-
县舍不种花惟栽楠木冬青茶竹之类因戏书七言四韵
古诗《县舍不种花惟栽楠木冬青茶竹之类因戏书七言四韵》宋·欧阳修,结绶当年仕两京,自怜年少体犹轻。伊川洛浦寻芳遍,魏紫姚黄照眼明。客思病来生白发,山城春至少红英。芳丛密叶聊须种,犹得萧萧听雨声。
-
吊黄学士三首·其三
古诗《吊黄学士三首·其三》宋·欧阳修,自古兰衰早,因令蕙叹深。书遗茂陵稿,病作越乡吟。蒿里无春色,闽山蔽夕阴。空嗟埋玉树,赍志永沉沉。
-
吊黄学士三首·其一
古诗《吊黄学士三首·其一》宋·欧阳修,丽正雠书久,兰台约史成。迎亲就江水,厌直出承明。世德无双誉,诗豪第一评。风流今顿尽,响像忆平生。
-
席上送刘都官
古诗《席上送刘都官》宋·欧阳修,都城车马日喧喧,虽有离歌不惨颜。岂似客亭临野岸,暂留樽酒对青山。天街树绿腾归骑,玉殿霜清缀晓班。莫忘西亭曾醉处,月明风溜响潺潺。
-
送郓州李留后
古诗《送郓州李留后》宋·欧阳修,北州遗颂蔼嘉声,东土还闻政有成。组甲光寒围夜帐,彩旗风暖看春耕。金钗坠鬓分行立,玉麈高谈四坐倾。富贵常情谁不羡,爱君风韵有馀清。
-
景灵朝谒从驾还宫
古诗《景灵朝谒从驾还宫》宋·欧阳修,琳馆清晨蔼瑞氛,玉旒朝罢奏韶钧。绿槐夹路飞黄盖,翠辇鸣鞘向紫宸。金阙日高犹泫露,彩旗风细不惊尘。自惭白首追时彦,行近储胥忝侍臣。
-
普明院避暑
古诗《普明院避暑》宋·欧阳修,选胜避炎郁,林泉清可佳。拂琴惊水鸟,代麈折山花。就简刻筠粉,浮瓯烹露芽。归鞍微带雨,不惜角巾斜。
-
楼头
古诗《楼头》宋·欧阳修,百尺楼头万叠山,楚江南望隔晴烟。云藏白道天垂幕,帘卷黄昏月上弦。桑落蒲城催熟酒,柳衰章陌感凋年。发光如葆宁禁恨,不待为郎已飒然。
-
谢公挽词三首·其一
古诗《谢公挽词三首·其一》宋·欧阳修,始见行春旆,俄闻引葬箫。笑言犹在耳,魂魄遂难招。天象奎星暗,辞林玉树凋。朔风吹霰雪,铭旐共飘飘。
-
酬净照大师说
古诗《酬净照大师说》宋·欧阳修,佛说吾不学,劳师忽款关。吾方仁义急,君且水云闲。意淡宜松鹤,诗清叩佩环。林泉苟有趣,何必市廛间。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
谢公挽词三首·其三
古诗《谢公挽词三首·其三》宋·欧阳修,乐事与良辰,平生爱洛滨。泉台一闭夜,蒿里不知春。翰墨犹新泽,图书已素尘。堪怜寝门哭,犹有旧时宾。
-
谢景平挽词
古诗《谢景平挽词》宋·欧阳修,忆见奇童髧两髦,遽惊名誉众推高。东山子弟家风在,西汉文章笔力豪。方看凌云驰騄骥,已嗟埋玉向蓬蒿。追思阳夏曾游处,抚事伤心涕满袍。
-
春雪
古诗《春雪》宋·欧阳修,逗晓风声恶,褰帘雪势斜。应怜未归客,故勒欲开花。病思寒添睡,春愁梦在家。谁能慰寂寞,惟有酒如霞。
-
应制赏花钓鱼
古诗《应制赏花钓鱼》宋·欧阳修,绛阙晨霞照雾开,轻尘不动翠华来。鱼游碧沼涵灵德,花馥清香荐寿杯。梦听钧天声杳默,日长化国景徘徊。自惭击壤音多野,帝所赓歌亦许陪。
-
与谢三学士唱和八首·陪饮上林院后亭见樱桃花悉已披谢因成七言四韵
古诗《与谢三学士唱和八首·陪饮上林院后亭见樱桃花悉已披谢因成七言四韵》宋·欧阳修,寻芳长恨见花迟,岂意看花独后期。试藉落英聊共醉,为怜残萼更攀枝。清香肯以无人减,幽艳惟应有蝶知。开谢两堪成怅望,伤春不到柳丝时。
-
题净慧大师禅斋
古诗《题净慧大师禅斋》宋·欧阳修,巾屦诸方遍,莓苔一室前。萎花吟次落,孤月定中圆。斋钵都人施,谈机海外传。时应暮钟响,来度禁城烟。
-
景灵宫致斋
古诗《景灵宫致斋》宋·欧阳修,摄事衰年力不彊,谁怜岑寂卧斋坊。青苔点点无人迹,绿叶阴阴覆砌凉。玉宇清风来处远,仙家白日静中长。却视九衢车马客,自然颜鬓易苍苍。
-
答吕太博赏双莲
古诗《答吕太博赏双莲》宋·欧阳修,年来因病不饮酒,老去无悰懒作诗。我已负花常自愧,君须屡醉及芳时。汉宫姊妹争新宠,湘浦皇英望所思。天下从来无定色,况将铅黛比天姿。
-
苏才翁挽诗二首·其二
古诗《苏才翁挽诗二首·其二》宋·欧阳修,雄心壮志两峥嵘,谁谓中年志不成。零落篇章为世宝,平生风义见交情。青松月下泉台路,白草原头薤露声。自古英豪皆若此,哭君徒有泪沾缨。
-
岁晚书事
古诗《岁晚书事》宋·欧阳修,一麾新命古三齐,白首沧洲愿已违。轩冕从来为外物,山川信美独思归。长天极目无飞鸟,积雪生光射落晖。腊候已穷春欲动,劝耕犹得览郊圻。