托物言志
-
赠从弟·其二
古诗《赠从弟·其二》两汉·刘桢,亭亭山上松,瑟瑟谷中风。风声一何盛,松枝一何劲!冰霜正惨凄,终岁常端正。岂不罹凝寒,松柏有本性!
-
斗鸡诗
古诗《斗鸡诗》两汉·刘桢,丹鸡被华采。双距如锋芒。愿一扬炎威。会战此中唐。利爪探玉除。瞋目含火光。长翘惊风起。劲翮正敷张。轻举奋勾喙。电击复还翔。
-
群鹤咏
古诗《群鹤咏》南北朝·萧道成,八风儛遥翮,九野弄清音。一摧云间志,为君苑中禽。
-
赋得阶前嫩竹
古诗《赋得阶前嫩竹》南北朝·张正见,翠竹梢云自结丛,轻花嫩笋欲凌空。砌曲横枝屡解箨,阶前疏叶强来风。欲知抱节成龙处,当于山路葛陂中。
-
风
古诗《风》唐·李峤,解落三秋叶,能开二月花。过江千尺浪,入竹万竿斜。
-
赋得古原草送别
古诗《赋得古原草送别》唐·白居易,离离原上草,一岁一枯荣。野火烧不尽,春风吹又生。远芳侵古道,晴翠接荒城。又送王孙去,萋萋满别情。
-
蝉
古诗《蝉》唐·虞世南,垂緌饮清露,流响出疏桐。居高声自远,非是藉秋风。
-
咏柳
古诗《咏柳》唐·贺知章,碧玉妆成一树高,万条垂下绿丝绦。不知细叶谁裁出,二月春风似剪刀。
-
蜂
古诗《蜂》唐·罗隐,不论平地与山尖,无限风光尽被占。采得百花成蜜后,为谁辛苦为谁甜?
-
小松
古诗《小松》唐·杜荀鹤,自小刺头深草里,而今渐觉出蓬蒿。时人不识凌云木,直待凌云始道高。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
云
古诗《云》唐·来鹏,千形万象竟还空,映水藏山片复重。无限旱苗枯欲尽,悠悠闲处作奇峰。
-
赏牡丹
古诗《赏牡丹》唐·刘禹锡,庭前芍药妖无格,池上芙蕖净少情。唯有牡丹真国色,花开时节动京城。
-
早梅
古诗《早梅》唐·柳宗元,早梅发高树,迥映楚天碧。朔吹飘夜香,繁霜滋晓白。欲为万里赠,杳杳山水隔。寒英坐销落,何用慰远客?
-
蝉
古诗《蝉》唐·李商隐,本以高难饱,徒劳恨费声。五更疏欲断,一树碧无情。薄宦梗犹泛,故园芜已平。烦君最相警,我亦举家清。
-
题菊花
古诗《题菊花》唐·黄巢,飒飒西风满院栽,蕊寒香冷蝶难来。他年我若为青帝,报与桃花一处开。
-
菊花
古诗《菊花》唐·元稹,秋丛绕舍似陶家,遍绕篱边日渐斜。不是花中偏爱菊,此花开尽更无花。
-
不第后赋菊
古诗《不第后赋菊》唐·黄巢,待到秋来九月八,我花开后百花杀。冲天香阵透长安,满城尽带黄金甲。
-
早梅
古诗《早梅》唐·齐己,万木冻欲折,孤根暖独回。前村深雪里,昨夜一枝开。风递幽香出,禽窥素艳来。明年如应律,先发望春台。
-
题张十一旅舍三咏·葡萄
古诗《题张十一旅舍三咏·葡萄》唐·韩愈,新茎未遍半犹枯,高架支离倒复扶。若欲满盘堆马乳,莫辞添竹引龙须。
-
梅花
古诗《梅花》宋·王安石,墙角数枝梅,凌寒独自开。遥知不是雪,为有暗香来。