-
和陈奉御游梁山
古诗《和陈奉御游梁山》宋·释德洪,公诗自雄放,故我甘雌伏。韵高霜月苦,洗尽瘴雾毒。游丝映明窗,小字为公录。便觉春争妍,胜气增林麓。永怀矍铄翁,论兵到精熟。子阳井底蛙,提耳论祸...
-
子伟约见过已而饮于城东但以诗来次韵
古诗《子伟约见过已而饮于城东但以诗来次韵》宋·释德洪,一杯愁倡低眉峰,不平万事都消融。嗟余分身处处有,遥知到子谈笑中。平生踪迹亦可笑,以丑见传如瘿枫。而公才大置闲地,正坐道骨合仙风。颇闻少年类豪...
-
次韵朝阴二首 其二
古诗《次韵朝阴二首 其二》宋·释德洪,稻田翠浪翻,风叶朝露滴。按行阡陌间,归来袍裤湿。驳云漏日脚,窗户空翠入。当年走京尘,日莫驰山驿。此生弹指间,强半是悲戚。朅来效支遁,买山老闲...
-
次韵许叔温赋龙学铁杖歌
古诗《次韵许叔温赋龙学铁杖歌》宋·释德洪,君不见楚竹虚心劲如铁,上有娥英洒清血。岁寒姿含悽怆情,乱点馀花涴高节。又不见南山紫藤亦清雅,过头标致宜老者。一簪华发乌角巾,瘦拳扶之立松下。...
-
次韵漕使陈公题莱公祠堂
古诗《次韵漕使陈公题莱公祠堂》宋·释德洪,莱公少年日,逸气生云泉。定策清东宫,天子为矍然。奇豪不世出,获一以当千。亲征功第一,尚记破虏年。想见和易姿,垂柳春风前。我公嗣前列,刚特才亦...
-
次韵曾韵句游山
古诗《次韵曾韵句游山》宋·释德洪,夫子谪仙隐于儒,仲连太白真其徒。栴檀林间法檀度,翰墨场中行秘书。譬如山川有圭璧,光被草木蒙珷玞。又如羽毛有麟凤,瑞照百鸟藏鹗鼯。玉堂金马未入...
-
和元府判游山句
古诗《和元府判游山句》宋·释德洪,举手弄云泉,溅衣作跳波。侧耳闻遗音,仰看幽鸟过。两公作妙语,清绝类阴何。气爽如南山,晴岚掩峨峨。意快如落瀑,万仞崩银河。秀如华林风,嫣然散微...
-
送礼禅归临川
古诗《送礼禅归临川》宋·释德洪,已披出世衣,影莫落尘俗。何山无丛林,栖息一枝足。奈何清净心,甘受热恼毒。譬如伏枥马,心不忘驰逐。又如火铁丸,气焰不可触。礼禅客湘山,山翠在眉...
-
游白马寺逢安心上人
古诗《游白马寺逢安心上人》宋·释德洪,伞盖山前曾卓锡,晋安王初造禅室。水火定成人未知,部曲不前马辟易。床边卧虎如睡犬,王虽及门不敢入。冰雪亲瞻道德容,再拜平生愿心息。两泉俱出雌雄...
-
宋迪作八境绝妙人谓之无声句演上人戏余曰道人能作有声画乎因为之各赋一首·烟寺晚钟
古诗《宋迪作八境绝妙人谓之无声句演上人戏余曰道人能作有声画乎因为之各赋一首·烟寺晚钟》宋·释德洪,十年车马黄尘路,岁晚客心纷万绪。猛省一声何处钟,寺在烟村最深处。隔溪修竹露人家,扁舟欲唤无人渡。紫藤瘦倚背西风,归僧自入烟萝去。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
三月二十八日枣柏大士生辰二首 其一
古诗《三月二十八日枣柏大士生辰二首 其一》宋·释德洪,大千微尘偈,章句妙难求。公为疏通之,如海决江流。堂堂须垂膺,漆点横清秋。十虚圆当念,三世集毛头。平生说禅口,想见光迸浮。世间眼久灭,法宝空海...
-
宋迪作八境绝妙人谓之无声句演上人戏余曰道人能作有声画乎因为之各赋一首·洞庭秋月
古诗《宋迪作八境绝妙人谓之无声句演上人戏余曰道人能作有声画乎因为之各赋一首·洞庭秋月》宋·释德洪,橘香浦浦青黄出,维舟日暮柴荆侧。涌波好月如佳人,矜夸似弄婵娟色。夜深河汉正无云,风高掠水白纷纷。五更何处吹画角,披衣起看低金盆。
-
又得先字
古诗《又得先字》宋·释德洪,青山随处有,见之辄欣然。独于湘上山,欲买归休田。此邦多君子,故欲吾终焉。先生人品高,白鸥春水前。弟子亦秀发,玉树相明鲜。颇怪翰墨场,亦著白发...
-
次韵登苏仙绝顶
古诗《次韵登苏仙绝顶》宋·释德洪,平生合腰万丁带,谁使天涯宿溪濑。晓驱部曲上香山,路人如堵看飞盖。桂环卷舌啸云烟,右辖风流是谪仙。辋川草树入画图,此风颓落今追还。散发岩阿聊一...
-
和游福严
古诗《和游福严》宋·释德洪,云开见楼阁,峰顶知有寺。众峰让高寒,盖是出其类。娲山下僧谭,笑走魔外戏。忽于一毫端,集此大千界。曹溪正脉深,不断盖如带。流而至衡霍,百川蓄汇...
-
送季长之上都
古诗《送季长之上都》宋·释德洪,十年不踏黄尘路,老尽归心馀一缕。因同夜语想京华,归心百尺游丝举。前年别我楚山边,解鞍班草弄云泉。今年送公古城北,花发水流闻杜鹃。眉间秀色照春...
-
次韵题贮云堂
古诗《次韵题贮云堂》宋·释德洪,云踪不容挽,乃曰堂可贮。知谁爱岳色,欲以遮藏故。岳山冠世境,自昔庐诸祖。道德无鲜陈,世相有今古。君看马驹儿,乃是僧中虎。
-
次韵游南台寺
古诗《次韵游南台寺》宋·释德洪,青原生下一角麟,单丁住山须底物。试垂一□□□□,阿师鈯斧成乾没。凭栏小立与僧语,浮云卷尽千峰出。永怀倔强韩退之,南迁正坐讥诃佛。山云开遮良偶...
-
次韵
古诗《次韵》宋·释德洪,先生绛阙姿,名字占仙籍。妙年取荣名,翰墨乃其职。而云赋归欤,戏语吾不逆。醉翁昔仙去,人间暂休息。文字颇横流,士气久不怿。公实不出后,议论有精...
-
初到鹿门上庄见灯禅师遂同宿爱其体物欲托迹以避世戏作此诗
古诗《初到鹿门上庄见灯禅师遂同宿爱其体物欲托迹以避世戏作此诗》宋·释德洪,上庄俯汉江,古木杂桑柘。槐衙阴广陌,麦浪涨平野。连云对囷廪,用谷量牛马。我来二月破,解鞍绿阴下。纵望烟霏中,领略见楯瓦。耆年骨柴崖,迎客意倾...