山水田园
-
辛夷坞
古诗《辛夷坞》唐·王维,木末芙蓉花,山中发红萼。涧户寂无人,纷纷开且落。
-
渭川田家
古诗《渭川田家》唐·王维,斜阳照墟落,穷巷牛羊归。野老念牧童,倚杖候荆扉。雉雊麦苗秀,蚕眠桑叶稀。田夫荷锄至,相见语依依。即此羡闲逸,怅然吟式微。
-
田园乐七首·其五
古诗《田园乐七首·其五》唐·王维,山下孤烟远村,天边独树高原。一瓢颜回陋巷,五柳先生对门。
-
琴茶
古诗《琴茶》唐·白居易,兀兀寄形群动内,陶陶任性一生间。自抛官后春多醉,不读书来老更闲。琴里知闻唯渌水,茶中故旧是蒙山。穷通行止长相伴,谁道吾今无往还。
-
答陆澧
古诗《答陆澧》唐·张九龄,松叶堪为酒,春来酿几多。不辞山路远,踏雪也相过。
-
想归田园
古诗《想归田园》唐·白居易,恋他朝市求何事,想取丘园乐此身。千首恶诗吟过日,一壶好酒醉消春。归乡年亦非全老,罢郡家仍未苦贫。快活不知如我者,人间能有几多人。
-
敕借岐王九成宫避暑应教
古诗《敕借岐王九成宫避暑应教》唐·王维,帝子远辞丹凤阙,天书遥借翠微宫。隔窗云雾生衣上,卷幔山泉入镜中。林下水声喧语笑,岩间树色隐房栊。仙家未必能胜此,何事吹笙向碧空。
-
登望楚山最高顶
古诗《登望楚山最高顶》唐·孟浩然,山水观形胜,襄阳美会稽。最高唯望楚,曾未一攀跻。石壁疑削成,众山比全低。晴明试登陟,目极无端倪。云梦掌中小,武陵花处迷。暝还归骑下,萝月映深...
-
四时田园杂兴·其三十一
古诗《四时田园杂兴·其三十一》宋·范成大,昼出耘田夜绩麻,村庄儿女各当家。童孙未解供耕织,也傍桑阴学种瓜。
-
村晚
古诗《村晚》宋·雷震,草满池塘水满陂,山衔落日浸寒漪。牧童归去横牛背,短笛无腔信口吹。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
乡村四月
古诗《乡村四月》宋·翁卷,绿遍山原白满川,子规声里雨如烟。乡村四月闲人少,才了蚕桑又插田。
-
游山西村
古诗《游山西村》宋·陆游,莫笑农家腊酒浑,丰年留客足鸡豚。山重水复疑无路,柳暗花明又一村。箫鼓追随春社近,衣冠简朴古风存。从今若许闲乘月,拄杖无时夜叩门。
-
浣溪沙·簌簌衣巾落枣花
古诗《浣溪沙·簌簌衣巾落枣花》宋·苏轼,簌簌衣巾落枣花,村南村北响缫车。牛衣古柳卖黄瓜。酒困路长惟欲睡,日高人渴漫思茶。敲门试问野人家。
-
村居
古诗《村居》宋·张舜民,水绕陂田竹绕篱,榆钱落尽槿花稀。夕阳牛背无人卧,带得寒鸦两两归。
-
剑门道中遇微雨
古诗《剑门道中遇微雨》宋·陆游,衣上征尘杂酒痕,远游无处不销魂。此身合是诗人未,细雨骑驴入剑门。