-
偈颂二十五首·其九
古诗《偈颂二十五首·其九》宋·释道璨,开眼便是,开口便是。举手便是,举足便是。虽然如是,未是未是。
-
月窟
古诗《月窟》宋·释道璨,凿开浑沌窍,豁见天地根。举瓢酌桂浆,引足蹈昆崙。湛然一精明,身外无乾坤。我欲从之游,云深入无门。
-
题物初蕙兰
古诗《题物初蕙兰》宋·释道璨,花短秋意长,神清颜色少。笔端有西风,国香来未了。
-
和余山南佥判清溪观荷
古诗《和余山南佥判清溪观荷》宋·释道璨,东风已老南风急,浪蕊浮花和露泣。翠袖盈盈波上来,相向美人如玉立。轩渠一笑俱动容,彼此一样冰雪踪。明珠散不论斛斗,清溪化作骊龙宫。大江以东北山...
-
偈颂十二首·其四
古诗《偈颂十二首·其四》宋·释道璨,风和日暖,牡丹生卵。露柱吹笙,灯笼拍版。城上游人,三杯两盏。报恩禅和,努觜不管。一念不生,前后际断。踢倒巩县茶瓶,打破饶州瓷碗。
-
偈颂十二首·其十一
古诗《偈颂十二首·其十一》宋·释道璨,一冬不雨,一春不雨。九土皆焦枯,天高叫无路。开先拄杖子忽然变作空行龙王,油然起云霈然洪澍。直得枯者荣甲者拆萌者吐,发机须是千钧弩。
-
偈颂二十五首·其三
古诗《偈颂二十五首·其三》宋·释道璨,趺坐叠足,问讯起手。眼若透青,一见便了。更待说心说性,山僧未曾问人借得口。
-
偈颂二十五首·其十九
古诗《偈颂二十五首·其十九》宋·释道璨,重围身入脱身难,再拜投降得活还。手脚一时都露了,如何遮掩得傍观。
-
寒拾赞·其二
古诗《寒拾赞·其二》宋·释道璨,淡墨磨虚空,秃笔蘸沧海。点污天台山,是他这一对。
-
寄题高大清东村
古诗《寄题高大清东村》宋·释道璨,浮花浪蕊易飘零,看著桑麻眼便青。荷锸归来春昼永,案头重读相牛经。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
迎晦静汤先生
古诗《迎晦静汤先生》宋·释道璨,向来九虎守天关,已是无心便出山。宇里春风閒不得,又携桃李种人间。
-
偈颂二十五首·其二十一
古诗《偈颂二十五首·其二十一》宋·释道璨,诸人病是山僧病,山僧病是诸人病。诸人痛处山僧能忍,山僧痛处诸人欲忍不能。单方一服当下和平,不必松根采茯苓。
-
偈颂二十五首·其七
古诗《偈颂二十五首·其七》宋·释道璨,一出五六月,往返三千里。信脚踢得著,信手提得起。不曾轻示人,深藏怀袖里。归来普请大众做个入门欢,是什么浙东山浙西水。
-
偈颂十八首·其九
古诗《偈颂十八首·其九》宋·释道璨,玉关度了久班师,犹向人前动鼓鼙。只道马行荒草地,不知身已陷重围。
-
和陈东庐提干
古诗《和陈东庐提干》宋·释道璨,发白为忧时,思家日念归。涉春问行李,隔岁理征衣。夜雨翻书屋,秋风把钓矶。叮咛旧僮仆,拂拭藓痕微。
-
偈颂十二首·其二
古诗《偈颂十二首·其二》宋·释道璨,五日风,十日雨。江面不惊,边烽不举。眼前渐见太平,耳畔多闻好雨。山人只管看青山,有口不须吞佛祖。
-
和恕斋濂溪书院二首·其一
古诗《和恕斋濂溪书院二首·其一》宋·释道璨,满目青山满面风,谁云太极在图中。晦翁去后僧来少,苔满空堂晓日融。
-
题饶德操关子长紫芝诗轴
古诗《题饶德操关子长紫芝诗轴》宋·释道璨,郭家墓田土花碧,轮菌紫芝大盈尺。淋浪雨泪种得成,不识春风生长力。晴云练练依遥岑,霁月烱烱悬崖阴。苦心实竹谁赏识,青山重叠黄泉深。两翁落笔九天...
-
题会稽孙竹阁望梅亭
古诗《题会稽孙竹阁望梅亭》宋·释道璨,梅梁在屋东,梅溪在屋西。举头东西望,古意入双眉。彼溺犹己溺,彼饥犹己饥。皇皇圣人心,万世同一机。诚明与物欲,方寸分町畦。火然而泉达,扩充无边...
-
偈颂十二首·其九
古诗《偈颂十二首·其九》宋·释道璨,天下老隐山,丑怪百千状。不依本分说禅,一向横拈竖放。有时放夜市于蟭螟眼中,有时驾铁船于须弥顶上。有时倒骑骏马骤高楼,有时轻引藕丝牵大象。證鳖...