-
游张公洞寄陶校书
古诗《游张公洞寄陶校书》唐·方干,步步势穿江底去,此中危滑转身难。下蒸阴气松萝湿,外制温风杖屦寒。数里烟云方觉异,前程世界更应宽。由来委曲寻仙路,不似先生换骨丹。
-
又叙雪寄喻凫
古诗《又叙雪寄喻凫》唐·方干,密片繁声旋不销,萦风杂霰转飘飖。澄江莫蔽长流色,衰柳难黏自动条。湿气添寒酤酒夜,素花迎曙卷帘朝。此时明径无行迹,唯望徽之问寂寥。
-
送何道者
古诗《送何道者》唐·方干,何事忽来还忽去,孤云不定鹤情高。真经与术添年寿,灵药分功入鬓毛。必拟一身生羽翼,终看陆地作波涛。遍寻岩洞求仙者,即恐无人似尔曹。
-
过李群玉故居
古诗《过李群玉故居》唐·方干,讦直上书难遇主,衔冤下世未成翁。琴尊剑鹤谁将去,惟锁山斋一树风。
-
除夜
古诗《除夜》唐·方干,永怀难自问,此夕众愁兴。晓韵侵春角,寒光隔岁灯。心燃一寸火,泪结两行冰。煦育诚非远,阳和又欲升。
-
登龙瑞观北岩
古诗《登龙瑞观北岩》唐·方干,纵目下看浮世事,方知峭崿与天通。湖边风力归帆上,岭顶云根在雪中。促韵寒钟催落照,斜行白鸟入遥空。前人去后后人至,今古异时登眺同。
-
嘉兴许明府
古诗《嘉兴许明府》唐·方干,槜李转闻风教好,重门夜不上重关。腰悬墨绶三年外,身去青云一步间。勤苦字人酬帝力,从容对客问家山。升沉路别情犹在,不忘乡中旧往还。
-
柳
古诗《柳》唐·方干,摇曳惹风吹,临堤软胜丝。态浓谁为识,力弱自难持。学舞枝翻袖,呈妆叶展眉。如何一攀折,怀友又题诗。
-
寄灵武胡常侍
古诗《寄灵武胡常侍》唐·方干,青云直上路初通,已在明君倚注中。欲遣为霖安九有,先令作相赞东宫。自从忠谠承天眷,更用文篇续国风。最是何人感恩德,谢敷星下钓渔翁。
-
和剡县陈明府登县楼
古诗《和剡县陈明府登县楼》唐·方干,郭里人家如掌上,檐前树木映窗棂。烟霞若接天台地,分野应侵婺女星。驿路古今通北阙,仙溪日夜入东溟。彩衣才子多吟啸,公退时时见画屏。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
送道人归旧岩
古诗《送道人归旧岩》唐·方干,旧岩终副却归期,岩下有人应识师。目睹婴孩成老叟,手栽松柏有枯枝。前山低校无多地,东海浅于初去时。若把古今相比类,姓丁仙鹤亦如斯。
-
贻高谠
古诗《贻高谠》唐·方干,都缘相府有宗兄,却恐妨君正路行。石上长松自森秀,雪中孤玉更凝明。西陵晓月中秋色,北固军鼙半夜声。幸有清才与洪笔,何愁高节不公卿。
-
金州客舍
古诗《金州客舍》唐·方干,卷箔群峰暮,萧条未掩关。江流嶓冢雨,路入汉家山。落叶欹眠后,孤砧倚望间。此情偏耐醉,难遣酒罍闲。
-
送水墨项处士归天台
古诗《送水墨项处士归天台》唐·方干,仙峤倍分元化功,揉蓝翠色一重重。还家莫更寻山水,自有云山在笔峰。
-
秋夜
古诗《秋夜》唐·方干,度鸿惊睡醒,欹枕已三更。梦破寂寥思,灯残零落明。空窗闲月色,幽壁静虫声。况是离乡久,依然无限情。
-
废宅
古诗《废宅》唐·方干,主人何处独裴回,流水自流花自开。若见故交皆散去,即应新燕不归来。入门缭绕穿荒竹,坐石逡巡染绿苔。应是曾经恶风雨,修桐半折损琴材。
-
雪中寄殷道士
古诗《雪中寄殷道士》唐·方干,大片纷纷小片轻,雨和风击更纵横。园林入夜寒光动,窗户凌晨湿气生。蔽野吞村飘未歇,摧巢压竹密无声。山阴道士吟多兴,六出花边五字成。
-
路入金州江中作
古诗《路入金州江中作》唐·方干,棹寻椒岸萦回去,数里时逢一两家。知是从来贡金处,江边牧竖亦披沙。
-
陆山人画水
古诗《陆山人画水》唐·方干,毫末用功成一水,水源山脉固难寻。逡巡便可见波浪,咫尺不能知浅深。但有片云生海口,终无明月在潭心。我来拟学磻溪叟,白首钓璜非陆沈。
-
陪李郎中夜宴
古诗《陪李郎中夜宴》唐·方干,间世星郎夜宴时,丁丁寒漏滴声稀。琵琶弦促千般语,鹦鹉杯深四散飞。遍请玉容歌白雪,高烧红蜡照朱衣。人间有此荣华事,争遣渔翁恋钓矶。