至补。补护既已多,卒归于败露。人有人之情,物有物之理。人物类不同,情理安有异。
-
天津新居成谢府尹王君贶尚书
古诗《天津新居成谢府尹王君贶尚书》宋·邵雍,嘉祐壬寅岁,新巢始孱功。仍分道德里,更近帝王宫。槛仰端门峻,轩迎两观雄。窗虚响瀍涧,台迥璨伊嵩。好景尤难得,昌辰岂易逢。无才济天下,有分乐年...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
观物吟·画工状物
古诗《观物吟·画工状物》宋·邵雍,画工状物,经月经年。轩鉴照物,立写于前。鉴之为明,犹或未精。工出人手,平与不平。天下之平,莫若于水。止能照表,不能照里。表里洞照,其唯圣人。...
-
老去吟·其一
古诗《老去吟·其一》宋·邵雍,使吾却十岁,亦可少集事。奈何天地间,日无再中理。
-
观性吟
古诗《观性吟》宋·邵雍,千万年之人,千万年之事。千万年之情,千万年之理。惟学之所能,坐而烂观尔。
-
天时吟
古诗《天时吟》宋·邵雍,人作者事,天命者时。时来易失,事去难追。
-
秋怀三十六首·其二十三
古诗《秋怀三十六首·其二十三》宋·邵雍,池荷日取败,篱菊日就荣。其于品汇间,自与节气争。盛衰不同时,贤愚难并行。安得松桂心,四时长青青。
-
自作真赞
古诗《自作真赞》宋·邵雍,松桂操行,莺花文才。江山气度,风月情怀。借尔面貌,假尔形骸。弄九馀暇,闲往闲来。
-
旅中岁除
古诗《旅中岁除》宋·邵雍,比到明年无数刻,且令芳酒更斟回。星杓建丑晦将尽,岁箭射人春又来。不用物情闲作梗,大都心绪已成灰。浮名更在浮云外,瞬息光阴况便催。
-
伤二舍弟无疾而化二首·其一
古诗《伤二舍弟无疾而化二首·其一》宋·邵雍,手足情深不可忘,割心犹未比其伤。急难畴昔尔相济,终鲜如今我遂当。韡韡棣开无并萼,邕邕雁去破初行。自兹明月清风夜,萧索东篱看断肠。
-
依韵和刘职方见赠
古诗《依韵和刘职方见赠》宋·邵雍,造物工夫意自深,从吾所乐是山林。少因多病不干禄,老为无才难动心。花月静时行水际,蕙风香处卧松阴。闲窗一觉从容睡,愿当封侯与赐金。
-
半醉吟·其一
古诗《半醉吟·其一》宋·邵雍,半醉上车儿,车儿稳碾归。轻风迎面处,翠柳拂头时。意若兼三事,情如拥九麾。这般闲富贵,料得没人知。