-
偈颂十二首·其八
古诗《偈颂十二首·其八》宋·释道璨,箭穿杨叶未为亲,透得金尘有几人。多谢汾阳曾说破,重阳九日菊花新。
-
偈颂二十五首·其二十
古诗《偈颂二十五首·其二十》宋·释道璨,释迦不是佛,达磨不是祖。佛法满天下,诸人还知否。青草池头处处蛙,黄梅时节家家雨。
-
和谢君直新除史馆检阅
古诗《和谢君直新除史馆检阅》宋·释道璨,久矣常峨豸角冠,未应上缀史臣班。名高自是难推去,才大如何爱得閒。斋阁不须垂绛帐,精神留取上蓬山。散人梦落沧浪外,白鸟冥冥去不还。
-
题善住阁
古诗《题善住阁》宋·释道璨,阁前溪水声潺湲,阁后山色空巑岏。取之不得舍不得,善住道人如是观。浩荡春风满天地,飞絮游丝无定处。去无所至来无踪,善住道人如是住。有所住兮成守...
-
病起和徐处士并寄致轩二首·其一
古诗《病起和徐处士并寄致轩二首·其一》宋·释道璨,卧闻开到碧桃花,病起情怀属自家。报到春风无可得,呼童洗鼎煮新茶。
-
偈颂二十五首·其十一
古诗《偈颂二十五首·其十一》宋·释道璨,如来禅,祖师意。儿啼子哭,鸡鸣犬吠。是汝诸人,瞥地也未。
-
题和山推蓬看梅
古诗《题和山推蓬看梅》宋·释道璨,沙头寒声入芦苇,沙际暝烟湿微雨。疏花明在树梢头,吟身卧在船蓬底。相看一笑大江横,白鸟不飞天似水。逃禅英骨閟九原,褚郎有神呼得起。倔强横枝不受...
-
和腾可赵司户
古诗《和腾可赵司户》宋·释道璨,可人久别喜逢迎,分坐南窗晓放晴。竹所多时无此乐,梅兄一笑让渠清。字如晋样神饶韵,诗比唐人语更精。隽永韦编有真味,更须分我一杯羹。
-
偈颂十二首·其七
古诗《偈颂十二首·其七》宋·释道璨,身世悠悠不系舟,莫将闲事挂心头。休言佛法无人会,且说晚冬又倍收。又倍收,蚁穴百年能几久,龟肠一饱更何求。大众拍手唱啰哩,算得生来不解愁。
-
寒拾赞·其一
古诗《寒拾赞·其一》宋·释道璨,苍崖锁寒色,题目分明极。无端书两字,刬地失平仄。飏却笔,放却墨,一句了然超百亿。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
和沧洲尚书送坦上人
古诗《和沧洲尚书送坦上人》宋·释道璨,貂蝉换却章甫冠,十年出入鹓行间。天门九重虎豹恶,手携谏疏归掩关。白鸥浩荡沧波阔,冷看诸公治三窟。庭院无人春日长,尚记向来频往复。平生眼里无机...
-
送东上人
古诗《送东上人》宋·释道璨,上头上面得人憎,少见生狞个样僧。莫道无又轻放过,病来无力举乌藤。
-
水月轩
古诗《水月轩》宋·释道璨,江水清无底,江月明如洗。开轩浥清明,道人清若此。春风不摇江面波,春云不载江头雨。天地无尘夜未央,照影轩中惟自许。我来风雨夜漫漫,水月俱忘无表...
-
偈颂二十五首·其八
古诗《偈颂二十五首·其八》宋·释道璨,仰山撼树,沩山良久。说体说用,互扬家丑。
-
送奕上人
古诗《送奕上人》宋·释道璨,金华道人少而壮,学道苦心知趣向。俊如秋鹰方振扬,快似马驹绝超放。无准软顽痴绝痴,领过不消渠一状。前年相别五峰巅,今年相见松江上。无影枝头拾得...
-
樗寮生日
古诗《樗寮生日》宋·释道璨,长庚流煇千丈强,斗南夜气浮耿光。晋唐以前旧人物,翩然乘风下大荒。平生厌官不爱做,自歌招隐山中住。后园明月手自锄,多种山前老梅树。岁寒心事梅花...
-
偈颂十二首·其十
古诗《偈颂十二首·其十》宋·释道璨,土木场中辊一回,平生己眼豁然开。广寒宫殿无关钥,撞破髑髅归去来。
-
和致轩赵使君午日读骚
古诗《和致轩赵使君午日读骚》宋·释道璨,君王爱不均,不信问江滨。却是一江水,能知千载人。仲连宁蹈海,百里忍之秦。先死依兰芷,还他不二臣。
-
和蔡提干二首·其一
古诗《和蔡提干二首·其一》宋·释道璨,新吟痛快底能加,八月秋风万里槎。海上诗家无行辈,分明春雨一池蛙。
-
寄无闻知侍者
古诗《寄无闻知侍者》宋·释道璨,手把黄花语后期,孤山雪后早梅时。春风不管人无信,又要吹香上北枝。