-
共城十吟·其三·曰春郊芳草
古诗《共城十吟·其三·曰春郊芳草》宋·邵雍,春风必有刀,离肠被君断。春风既无刀,芳草何人剪。肠断不复接,草剪益还生。谁人有芳酒,为我高歌倾。
-
不同吟
古诗《不同吟》宋·邵雍,求者不得,辞者不能。二者相去,其远几程。
-
行止吟
古诗《行止吟》宋·邵雍,时止则须止,时行则可行。时行与时止,人力莫经营。
-
天地吟
古诗《天地吟》宋·邵雍,天人之际岂容针,至理何烦远去寻。凶焰炽时焚更烈,恩波流处浸还深。长征戍卒思归意,久旱苍生望雨心。祸福转来如反掌,可能中夜不沉吟。
-
和商洛章子厚长官早梅四首·其四
古诗《和商洛章子厚长官早梅四首·其四》宋·邵雍,霜扶清格高高起,风驾寒香远远留。太守多情客多感,金樽倒尽是良筹。
-
春暮吟
古诗《春暮吟》宋·邵雍,有意杨花空学雪,无情榆荚漫堆钱。穷愁不服春辜负,酒病依还似去年。
-
万物吟
古诗《万物吟》宋·邵雍,成败须归命,兴衰各有时。小人纵多欲,真宰岂容私。只此浪喜欢,便成空惨悽。请观春去后,游者更为谁。
-
不善吟
古诗《不善吟》宋·邵雍,悲哉不善人,禀此凶戾德。非唯败人家,又能败人国。
-
代书寄华山云台观武道士
古诗《代书寄华山云台观武道士》宋·邵雍,太华中峰五千仞,下有大道人往还。当时马上一回首,十载梦魂犹过关。生平爱山山未足,由此看尽天下山。求如华山是难得,使人消得一生闲。
-
芍药四首·其二
古诗《芍药四首·其二》宋·邵雍,含露仙姿近玉堂,翻阶美态醉红妆。对花未免须酣舞,到底昌黎是楚狂。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
天津闲步
古诗《天津闲步》宋·邵雍,天子旧神州,葱葱气象浮。园林闲近水,殿阁远横秋。浪雪暑犹在,桥虹晴不收。人间无事日,此地好淹留。
-
秋怀三十六首·其二十五
古诗《秋怀三十六首·其二十五》宋·邵雍,九月气乍肃,衰柳犹有蝉。霜外疏钟断,风馀清籁传。千山乱远月,一鹗摩高天。自非出世人,而敢危行言。
-
小人吟
古诗《小人吟》宋·邵雍,小人无节,弃本逐末。喜思其与,怒思其夺。
-
燕堂暑饮
古诗《燕堂暑饮》宋·邵雍,燕堂通高明,檐依断崖嵚。凉风来松梢,清泉飞竹阴。佳果间红绿,旨酒随浅深。却思阛阓间,郁蒸不可任。
-
名实吟
古诗《名实吟》宋·邵雍,内无是实,外有是名,小人故矜。外无是名,内有是实,君子何失。
-
秋游六首·其五
古诗《秋游六首·其五》宋·邵雍,九月风光虽已暮,中州景物未全衰。眼观秋色千万里,手把黄花三两枝。美酒易消闲岁月,青铜休照老容仪。若言必使他人信,沥尽丹诚谁肯知。
-
芳草短吟
古诗《芳草短吟》宋·邵雍,花间水畔绿如茵,兴废曾经汉与秦。占了山川无限地,愁伤今古几何人。严霜杀尽还逢雨,野火烧残又遇春。不那路傍多此物,农家长是费耕耘。
-
小春天
古诗《小春天》宋·邵雍,八月小春天,如人强少年。偷生诚有谓,却老固无缘。既有神仙术,能回草木妍。安知太平日,不得似尧天。
-
春天吟
古诗《春天吟》宋·邵雍,一片春天在眼前,眼前须识好春天。春秋冬夏能无累,雪月风花都一连。能用真腴为事业,岂防他物害暄妍。我生其幸何多也,安有闲愁到耳边。
-
懒起吟
古诗《懒起吟》宋·邵雍,半记不记梦觉后,似愁无愁情倦时。拥衾侧卧未忺起,帘外落花撩乱飞。