-
陪山泉登芝山和文正公旧韵
古诗《陪山泉登芝山和文正公旧韵》宋·释道璨,培塿视崔巍,眼高如许哉。举头天在上,四面景皆来。渐老成多病,看山又一回。尽供诗世界,霁色为君开。
-
和君泽谢主簿
古诗《和君泽谢主簿》宋·释道璨,掉臂纷纷桃李场,声名暴耀急收藏。春风未解瞻颜色,落月长思满屋梁。大学十年心独苦,天门一疏日争光。弟兄千载诗书泽,染得人间草木香。
-
吕洞宾赞
古诗《吕洞宾赞》宋·释道璨,提起绦头,垂下衣袖。信脚阔步行,亲见黄龙后。
-
和梅边汪提干
古诗《和梅边汪提干》宋·释道璨,我梦稽山阴,茂林映修竹。鉴湖八百里,眼看不盈掬。管领天下清,此乐梅边独。几欲驱车去,云根夜同宿。山空秋月明,安期未可卜。蓬莱水清浅,褰裳同往...
-
偈颂十二首·其六
古诗《偈颂十二首·其六》宋·释道璨,夺得胡儿马便休,何须抵死觅封侯。草鞋直挂龙床角,争似山间煨芋头。
-
偈颂十八首·其十二
古诗《偈颂十八首·其十二》宋·释道璨,秋深夜长,露寒月皎。钟声短底短长底长,虫声大底大小底小。山僧闻得,展转反侧,不寐到晓。一片祖师心,狼藉知多少。
-
偈颂十八首·其五
古诗《偈颂十八首·其五》宋·释道璨,自小离家住日边,去家只道路三千。从人问得来时路,回首元来在目前。
-
偈颂二十五首·其一
古诗《偈颂二十五首·其一》宋·释道璨,去去实不去,是法住法位。来来实不来,世间相常住。
-
睡起
古诗《睡起》宋·释道璨,青青岸草绿于袍,雨后江流数尺高。庭院日长春睡足,幽兰花底读离骚。
-
疏山问竹
古诗《疏山问竹》宋·释道璨,坐对青青仔细看,别来且喜尚平安。山中岁晚风霜恶,不易孤标耐得寒。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
和蔡提干二首·其二
古诗《和蔡提干二首·其二》宋·释道璨,落尽灯花独倚阑,四檐风雨夜漫漫。也知忧乐先天下,不是推敲字未安。
-
偈颂二十五首·其五
古诗《偈颂二十五首·其五》宋·释道璨,静处具足闹中境界,闹处显示静中消息。达磨面壁少林,普化摇铃闹市。皆是眼观东南,意在西北。若是向上巴鼻,毕竟何曾会得。
-
喜雨呈梅石赵都大
古诗《喜雨呈梅石赵都大》宋·释道璨,久旱天地焦,酷出秦法外。一雨中夜来,汉兵起丰沛。万物皆吐气,昭苏脱厄会。忧国有天人,爱民如子辈。心香彻九关,化为云叆叇。生意一万里,直在方寸...
-
偈颂二十五首·其十八
古诗《偈颂二十五首·其十八》宋·释道璨,天地一东篱,万古一重九。黄花三两枝,东湖随分有。逢人不拈出,只么空双手。醉杀天下人,不是茱萸酒。
-
吴太清有远役以诗寄别次韵
古诗《吴太清有远役以诗寄别次韵》宋·释道璨,宇宙入八窗,芙蓉制衣裳。两眼挂万古,深柱书传香。笔端肤寸合,要作天下凉。馀事亦演雅,簸弄正未妨。颠倒走百怪,陆离罗众芳。气焰压牛斗,何止万丈...
-
送诚上人
古诗《送诚上人》宋·释道璨,长安城头秋日黄,长安道上秋风凉。游子念亲从定起,一衲卷云归故乡。七月八月吴楚路,十里五里东南疆。遥知子母相见处,篱落黄花吹晚香。我母今年六十...
-
摘茶
古诗《摘茶》宋·释道璨,拈一旗兮放一鎗,多从枝叶上抟量。全身入草全身出,那个师僧无寸长。
-
悼延庆教僧
古诗《悼延庆教僧》宋·释道璨,灯火青青照夜堂,诵经辛苦早年亡。白莲花发秋池上,谁住池边旧日房。
-
和云壑
古诗《和云壑》宋·释道璨,纷纷世事几昏明,仙计还山又未成。欲学种松消永日,不徒煨芋博虚名。云开衡岳鹏程阔,秋入鄱阳雁影清。也欲摩挲病来眼,春风暖处望前旌。
-
仙巢海棠洞
古诗《仙巢海棠洞》宋·释道璨,领客坐花阴,饮客酌花露。先生自家春,八荒一牖户。凄其望前修,一枝阅世故。鹤车来不来,东风吹日暮。