-
王仲诚舒啸堂
古诗《王仲诚舒啸堂》宋·释德洪,隔岸暮山秋翠重,少焉月作冰轮涌。闲披白帢登此堂,绛阙神清气深稳。齿应衔环舌卷桂,两鬓西风心一寸。此中不著丝竹耳,但觉清圆林叶动。馀韵夫须百里...
-
季长赏梅使侍儿歌作诗因次韵
古诗《季长赏梅使侍儿歌作诗因次韵》宋·释德洪,年来槁项皤须发,世眼憎嫌遭栈绝。君独照人如冰轮,洗尽宿云寒皎洁。今日层楼空独倚,天高衮衮飞鸿灭。掉头哦此赏梅诗,如对北窗香喷雪。爱君语妙蜕尘...
-
和曾倅喜雨之句
古诗《和曾倅喜雨之句》宋·释德洪,清狂平生笑李赤,诗慕谪仙名烜赫。尤胜曲影傍权门,爱其炎炎手可炙。袁丝若至晁错逃,热中未老嗾与嗷。犹胜怒及水中蟹,不合郭索持双螯。何如一庵听松...
-
正月六日南安岩主生辰
古诗《正月六日南安岩主生辰》宋·释德洪,生死枞然无背面,名字由汝舌头转。昔日曾死今应生,今日是生何不见。是俗何故无须发,是僧何不著伽梨。僧俗死生明不得,团栾一句匾如锥。
-
余还自海外至崇仁见思禹以四诗先焉既别又有太原之行已而幸归石门复次前韵寄之以致山中之信云·其四
古诗《余还自海外至崇仁见思禹以四诗先焉既别又有太原之行已而幸归石门复次前韵寄之以致山中之信云·其四》宋·释德洪,飘零乳儿失慈母,来归家山在阿堵。瘴痾烝洗百念空,但有诗情磨未去。虚名实祸车覆辙,道乡端与人间别。膝穿木榻五十年,君看此翁亦雄杰。
-
送忠道者乞炭
古诗《送忠道者乞炭》宋·释德洪,水行无声知其深,玉瑕不变知其粹。逆顺门高欢喜登,办心成就一切智。杨岐卧榻有真珠,杜顺法身无纸被。焰上说禅炭里藏,不妨道者闲游戏。
-
宋迪作八境绝妙人谓之无声句演上人戏余曰道人能作有声画乎因为之各赋一首·山市晴岚
古诗《宋迪作八境绝妙人谓之无声句演上人戏余曰道人能作有声画乎因为之各赋一首·山市晴岚》宋·释德洪,宿雨初收山气重,炊烟日影林光动。蚕市渐休人已稀,市桥官柳金丝弄。隔溪谁家花满畦,滑唇黄鸟春风啼。酒旗漠漠望可见,知在柘冈村路西。
-
送肇上人还江南省阿尚
古诗《送肇上人还江南省阿尚》宋·释德洪,穷冬急景江村暮,道人千里江南去。明宵应宿路傍店,败箦枯禅山月吐。死生面目无处寻,但馀体粟空龃龉。能知忍冻非他物,便可鹘崙吞佛祖。
-
宋迪作八境绝妙人谓之无声句演上人戏余曰道人能作有声画乎因为之各赋一首·江天暮雪
古诗《宋迪作八境绝妙人谓之无声句演上人戏余曰道人能作有声画乎因为之各赋一首·江天暮雪》宋·释德洪,泼墨云浓归鸟灭,魂清忽作江天雪。一川秀发浩零乱,万树无声寒妥帖。孤舟卧听打窗扉,起看宵晴月正晖。忽惊尽卷青山去,更觉重携春色归。
-
题淡轩
古诗《题淡轩》宋·释德洪,道人口吻最光滑,行脚饱参奈粗粝。少年尝编诸方禅,迩来解毳三只袜。世味从来崖蜜甜,我此一轩如嚼蜡。客来有语但寒温,坐久时见眼开合。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
至抚州崇仁县寄彭思禹奉议兄四首 其四
古诗《至抚州崇仁县寄彭思禹奉议兄四首 其四》宋·释德洪,争歌来为民父母,百里民心始安堵。外台选才第荐之,何必知贤夺而去。当持马足卧车辙,报汝百年终有别。蹄涔不著横海鲸,簿书那容万人杰。
-
李端叔诞辰
古诗《李端叔诞辰》宋·释德洪,未见犯寒梅,已有催春雨。催春春未归,却有昙花飞。飞香塞世间,何人知鼻处。遥知与世且同波,随分盘餐付儿女。
-
至抚州崇仁县寄彭思禹奉议兄四首 其一
古诗《至抚州崇仁县寄彭思禹奉议兄四首 其一》宋·释德洪,去年岁饥民减口,晨无炊烟闲甑缶。面馀菜色短气中,经营有钱易升斗。抱孙买锄今岁丰,黄云?稏村村同。东林鼓声是谁致,聪明慈惠陇西公。
-
无学点茶乞诗
古诗《无学点茶乞诗》宋·释德洪,政和官焙来何处,雪后晴窗欣共煮。银瓶瑟瑟过风雨,渐觉羊肠挽声度。盏深扣之看浮乳,点茶三昧须饶汝。鹧鸪班中吸春露,□□□□□□□。
-
次韵云居寺
古诗《次韵云居寺》宋·释德洪,行尽崇冈与峻岭,今朝又入缘云径。世尘已觉蜕埃轻,道心遂作燖鸡净。小轩容膝俯千里,磨钱作镜江山映。平生林壑竟成癖,南来独觉兹游胜。
-
了翁有书与谢无逸云觉范真是比丘
古诗《了翁有书与谢无逸云觉范真是比丘》宋·释德洪,堕马哭淮王,牧羊仗汉节。古人守忠义,视死如弃禊。吾是真比丘,死生见窟宅。一饭不愿馀,孤坐阅岁月。
-
任价玉馆东园十题·四可亭
古诗《任价玉馆东园十题·四可亭》宋·释德洪,四注开野亭,面面可人意。我来俯危栏,蹇傲成纵倚。应接迷向背,转顾风掠耳。邻寺一声钟,墟落孤烟起。
-
三月二十八日枣柏大士生辰用达本情忘知心体合为韵作八偈供之时在建康狱中·其三
古诗《三月二十八日枣柏大士生辰用达本情忘知心体合为韵作八偈供之时在建康狱中·其三》宋·释德洪,人间皆热恼,我自不随情。一室闲趺坐,天魔魂震惊。百千大火聚,中有片玉清。大哉慈忍力,妙湛合无生。
-
颖皋楚山堂秋景两图绝妙二首 其二
古诗《颖皋楚山堂秋景两图绝妙二首 其二》宋·释德洪,溪边两鸭自夫妇,生而能言似相语。妇先浮波喜转顾,夫欲随之竟先去。水际清蘋各占丛,风撼荷花已退红。不见清香云锦段,空馀霜叶伴枯蓬。
-
任价玉馆东园十题·浩庵
古诗《任价玉馆东园十题·浩庵》宋·释德洪,水胜万斛舟,至刚柔绕指。丈夫养浩然,其略盖如此。朝登青云上,正色决大事。暮归卧此庵,扪虱口如耳。