-
题于潜西菩兼山阁参寥受业
古诗《题于潜西菩兼山阁参寥受业》宋·释道璨,青山在屋头,易见甚难识。如玉有碎气,如土有正色。平生万里眼,付此千丈壁。云行山欲动,云深山更碧。动止同一机,兼处贵自得。心外无青山,身外无周...
-
哭冯深居常簿
古诗《哭冯深居常簿》宋·释道璨,泛宅江湖上,萧萧两鬓皤。祇知衣可典,不厌客来多。文富家安有,名高实若何。身前身后事,令我起悲歌。
-
为邓子煇赋拙斋
古诗《为邓子煇赋拙斋》宋·释道璨,历尽风波学得呆,全无伎俩口慵开。门前不厌频来客,要学聪明莫入来。
-
偈颂二十五首·其十四
古诗《偈颂二十五首·其十四》宋·释道璨,放开也在我,捏聚也在我。睦州担板汉,开口成话堕。
-
怀旧业
古诗《怀旧业》宋·释道璨,云满空阶书满床,开门对面是清江。多时不看梅花影,閒却中庭月一窗。
-
偈颂十二首·其一
古诗《偈颂十二首·其一》宋·释道璨,隐山无量罪过,复被公安追到。要得重整颓纲,不免再升此座。
-
偈颂十二首·其九
古诗《偈颂十二首·其九》宋·释道璨,天晴盖却屋,乘时刈却禾。输纳王租了,秋冬事转多。阿呵呵,唤不回头争奈何。
-
送松冈黄提干
古诗《送松冈黄提干》宋·释道璨,人物如公岂久淹,极和平处极森严。无心为禄长思去,直道从人肯避嫌。学务躬行惟恐失,贫于未仕不言廉。书边大有閒田地,有口从今只学钳。
-
偈颂十二首·其四
古诗《偈颂十二首·其四》宋·释道璨,扰扰匆匆,晨鸡暮钟。唤冬作夏,唤夏作冬。一线短长谁管得,雪霜尽处是春风。
-
赠相士
古诗《赠相士》宋·释道璨,面如生铁铸昆崙,有底荣枯到你论。谩说青青亭畔竹,春风几个有儿孙。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
寄题瑞昌簿厅景苏堂墨竹
古诗《寄题瑞昌簿厅景苏堂墨竹》宋·释道璨,一叶复一叶,世道几翻覆。一点复一点,书脉要接续。亲见长公来,一节不肯曲。见竹如见公,北麓能不俗。回首熙丰间,几人愧此竹。翰墨直枝叶,点化到草...
-
读陆云西志供定城墓有感书呈子勉总干三首·其二
古诗《读陆云西志供定城墓有感书呈子勉总干三首·其二》宋·释道璨,到家差晚两眉颦,直气轮囷吐未伸。却恨青山埋骨早,不教眼见洛阳人。
-
和卧龙招隐吟
古诗《和卧龙招隐吟》宋·释道璨,武侯与晦翁,千载两名流。各以一臂力,能镇百世浮。神游天地间,或为山阿留。心期有佳人,驾言写幽忧。水流崖华开,山空明月秋。桂树影团团,乳鹿鸣呦...
-
和冯叔炎梅桂二首·其一
古诗《和冯叔炎梅桂二首·其一》宋·释道璨,色香俱第一,知己是华光。风味嫌肤浅,精神贵敛藏。一生虽抱独,千古却流芳。若论调羹事,还他一日长。
-
偈颂十八首·其十八
古诗《偈颂十八首·其十八》宋·释道璨,登芝山,望五老。云静日月正,眼高天地小。达磨大师脊骨等闲踏折,释迦老子心肝五脏一时见了。因思扰扰尘寰,茫茫宇宙。手把夜明符,几个知天晓。
-
偈颂十二首·其十
古诗《偈颂十二首·其十》宋·释道璨,天工剪水作花飞,为瑞为祥也大奇。管取明年禾麦熟,山河大地尽光辉。千树万树银花结,也是普贤呈丑拙。谢三郎在南台江,手指东山笑不歇。
-
和庆兄览镜
古诗《和庆兄览镜》宋·释道璨,清癯骨相瘦观流,诗不能工满面羞。镜里新愁无一点,却因吟事上眉头。
-
佛成道
古诗《佛成道》宋·释道璨,迷是谁兮悟是谁,山僧赢得眼如眉。新糊纸被烘来暖,睡到天明日上时。
-
病起和徐处士并寄致轩二首·其二
古诗《病起和徐处士并寄致轩二首·其二》宋·释道璨,读易年深眼易花,尚馀心力到诗家。日长更有幽忧病,临罢兰亭品建茶。
-
致轩赵使君领客及妻子入山即事原韵
古诗《致轩赵使君领客及妻子入山即事原韵》宋·释道璨,戴家湖上宅,近市有山林。雨足四郊润,云低尽日阴。竹疏和翠减,松老受春深。留得行窝住,楼头午漏沉。