-
颂古一○一首·其七十五
古诗《颂古一○一首·其七十五》宋·释子淳,虚堂寂寂夜深寒,携得瑶琴月下弹。不是知音徒侧耳,悲风流水岂相干。
-
颂古一○一首·其五十
古诗《颂古一○一首·其五十》宋·释子淳,寒月依依上远峰,平湖万顷练光封。渔歌惊起沙洲鹭,飞入芦花不见踪。
-
颂古一○一首·其三十
古诗《颂古一○一首·其三十》宋·释子淳,月筛松影高低树,日照池心上下天。赫赫炎空非卓午,团团秋夜不知圆。
-
颂古一○一首·其二十五
古诗《颂古一○一首·其二十五》宋·释子淳,岩脱虽有云千顷,户内殊无半夜灯。极目危峦今古秀,暮天斜照碧层层。
-
颂古一○一首·其十五
古诗《颂古一○一首·其十五》宋·释子淳,古路翛然倚太虚,行玄犹是涉崎岖。不登鸟道虽为妙,点捡将来已触途。
-
送吴公裕
古诗《送吴公裕》宋·释子淳,天气暄妍三月春,青山垂访白头人。威仪雍肃披儒雅,语论清泠洗渴尘。道合圆常无异路,心空及第自通津。相逢相别休怀念,千里同风德及邻。
-
送升上人驰法嗣书
古诗《送升上人驰法嗣书》宋·释子淳,飞花暖日轻相送,烈焰须凭作者通。觌面不劳伸语路,丹山千里事同风。
-
偈二十二首·其三
古诗《偈二十二首·其三》宋·释子淳,危峦萧洒古禅宫,信步重归趣无穷。风卷白云天界净,一轮红日正当空。
-
颂古一○一首·其六十
古诗《颂古一○一首·其六十》宋·释子淳,三番白纸问寒暄,千里同风月满船。夺得高标全用处,盘蛇口内打鞦韆。
-
颂古一○一首·其三十七
古诗《颂古一○一首·其三十七》宋·释子淳,少林续焰事堪可,腊夜梅开雪后枝。黄檗昔年曾有语,大唐国里没禅师。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
山居五首·其五
古诗《山居五首·其五》宋·释子淳,不恋白云关,家山撒手还。玉炉香旖旎,石涧水潺湲。庭树烟笼合,窗轩雨洒斑。经行及坐卧,常在寂寥间。
-
五位·其一
古诗《五位·其一》宋·释子淳,正中偏,宝月光凝海底天。何事渔舟难满载,流辉争肯透波澜。
-
渔父词五首·其四
古诗《渔父词五首·其四》宋·释子淳,轻泛兰舟入海涯,抛钩掷线莫迟疑。骊龙子,巨鳌儿,不犯清波钓得伊。
-
偈二十二首·其十七
古诗《偈二十二首·其十七》宋·释子淳,杓柄笊篱权在手,放行把住非窼臼。二时斋粥在精专,自利重他功不朽。
-
颂古一○一首·其八
古诗《颂古一○一首·其八》宋·释子淳,饥冷嫩草遥山去,渴饮寒泉曲涧回。放荡不耕空劫地,暮天何用牧歌催。
-
颂古一○一首·其三十九
古诗《颂古一○一首·其三十九》宋·释子淳,多是从人学得来,一生空把口胡开。欲穷此片虚明地,七佛前前总不该。
-
渔父子送齐明二化士·其二
古诗《渔父子送齐明二化士·其二》宋·释子淳,渔父从来性本宽,满船钓得未为欢。收丝了,望层峦,举头方觉天际晓星残。
-
颂古一○一首·其四
古诗《颂古一○一首·其四》宋·释子淳,木人来问青霄路,石女年尊似不闻。携手相将归故国,暮山岌岌锁重云。
-
颂古一○一首·其七十二
古诗《颂古一○一首·其七十二》宋·释子淳,日午烟凝山突兀,夜央天淡月婵娟。混然寂照寒宵永,明暗圆融未兆前。
-
偈二十二首·其十五
古诗《偈二十二首·其十五》宋·释子淳,金佛不度炉,妙相圆明会也无。泥佛不度水,落落圆音美复美。木佛不度火,萧萧古殿无关锁。是须撒手直归家,莫向半途空懡㦬。