-
颂古一○一首·其八十一
古诗《颂古一○一首·其八十一》宋·释子淳,夜明帘外月朦胧,骑象翻身击宝钟。洪韵上腾三界外,聋夫何事睡犹浓。
-
谢蒙城善友惠米
古诗《谢蒙城善友惠米》宋·释子淳,客到蒙城有信归,殷勤惠米助晨炊。老僧钵满慵相唤,长者恩深祇自知。粒粒圆成难著会,明明嚼碎更何疑。赵州遗语诚非谬,一饱元来忘百饥。
-
颂古一○一首·其九十九
古诗《颂古一○一首·其九十九》宋·释子淳,道合平常绝异端,行人何必历艰难。从今莫信孙膑卜,龟壳无灵不用钻。
-
偈二十二首·其十二
古诗《偈二十二首·其十二》宋·释子淳,大洪拂子,非有名,非无名,七费前前本混成。非有相,非无相,渊而无下高无上。若论阴阳未兆时,卷舒俱在光明藏。
-
颂古一○一首·其八十七
古诗《颂古一○一首·其八十七》宋·释子淳,一句相酬难取则,轮王不化阎浮国。无边刹海浪痕平,独驾泥牛耕月色。
-
颂古一○一首·其五十九
古诗《颂古一○一首·其五十九》宋·释子淳,盲聋瘖哑迥天真,眼似眉毛道始邻。昨夜东君潜布令,黄莺啼处绿杨春。
-
五位·其四
古诗《五位·其四》宋·释子淳,偏中至,收丝却返芦花里。高攲龟枕恣情眠,长江信任波涛起。
-
颂古一○一首·其四十二
古诗《颂古一○一首·其四十二》宋·释子淳,海底泥牛耕白月,云中木马骤清风。胡僧懒捧西乾钵,半夜乘舟过海东。
-
颂古一○一首·其九十二
古诗《颂古一○一首·其九十二》宋·释子淳,不挂唇皮一句奇,少林冷坐最慈悲。须知此道非传授,立雪神光已强为。
-
酬时于叔
古诗《酬时于叔》宋·释子淳,妙句灵然溢目寒,幽微旨趣曾还难。相逢更问无弦曲,风入松梢不在弹。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
颂古一○一首·其七十九
古诗《颂古一○一首·其七十九》宋·释子淳,一点灵明六不收,照然何用更凝眸。个中消息人难委,独有虚空暗点头。
-
颂古一○一首·其五十八
古诗《颂古一○一首·其五十八》宋·释子淳,九重深密视听难,玉殿琼楼宿雾攒。燮理尽归臣相事,轮王不戴宝花冠。
-
颂古一○一首·其一○○
古诗《颂古一○一首·其一○○》宋·释子淳,此树不从天地生,登山涉水承渠力。如今掷向乱峰前,免致丛林为轨则。
-
喜吴云叟公裕垂访
古诗《喜吴云叟公裕垂访》宋·释子淳,山路春风桃李香,延陵长者贲岸房。行行廓尔忘途辙,步步翛然合道场。妙净宗乘松宿鹤,虚明田地月含霜。相逢相见有何事,共语毗卢顶后光。
-
和净因老师渔父词·其四
古诗《和净因老师渔父词·其四》宋·释子淳,锦鳞吞饵浮丝摆,樵父两岸皆怜爱。直透龙门头角改,谁能怪,为霖方显灵通大。
-
颂古一○一首·其七十一
古诗《颂古一○一首·其七十一》宋·释子淳,一念萧萧不记年,皮肤脱落自完全。长天夜夜清如镜,万里无云孤月圆。
-
山居五首·其二
古诗《山居五首·其二》宋·释子淳,祇这一闲田,古今无变迁。泥牛耕不尽,宝月镇长圆。岩桂和烟翠,溪花含露鲜。甘藏青嶂里,懒更谒时贤。
-
颂古一○一首·其六十一
古诗《颂古一○一首·其六十一》宋·释子淳,宝杖亲携挂翠缨,徘徊常绕玉阶行。转身就父无标的,拈却花冠不得名。
-
颂古一○一首·其四十七
古诗《颂古一○一首·其四十七》宋·释子淳,腥臊红烂不堪亲,触动轻轻血污身。何事杳无人著价,为伊非是世间珍。
-
颂古一○一首·其三十六
古诗《颂古一○一首·其三十六》宋·释子淳,前后三三不失宗,迥迢千圣数难穷。金刚脑后全轩露,叠叠青山锁翠空。