-
自爱
古诗《自爱》宋·释文珦,衣裳唯毳衲,饮啄祇箪瓢。翻为生涯薄,能令世虑消。寒花香不远,病木叶先凋。自爱秋风里,云山共寂寥。
-
赠隐僧
古诗《赠隐僧》宋·释文珦,高僧成独往,古路少人过。切柏贞心在,看山静意多。清钟生响答,空翠与云和。不解相随住,其如白发何。
-
星诸兄挽词
古诗《星诸兄挽词》宋·释文珦,吾宗老兄弟,夫子最高明。问学穷根柢,公忠出性情。夙能全至孝,元不念脩程。道自成均重,身由射策荣。把麾闻列郡,持橐贰春卿。得请还山早,居家旧疾...
-
书山水画卷
古诗《书山水画卷》宋·释文珦,远浦渔舟若个,荒林草屋谁家。不信丹青能尔,分明雁落平沙。
-
种菊
古诗《种菊》宋·释文珦,种菊东篱下,悠然寄隐情。不辞频抱瓮,他日要餐英。
-
山园三月桃未花
古诗《山园三月桃未花》宋·释文珦,春风不入窭人家,三月园桃未着花。老子放痴都不问,山厨日日饭胡麻。
-
江路
古诗《江路》宋·释文珦,江路何迢远,乘舟亦自劳。篷疏霜气入,港狭水声高。旅食无兼味,行装祇缊袍。楫师催客起,初日上林皋。
-
溪寺书怀
古诗《溪寺书怀》宋·释文珦,野寺依溪曲,长桥接柳堤。俗人忙不入,孤客自安栖。懒散今成性,烟云尽入题。邻居有农父,时与话耕犁。
-
客里
古诗《客里》宋·释文珦,客里还惊节序还,倚阑搔首独凄然。垂开柳眼如相看,落尽梅花又可怜。幻境自知如梦蚁,离情几欲托啼鹃。数声忽听乌檐角,款曲吹残谷口烟。
-
曲木咏
古诗《曲木咏》宋·释文珦,拥肿仍卷曲,知经几度春。斯能无用者,绝似养生人。傥曰堪绳墨,安能逭斧斤。良材有何好,祇以自灾身。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
江边送人之衡阳
古诗《江边送人之衡阳》宋·释文珦,二月江头送客船,丝丝杨柳散晴烟。生来未识衡阳路,安得相思有梦传。
-
送兵部兄出守高安
古诗《送兵部兄出守高安》宋·释文珦,君是甲科人,文章已立身。远邦迎父母,天阙动星辰。行爱三冬日,到为千里春。如将致吾后,先要惜斯民。
-
赠苦行僧
古诗《赠苦行僧》宋·释文珦,泯然诸念尽,木食貌常羸。林下身虽老,人间事不知。持经被艾衲,礼像爇枫脂。不是忘形者,终难学尔为。
-
喜故人来访共论易
古诗《喜故人来访共论易》宋·释文珦,读书无与娱,日夕友猿狙。喜悦深交至,参同未画初。语边惊鬼魅,句里得真儒。兹事忘来久,因君又起予。
-
哭复荆山
古诗《哭复荆山》宋·释文珦,分讲南山日,人推学问精。弥纶八教网,坚实五言城。愿力生前重,声华灭后清。家山孤塔在,过者敬如生。
-
野步即事
古诗《野步即事》宋·释文珦,叠巘复平原,行行足力烦。野程难较里,旅食暂依村。枣熟儿童聚,禾收鸟鹊喧。徘徊顾风景,不觉念丘园。
-
送襄锦二上人之鄞
古诗《送襄锦二上人之鄞》宋·释文珦,春风湖上别,携手欲何之。细问重来日,那曾有定期。舟行江路永,锡挂海峰迟。若有东南使,相逢即寄诗。
-
客中春日
古诗《客中春日》宋·释文珦,客处空林下,贫唯七尺单。重阴迷晓色,细雨作春寒。乡信凭谁寄,离情强自宽。一诗吟未稳,倚遍石池栏。
-
秋色
古诗《秋色》宋·释文珦,西郊金气盛,庶物减华滋。萚萚丹枫雨,茫茫白草衰。炎曦何惨淡,气曀若委迟。对此凄凉景,能无宋玉悲。
-
咏梅·其二
古诗《咏梅·其二》宋·释文珦,万木凋零尽,知经几度霜。独馀冰玉质,薰得梦魂香。影入清泉瘦,声传画角长。每因春烂熳,惆怅失孤芳。