-
拟寒山寺·其一三○
古诗《拟寒山寺·其一三○》宋·释怀深,合嗔不须嗔,合喜不须喜。喜时风自吹,嗔时火自炽。风火非外来,皆从自心起。不见四禅天,三灾都不至。
-
和尧峰泉老·碧玉沼
古诗《和尧峰泉老·碧玉沼》宋·释怀深,深静含秋一鉴宽,清甘聊酌齿牙寒。灵岩自笑荒山骨,明月泉悭祇欲乾。
-
拟寒山寺·其一二七
古诗《拟寒山寺·其一二七》宋·释怀深,莫嫌门户少,转富转心劳。夜怕奸偷至,时防风火烧。名高招谤重,财积致谗饶。外物多为累,令人思许巢。
-
拟寒山寺·其八十九
古诗《拟寒山寺·其八十九》宋·释怀深,贵人何所忧,所忧唯是老。既老何所忧,忧见无常到。逢人问方术,闭门弄丹灶。此心若不歇,至死亦颠倒。
-
偈一百二十首·其四十一
古诗《偈一百二十首·其四十一》宋·释怀深,今日端午谢街坊,时节因缘要举扬。莫问腕头缠百索,且将粽子吃沙糖。
-
拟寒山寺·其九十五
古诗《拟寒山寺·其九十五》宋·释怀深,屋可蔽风雨,何苦斗华丽。尧舜乃圣君,光宅天下被。茅茨未尝剪,土阶亦不砌。不知尔何人,鳞鳞居大第。
-
刚监院遣小师子文包山下书文别求偈兼示刚公
古诗《刚监院遣小师子文包山下书文别求偈兼示刚公》宋·释怀深,一叶轻舟泛太湖,西山来觅老僧居。归家好为力生说,林底安闲是坦途。
-
拟寒山寺·其一二三
古诗《拟寒山寺·其一二三》宋·释怀深,女色多瞒人,人惑总不见。龙麝暗薰衣,脂粉厚涂面。人呼为牡丹,佛说是花箭。射人入骨髓,死而不知怨。
-
颂古三十首·其二十三
古诗《颂古三十首·其二十三》宋·释怀深,马祖捧出菱花镜,王老亲拈白玉槌。一击当阳令瓦碎,此心能有几人知,两个分明是赤眉。风前月下扬家丑,笑倒灵山老古锥。
-
前住慧林历代禅师真赞·圆照法空禅师
古诗《前住慧林历代禅师真赞·圆照法空禅师》宋·释怀深,大圆镜中,真光明炬。慈中有威,击涂毒鼓。威中有慈,辟荆棘路。无缘饰,没遮护。一切众生,睹相而悟。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偈一百二十首·其八十三
古诗《偈一百二十首·其八十三》宋·释怀深,得者长生,服之不死。神农不知名,耆婆无处讨。破除佛祖病,扫荡无明烦恼。物物头头不覆藏,灵光洞耀何人晓。
-
偈一百二十首·其二十三
古诗《偈一百二十首·其二十三》宋·释怀深,夜来灯烛斗荧煌,多少众生彻晓忙。究竟不知灯是火,昧却灵台一点光。
-
拟寒山寺·其一○五
古诗《拟寒山寺·其一○五》宋·释怀深,世人多放逸,极力事侈靡。乐极悲哀来,福尽贫穷至。天福尚有尽,世福岂一已。人多议论乖,享得是我底。
-
栽松
古诗《栽松》宋·释怀深,栽松须觅曲松栽,养就山林拥肿材。直是无人著眼看,岁寒方得老岩偎。
-
偈一百二十首·其六十九
古诗《偈一百二十首·其六十九》宋·释怀深,一切有为法,如梦幻泡影。如露亦如电,应作如是观。释迦老子,只知其一,不知其二。幻化空身即法身,个中无染亦无尘。拈匙把箸如明了,扫地烧香不倩人...
-
孙保义求偈
古诗《孙保义求偈》宋·释怀深,省缘知足常安乐,广费多求损道情。闹市门头祖师意,放教心地坦然平。
-
升堂颂古五十二首·其四十
古诗《升堂颂古五十二首·其四十》宋·释怀深,道源不远,性海非遥。但向己求,莫从他觅。觅亦不得,得亦不真。修是他心,不如自性。自性清净,即是法身。
-
升堂颂古五十二首·其五十一
古诗《升堂颂古五十二首·其五十一》宋·释怀深,洞中春色四时好,云外峰峦一样高。用祝贤王龟鹤算,年年洗眼看蟠桃。
-
升堂颂古五十二首·其二十五
古诗《升堂颂古五十二首·其二十五》宋·释怀深,休休休,放下著,无量劫来灵性恶。只知贪爱黑如云,一段光明都昧却。休休休,放下著,浮生不用多图度。荣华富贵总成空,到头唯有无生乐。
-
示求禅者
古诗《示求禅者》宋·释怀深,灵光一点自分明,照破众生违顺情。拶看通身开正眼,方能日午打三更。