端午节
-
谢人送粽
古诗《谢人送粽》唐·杨巨源,来时三月春犹在,到日端阳节又临。珍重主人意勤腆,满槃角黍细包金。
-
端午
古诗《端午》唐·李隆基,端午临中夏,时清日复长。盐梅已佐鼎,曲糵且传觞。事古人留迹,年深缕积长。当轩知槿茂,向水觉芦香。亿兆同归寿,群公共保昌。忠贞如不替,贻厥后昆...
-
竞渡诗
古诗《竞渡诗》唐·卢肇,石溪久住思端午,馆驿楼前看发机。鼙鼓动时雷隐隐,兽头凌处雪微微。冲波突出人齐譀,跃浪争先鸟退飞。向道是龙刚不信,果然夺得锦标归。
-
端午日
古诗《端午日》唐·殷尧藩,少年佳节倍多情,老去谁知感慨生;不效艾符趋习俗,但祈蒲酒话升平。鬓丝日日添白头,榴锦年年照眼明;千载贤愚同瞬息,几人湮没几垂名。
-
端午日赐衣
古诗《端午日赐衣》唐·杜甫,宫衣亦有名,端午被恩荣。细葛含风软,香罗叠雪轻。自天题处湿,当暑著来清。意内称长短,终身荷圣情。
-
同州端午
古诗《同州端午》唐·殷尧藩,鹤发垂肩尺许长,离家三十五端阳。儿童见说深惊讶,却问何方是故乡。
-
端午三殿宴群臣探得神字
古诗《端午三殿宴群臣探得神字》唐·李隆基,五月符天数,五音调夏钧。旧来传五日,无事不称神。穴枕通灵气,长丝续命人。四时花竞巧,九子粽争新。方殿临华节,圆宫宴雅臣。进对一言重,遒文六义...
-
端午日礼部宿斋有衣服綵结之贶以诗还答
古诗《端午日礼部宿斋有衣服綵结之贶以诗还答》唐·权德舆,良辰当五日,偕老祝千年。彩缕同心丽,轻裾映体鲜。寂寥斋画省,款曲擘香笺。更想传觞处,孙孩遍目前。
-
端午
古诗《端午》唐·文秀,节分端午自谁言,万古传闻为屈原。堪笑楚江空渺渺,不能洗得直臣冤。
-
五月五日
古诗《五月五日》宋·梅尧臣,屈氏已沈死,楚人衰不容。何尝奈谗谤,徒欲却蛟龙。未泯生前恨,而追没後踪。沅湘碧潭水,应自照千峰。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
端午即事
古诗《端午即事》宋·文天祥,五月五日午,赠我一枝艾。故人不可见,新知万里外。丹心照夙昔,鬓发日已改。我欲从灵均,三湘隔辽海。
-
和端午
古诗《和端午》宋·张耒,竞渡深悲千载冤,忠魂一去讵能还。国亡身殒今何有,只留离骚在世间。
-
浣溪沙·端午
古诗《浣溪沙·端午》宋·苏轼,轻汗微微透碧纨,明朝端午浴芳兰。流香涨腻满晴川。彩线轻缠红玉臂,小符斜挂绿云鬟。佳人相见一千年。
-
端午三首·其三
古诗《端午三首·其三》宋·赵蕃,年年端午风兼雨,似为屈原陈昔冤。我欲于谁论许事,舍南舍北鹁鸠喧。
-
乙卯重五诗
古诗《乙卯重五诗》宋·陆游,重五山村好,榴花忽已繁。粽包分两髻,艾束著危冠。旧俗方储药,羸躯亦点丹。日斜吾事毕,一笑向杯盘。
-
屈原塔
古诗《屈原塔》宋·苏轼,楚人悲屈原,千载意未歇。精魂飘何处,父老空哽咽。至今沧江上,投饭救饥渴。遗风成竞渡,哀叫楚山裂。屈原古壮士,就死意甚烈。世俗安得知,眷眷不忍...
-
渔家傲·五月榴花妖艳烘
古诗《渔家傲·五月榴花妖艳烘》宋·欧阳修,五月榴花妖艳烘,绿杨带雨垂垂重。五色新丝缠角粽。金盘送,生绡画扇盘双凤。正是浴兰时节动,昌蒲酒美清尊共。叶里黄鹂时一弄。犹䰒鬆,等闲惊破纱窗...
-
南歌子·游赏
古诗《南歌子·游赏》宋·苏轼,山与歌眉敛,波同醉眼流。游人都上十三楼。不羡竹西歌吹、古扬州。菰黍连昌歜,琼彝倒玉舟。谁家水调唱歌头。声绕碧山飞去、晚云留。
-
南乡子·端午
古诗《南乡子·端午》宋·李之仪,小雨湿黄昏,重午佳辰独掩门。巢燕引雏浑去尽,销魂,空向梁间觅宿痕。客舍宛如村,好事无人载一樽。唯有莺声知此恨,殷勤,恰似当时枕上闻。
-
减字木兰花·竞渡
古诗《减字木兰花·竞渡》宋·黄裳,红旗高举,飞出深深杨柳渚。鼓击春雷,直破烟波远远回。欢声震地,惊退万人争战气。金碧楼西,衔得锦标第一归。