-
为言以道赋岩隐
古诗《为言以道赋岩隐》宋·释文珦,隐者心常静,山林迹易安。几年灵运屐,九转葛玄丹。石圃菁苗在,崖房桂影寒。岂知尘世窄,万事杂悲欢。
-
世外
古诗《世外》宋·释文珦,世外多幽胜,尘樊岂足云。泉声长似乐,山气自成云。观象知羲易,安禅悟竺坟。贵交休见忆,已与鹿麋群。
-
春游
古诗《春游》宋·释文珦,风和宿雨晴,幽屦出柴荆。好鸟各相语,野花如有情。心闲何用隐,身健岂须名。今日不行乐,真成孤此生。
-
曝背
古诗《曝背》宋·释文珦,老知身是患,万事不关心。曝背茅檐下,孤猿时一吟。白云同去住,青壁共幽深。小岭尤堪隐,难寻支道林。
-
送通嗣法书僧归隆兴
古诗《送通嗣法书僧归隆兴》宋·释文珦,一千馀里路,知为尔师行。晚峤踏云影,春江闻浪声。相逢知有约,又别似无情。莫话传衣事,北宗人恐争。
-
送赵一严守永嘉
古诗《送赵一严守永嘉》宋·释文珦,九重思共理,符竹付更生。卿月辉麟谱,文星次鹿城。精微敷易教,信厚播诗声。好使中川水,长流不尽清。
-
心镜
古诗《心镜》宋·释文珦,不存分别见,真是与盲同。常以身为观,因知色即空。无生方会道,取相未成功。此意吾尝得,皆归心镜中。
-
蒲萄画
古诗《蒲萄画》宋·释文珦,弱蔓引修藤,垂旒泫水晶。忆曾江路见,风露熟秋棚。
-
送僧行古归越
古诗《送僧行古归越》宋·释文珦,孤云无定迹,兴至即难留。独往经秦望,相期隐沃洲。雪晴分去路,风急阻行舟。旧住如相问,惟烦话旅游。
-
闲居
古诗《闲居》宋·释文珦,影不落人间,空门断往还。心如灰已死,身与石同顽。洗耳清?瀑,支筇静对山。老僧闲甚富,谁欲贾予闲。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
山中暑月
古诗《山中暑月》宋·释文珦,城市如煁灶,输兹山水乡。松深不见日,瀑近自生凉。静里疑秋至,吟边喜昼长。蕉衣与纨扇,皆弃在空箱。
-
怀溪云壑
古诗《怀溪云壑》宋·释文珦,夜深台殿闭,空室自安禅。松顶挂寒月,竹根鸣暗泉。理方因静胜,道不在言传。溪友同知此,今居何处边。
-
残灯
古诗《残灯》宋·释文珦,残灯闪闪青,蟋蟀怨空庭。骨老似难睡,梦寒还易醒。凄凉生倦枕,沆瀣入疏棂。起视东方白,唯馀三两星。
-
晚春遣兴
古诗《晚春遣兴》宋·释文珦,始听邻屋响秋砧,独住闲房春又深。遍地繁花非故色,一窗凉叶是新阴。仓庚谩得东君意,杜宇偏伤远客心。节物相催身易老,临风时复动悲吟。
-
绿阴满院
古诗《绿阴满院》宋·释文珦,一年花信过,满院绿阴多。老子于中住,新莺每到歌。萧闲遗世虑,清净合天和。好是孤云性,谁能管得他。
-
隐居
古诗《隐居》宋·释文珦,隐居那用名,名没隐方成。交绝身常定,心安病不生。山肴珍白蕈,野饭美青精。回视人间世,何如戏一棚。
-
地偏
古诗《地偏》宋·释文珦,地偏人到稀,倦客老柴扉。屈指同游尽,回头万事违。石泉清梦枕,山月冷禅衣。身与孤云合,无心自在飞。
-
哭恭仲温
古诗《哭恭仲温》宋·释文珦,信敬谦勤德更纯,江湖风谊最相亲。曾知九要三玄髓,岂混重泉一窖尘。此日伤心亡我友,异时再面是他人。山中弟子怀师德,各剪生绡暗写真。
-
竹居
古诗《竹居》宋·释文珦,檐外竹珊珊,空房住一间。无人曾到此,老子有馀闲。土蚀铜壶缺,苔滋粉壁斑。于焉自成乐,遮莫笑痴顽。
-
林卧
古诗《林卧》宋·释文珦,林卧岁月久,闲襟颇孤清。静中观庶类,因之感予情。木伐以其材,膏煎以其明。兽槛以狡彯,禽笼以音声。人苟矜智虑,自械伤神形。纵使功业崇,或受鼎镬...