-
偈颂二十五首·其二十三
古诗《偈颂二十五首·其二十三》宋·释如净,霜风号肃杀,霜叶堕萧颾。唯有玲珑岩,崔嵬望转高。
-
自赞·其一
古诗《自赞·其一》宋·释如净,乌龟壳空索索,打一钻响剥剥。也是张拳嚇野狐,描邈出来增丑恶。虽然三十年后,只管有人卜度。
-
偈颂三十八首·其九
古诗《偈颂三十八首·其九》宋·释如净,无忧树下浴婴孩,清晓蔷薇带露开。转过衲僧相见处,后槽驴马出胞胎。
-
偈颂三十四首·其十一
古诗《偈颂三十四首·其十一》宋·释如净,梅花清晓香,烂熳而借功。柳线早春浓,日暄而转位。非那边去,从者里来。哆哆和和兮主宾妙叶,跛跛挈挈兮偏正全该。
-
偈颂二十五首·其二十一
古诗《偈颂二十五首·其二十一》宋·释如净,天童仲冬第一句,槎槎牙牙老梅树。忽开花,一花两花三四五花无数花。清不可誇,香不可誇。散作春容吹草木,衲僧个个顶门秃。蓦劄变怪,狂风暴雨交衮,...
-
偈颂二十五首·其十二
古诗《偈颂二十五首·其十二》宋·释如净,灵云见处桃花开,天童见处桃花落。桃花开,春风催。桃花落,春风恶。春风恶,桃花跃浪生头角。
-
偈颂十首·其三
古诗《偈颂十首·其三》宋·释如净,舞衫歌扇,花鼓拍板。总是者个戏棚,卖弄许多伎俩。咦,任他千圣出头来,立在下风高著眼。建法幢,立宗旨,明明佛敕曹溪是。
-
偈颂三十八首·其二十一
古诗《偈颂三十八首·其二十一》宋·释如净,天得一以清,元正启祚。地得一以宁,万物咸新。且道衲僧得,一合作么生,太平歌有道,和气笑迎春。
-
偈颂十首·其一
古诗《偈颂十首·其一》宋·释如净,回避无门,此门大开。家私都脱尽,平白起风雷。
-
偈颂九首·其九
古诗《偈颂九首·其九》宋·释如净,跳出净慈牛栏,撞入太白马厩。一团罪业黑漫漫,风吹日炙薰天臭。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偈颂三十八首·其三十五
古诗《偈颂三十八首·其三十五》宋·释如净,元正启祚,鼻孔发露。万物咸新,笑面迎春。净慈门下转风流,饭满钵盂茶满瓯。
-
偈颂三十八首·其二十四
古诗《偈颂三十八首·其二十四》宋·释如净,解却禅和布袋头,虚空豁达逞风流。去亦得,住亦得,大用现前无轨则。
-
偈颂三十四首·其二十
古诗《偈颂三十四首·其二十》宋·释如净,瞿昙夜半翻筋斗,万像平沈大地空。赢得波旬拍手笑,灯笼露柱暗搥胸。
-
偈颂三十四首·其五
古诗《偈颂三十四首·其五》宋·释如净,瞿昙顶骨,夫子眼睛。两彩一赛,玉振金声。
-
送僧
古诗《送僧》宋·释如净,生逼猢狲坐铁砧,一槌天地尽崩沈。横来竖去呵呵笑,吃饭噇眠迈古今。
-
达磨赞·其二
古诗《达磨赞·其二》宋·释如净,金乌飞上玉阑干,黑漆昆崙背面看。毕竟者些传不得,落花流水太无端。
-
偈颂三十八首·其十六
古诗《偈颂三十八首·其十六》宋·释如净,清净法身卢舍那,衲僧队里乾罗卜。逐日呼来打一槌,万像森罗转辘辘。知恩以此报深恩,大家赢得噇斋粥。
-
颂古八首·其三
古诗《颂古八首·其三》宋·释如净,钟声披起郁多罗,妙用灵通变化多。贼是家亲须扫迹,太平无象始安和。
-
偈颂十八首·其八
古诗《偈颂十八首·其八》宋·释如净,杨柳妆腰带,梅花络臂韝。黄莺偷眼觑,舞得最风流。净慈门下萝卜头。
-
送觉兄归洞庭
古诗《送觉兄归洞庭》宋·释如净,觉尽还源见本心,洞庭无盖碧沈沈。衲僧不作这伎俩,浪急风高意转深。