-
晚立
古诗《晚立》宋·黄文雷,独游得荒蹊,晚意与心会。水声远才闻,山色静可对。鸟语林塘边,犬鸣篱落外。柴门未须关,月在东峰背。
-
绝句·其二
古诗《绝句·其二》宋·黄文雷,琴剑平生叹薄游,云间春晚思如秋。梦回月浸书窗冷,身在吴松江尽头。
-
和陶·其五
古诗《和陶·其五》宋·黄文雷,牧牛上阳坡,角挂上下经。吴童歌且谣,旨趣皆混成。东西两山间,饱见日月更。归来松阴凉,夕阳满前庭。黄叶从风翻,萧飒草际鸣。再拜谢天公,赋此小人...
-
钱氏故园·其二
古诗《钱氏故园·其二》宋·黄文雷,中兴次辅巧玲珑,尚带承平艮岳风。一朵庆云飞不去,游人眼冷夕阳中。
-
上天池寺·其二
古诗《上天池寺·其二》宋·黄文雷,始从平地望,宛在九霄中。不意身能到,平生心并空。江淮通好雨,日月会刚风。三伏凉如水,蟠拿想白龙。
-
绝句·其四
古诗《绝句·其四》宋·黄文雷,莫怪人言济叔痴,东行西去又思归。儿童旧读从温故,一笑今朝到式微。
-
绝句·其三
古诗《绝句·其三》宋·黄文雷,一室如窝且屈蟠,稍加糊幂得心宽。欲教禁足名安乐,只恐难支大暑寒。
-
次陈刚父见简韵·其三
古诗《次陈刚父见简韵·其三》宋·黄文雷,呦呦苹野春,我友二三子。归山睡初足,涧壑秋风起。一瓣无尽香,黄云绕书几。别吟极隽永,形魂清九耳。
-
西域图
古诗《西域图》宋·黄文雷,大哉天地间,品类不可齐。谁为好事人,貌此县度西。松花琐碎沙草肥,是间可牧羊千蹄。可怜群鹿正走险,或尔剥割衣其皮。啜湩树桦尚有理,穴?插齿吁何为...