-
儒行
古诗《儒行》宋·李觏,一死相从患难时,何人能与古人齐。郦生泉下还知否,卖友而今价转低。
-
送傅野
古诗《送傅野》宋·李觏,国学先生石与孙,金铃木舌士林间。欲将天下观诸掌,之子从今上泰山。
-
送丁正臣
古诗《送丁正臣》宋·李觏,铅椠辛勤四十年,抟风不上鬓霜寒。朱门何处是知己,短褐空瓢行路难。
-
题虞侍禁山亭
古诗《题虞侍禁山亭》宋·李觏,岭上櫩楹缔构新,我来登望倍凝神。可怜韬略真名将,犹与溪山作主人。会把松心欺过雪,更凭花萼占留春。江南风物虽佳丽,争奈燕然有虏尘。
-
袁州州学记
古诗《袁州州学记》宋·李觏,皇帝二十有三年,制诏州县立学。惟时守令,有哲有愚。有屈力殚虑,祗顺德意;有假官借师,苟具文书。或连数城,亡诵弦声。倡而不和,教尼不行。三十有...
-
诃孟子
古诗《诃孟子》宋·李觏,完廪捐阶未可知,孟轲深信亦还疑。岳翁方且为天子,女婿如何弟杀之。
-
送山甫
古诗《送山甫》宋·李觏,喜尔年将壮,为儒志可嘉。乡闾知行实,场屋见辞华。公道方无壅,君门况不遐。直应千里足,世世出吾家。
-
小女
古诗《小女》宋·李觏,惜汝今何恃,言来泪满襟。死生虽分定,襁褓累人心。饥买邻家乳,寒劳祖母针。岂知泉路隔,时拨繐帷寻。
-
七夕
古诗《七夕》宋·李觏,天孙何许是来时,月意愔愔露气微。可道星河难得过,自缘乌鹊合高飞。秋宵已胜春宵短,今会还如古会稀。早晚望夫能化石,尽分人世作支机。
-
次韵陈殿丞除夜感怀
古诗《次韵陈殿丞除夜感怀》宋·李觏,浮世因循过,流年次第新。回思旧来事,都似梦中人。不饮偏嫌雪,多愁却怕春。星魁欲寅位,五鼓莫频频。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
村行
古诗《村行》宋·李觏,产业家家坏,诛求岁岁新。平时不为备,执事彼何人。朱户仍奢侈,柴门转窭贫。若非衢室畔,无用说悲辛。
-
冰
古诗《冰》宋·李觏,水性本来弱,渐寒成此坚。东风有时到,几日是残年。
-
苦雨初霁
古诗《苦雨初霁》宋·李觏,积阴为患恐沉绵,革去方惊造化权。天放旧光还日月,地将浓秀与山川。泥途渐少车声活,林薄初乾果味全。寄语残云好知足,莫依河汉更油然。
-
读长恨辞
古诗《读长恨辞》宋·李觏,蜀道如天夜雨淫,乱铃声里倍沾襟。当时更有军中死,自是君王不动心。
-
璧月
古诗《璧月》宋·李觏,璧月迢迢出暮山,素娥心事问应难。世间最解悲圆缺,秪有方诸泪不乾。
-
乌鹊
古诗《乌鹊》宋·李觏,乌鹊翩翩竞羽毛,南飞无树过良宵。就中管得他人事,只与天孙倩作桥。
-
残叶
古诗《残叶》宋·李觏,一树摧残几片存,栏边为汝最伤神。休翻雨滴寒鸣夜,曾抱花枝暖过春。与影有情唯日月,遇红无礼是泥尘。上阳宫女多诗思,莫寄人间取次人。
-
秋晚悲怀
古诗《秋晚悲怀》宋·李觏,渐老多忧百事忙,天寒日短更心伤。数分红色上黄叶,一瞬曙光成夕阳。春水别来应到海,小松生命合禁霜。壶中若逐仙翁去,待看年华几许长。
-
乡思
古诗《乡思》宋·李觏,人言落日是天涯,望极天涯不见家。已恨碧山相阻隔,碧山还被暮云遮。
-
忆钱塘江
古诗《忆钱塘江》宋·李觏,昔年乘醉举归帆, 隐隐山前日半衔。好是满江涵返照, 水仙齐著淡红衫。