-
颂古四十首·其三十四
古诗《颂古四十首·其三十四》宋·释守珣,无孔笛子两头吹,韵出青霄彻九维。可怜一对冤家种,人人鼻孔大头垂。
-
颂古四十首·其三十一
古诗《颂古四十首·其三十一》宋·释守珣,捲则浑崙无缝,舒则八面生光。百千诸佛,同处一方。转机轮于掌握,奋大用于当场。非独三十年后,面前薝卜馨香。
-
颂古四十首·其十八
古诗《颂古四十首·其十八》宋·释守珣,要得狸奴觌面酬,浑如钳口锁咽喉。一刀两段从公断,直得悲风动地愁。
-
颂古四十首·其三十二
古诗《颂古四十首·其三十二》宋·释守珣,残羹馊饭,无处安著。换手搥胸,劈头盖却。两个无孔铁槌,一样无绳自缚。
-
颂古四十首·其二十四
古诗《颂古四十首·其二十四》宋·释守珣,连天野火了无涯,起处犹来辨作家。眼里瞳人双翳尽,面前遍界绝空华。道吾老,也堪誇。汲水僧归林下寺,待船人立渡头沙。
-
颂古四十首·其十六
古诗《颂古四十首·其十六》宋·释守珣,野鸭群飞势莫留,瞥然一过已高秋。和声搊著平生痛,短绠毋劳系鼻头。
-
颂古四十首·其三十七
古诗《颂古四十首·其三十七》宋·释守珣,鼠既不灵,官马相踏。借使乘风,厮挨厮拶。干戈中立太平基,凛凛嘉声振兰若。
-
颂古四十首·其十三
古诗《颂古四十首·其十三》宋·释守珣,庐陵米价若为酬,入市知行趣自由。借问年来何所直,大宋山河四百州。
-
颂古四十首·其二十七
古诗《颂古四十首·其二十七》宋·释守珣,张公末醉李公扶,从此嘉声满道途。却被金刚开口笑,谁能爱你护身符。
-
颂古四十首·其二十八
古诗《颂古四十首·其二十八》宋·释守珣,见成公案便相当,秤则称兮斗则量。非较非年三十棒,至今平步也翱翔。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
颂古四十首·其三
古诗《颂古四十首·其三》宋·释守珣,涅槃一路同来往,寸步宁亏达本乡。鹙子黠儿轻借便,由如哑子吃生姜。月上女,太无良,不涂红粉自风光。金锁玄关留不住,百尺竿头信脚行。
-
颂古四十首·其三十八
古诗《颂古四十首·其三十八》宋·释守珣,借婆裙子拜婆朝,问佛唯言汝惠超。万古石头城下水,终归大海作波涛。
-
颂古四十首·其二十五
古诗《颂古四十首·其二十五》宋·释守珣,孰云天地与同根,事角争如理见亲。一槛庭花浑己物,满天风月与谁论。堪笑南泉老作,犹来因语识人。可怜陆亘大夫,对面埋没家珍。
-
颂古四十首·其十一
古诗《颂古四十首·其十一》宋·释守珣,倚灶为灵自不灵,灵踪断处一堆尘。野老不来敲祭鼓,打正因邪别是春。