-
偈颂十六首·其十六
古诗《偈颂十六首·其十六》宋·释如净,一粒曾生无相田,异苗繁茂试机先。庄严劫佛借他力,双树荫凉本自然。
-
送蜀僧得母书归乡
古诗《送蜀僧得母书归乡》宋·释如净,雁落秋空剥万金,寥寥一片老婆心。先天后地难回互,风急恩深冤亦深。
-
偈颂十六首·其十
古诗《偈颂十六首·其十》宋·释如净,无明暗室勿入近,暮日江山相映红。处处烟尘收不得,早来晚去失真风。
-
偈颂三十四首·其二十九
古诗《偈颂三十四首·其二十九》宋·释如净,一滴不息,两滴三滴。滴滴沥沥,连朝至夕。变作滂沱勿奈何,山河大地衮风波。总不出衲僧喷嚏一激,直得云开日出。朗朗晴空吞八极,若还依旧水漉漉,浑...
-
偈颂九首·其一
古诗《偈颂九首·其一》宋·释如净,衲衣下事火烧山,腊月家贫彻骨寒。堪笑连延曾未息,眉毛焦赤面皮斑。
-
颂古五首·其四
古诗《颂古五首·其四》宋·释如净,一桡劈口虚空破,三点驴头覆却船。父子至今俱不了,江湖波浪错流传。
-
偈颂十二首·其十一
古诗《偈颂十二首·其十一》宋·释如净,半年吃饭坐鞔峰,锁断烟云千万重。忽地一声轰霹雳,帝乡春色杏花红。
-
偈颂九首·其二
古诗《偈颂九首·其二》宋·释如净,打破黑漆桶,十方空索索。不受灵山记,安居大圆觉。
-
偈颂十六首·其九
古诗《偈颂十六首·其九》宋·释如净,时节因缘佛性义,共移灵棹渡头舟。玉麟带月离云汉,金凤衔花下彩楼。
-
偈颂三十八首·其十
古诗《偈颂三十八首·其十》宋·释如净,结夏已过了,解夏犹未来。中间一句子,莲花照水开。因甚落草止啼,元只为婴孩。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偈颂二十五首·其二
古诗《偈颂二十五首·其二》宋·释如净,黄金妙相,驴腮马觜。咦,贼是小人,智过君子。
-
提举太尉张求颂
古诗《提举太尉张求颂》宋·释如净,平生道德迈前贤,著汉衣冠拜汉天。自是名高闲不得,阿难依旧世尊前。
-
偈颂三十四首·其十四
古诗《偈颂三十四首·其十四》宋·释如净,云开山岳露,雨过色新鲜。翟昙不出世,败阙未生前。天上天下,贼是小人。三拜起来浇恶水,谩将掩彩当慇勤。
-
偈颂十八首·其三
古诗《偈颂十八首·其三》宋·释如净,坐断维摩方丈,发露阎罗地狱。千古万古黑漫漫,剑树刀山转辘辘。
-
偈颂三十八首·其十二
古诗《偈颂三十八首·其十二》宋·释如净,云漫漫,雨漫漫。中秋当此夜,漫漫黑漫漫。个般真境界,赢得倚栏干。
-
偈颂二十五首·其八
古诗《偈颂二十五首·其八》宋·释如净,心念分飞,如何措手。赵州狗子佛性无,只个无字铁扫帚。扫处纷飞多,纷飞多处扫。转扫转多,扫不得处拚命扫。昼夜竖起脊梁,勇猛切莫放倒。忽然扫破太...
-
偈颂三十四首·其三十四
古诗《偈颂三十四首·其三十四》宋·释如净,糁径杨花铺白毡,点池荷叶叠青钱。两彩一赛,其或未然。竹根稚子无人见,沙上凫雏傍母眠。
-
偈颂十二首·其十
古诗《偈颂十二首·其十》宋·释如净,元正启祚,万物咸新。伏惟大众,梅开早春。
-
普化赞
古诗《普化赞》宋·释如净,者汉走从何处来,鼓合临济白拈贼。铎声摇撼动风雷,至今大地俱狼藉。
-
偈颂三十八首·其三十一
古诗《偈颂三十八首·其三十一》宋·释如净,钟楼上念赞,床脚下种菜。不会不自在,会得是障碍。白狗吃生姜,胡人夜渡关。若不得流水,还应过别山。