-
偈颂十二首·其八
古诗《偈颂十二首·其八》宋·释如净,今朝九月初一,打板普请坐禅。第一切忌瞎睡,直下猛烈为先。忽然爆破漆桶,豁如云散秋天。劈脊棒,迸胸拳,昼夜方才不可眠。虚空消殒更消殒,透过威音...
-
端狮子赞
古诗《端狮子赞》宋·释如净,咄哉捏怪老狐狸,披起金毛狮子皮。弄尽任从天外去,尾巴败露已多时。
-
颂古五首·其三
古诗《颂古五首·其三》宋·释如净,金乌飞上玉阑干,黑漆昆崙对面看。毕竟这些传不得,落花流水太无端。
-
偈颂三十八首·其三十四
古诗《偈颂三十八首·其三十四》宋·释如净,竿木随身,逢场作戏。释迦老子毒花开,达磨大师王小二。吹笛打鼓,搀行夺市,万像森罗笑点头。
-
偈颂三十八首·其五
古诗《偈颂三十八首·其五》宋·释如净,今朝二月初一,拂子眼睛凸出。明似镜,黑如漆。蓦然?跳,吞却乾坤一色。衲僧门下,犹是撞墙撞壁。
-
偈颂三十四首·其六
古诗《偈颂三十四首·其六》宋·释如净,大地平沈,此座高广。千变万化,无功受赏。
-
偈颂三十八首·其十三
古诗《偈颂三十八首·其十三》宋·释如净,风飒飒,雨霖霖。圣人不曾灭度,演出清净妙音。若将耳听终难会,一句机先透古今。
-
偈颂三十八首·其二十
古诗《偈颂三十八首·其二十》宋·释如净,雨打虚空乾剥剥,日明大地黑漫漫。个中开得金刚眼,生死何尝有异端。须弥山,大海水,衲僧顶上波涛起。
-
偈颂三十四首·其二十五
古诗《偈颂三十四首·其二十五》宋·释如净,清凉大火聚,炎炎没回互。衲僧赤骨律,通身是剑树。在里许相挨厮拶,在里许放行把住。放行把住逞风流,总是冤家笑点头。
-
偈颂三十四首·其七
古诗《偈颂三十四首·其七》宋·释如净,露柱怀胎,忽然爆裂。突出无孔铁槌,历劫都卢败缺。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偈颂十六首·其五
古诗《偈颂十六首·其五》宋·释如净,善行者不移双足,善入者不动双扉。清秋夜冷波心月,谁问安禅友亦稀。
-
偈颂十首·其四
古诗《偈颂十首·其四》宋·释如净,西来祖意庭前柏,鼻孔寥寥对眼睛。落地枯枝才?跳,松萝亮鬲笑掀腾。
-
偈颂三十四首·其二十四
古诗《偈颂三十四首·其二十四》宋·释如净,当堂不露,主人翁元是旧时。借影全彰,第一座屈烦今日。雪夜金乌历堂,炎天玉兔转怀。妙叶儿孙,全该祖父。木人执板云中拍,石女含笙水底吸。
-
偈颂十二首·其三
古诗《偈颂十二首·其三》宋·释如净,平沈大地,高出虚空。机先坐断,游戏神通。须弥灯王立下风。
-
偈颂二十五首·其二十四
古诗《偈颂二十五首·其二十四》宋·释如净,瞿昙腊月八,夜半走出山。贼路羊肠曲,偷心虎背斑。钝置人天者一番。
-
送亮藏主谒碧云
古诗《送亮藏主谒碧云》宋·释如净,咬狗猪汉烂泥团,撮著参天剑刃寒。转入春风开笑眼,桃花红照碧琅玕。
-
偈颂三十四首·其九
古诗《偈颂三十四首·其九》宋·释如净,拔断毒蛇尾巴,穿住黑牛鼻孔。虚空背上牵来,大地六番震动。甚恶毒兮甚仇雠,屎尿腥臊汗血流。拟将眼觑无踪迹,个是清凉第一头。
-
偈颂二十五首·其六
古诗《偈颂二十五首·其六》宋·释如净,外不放入,内不放出。痛下一槌,万事了毕。太白峰前令斩新,内外纪纲俱委悉。
-
达磨赞·其三
古诗《达磨赞·其三》宋·释如净,脚下茎芦,到岸也未。直指人心,驴屁狗屁。咦,千古丛林遭钝置。
-
干藏
古诗《干藏》宋·释如净,瞿昙老贼口亲屙,驴屎相兼马屎多。打作一团都拨转,泼天臭恶恼娑婆。