-
新正
古诗《新正》唐·方干,筚门惆怅内,时节暗来频。每见新正雪,长思故国春。云西斜去雁,江上未归人。又一年为客,何媒得到秦。
-
东溪言事寄于丹
古诗《东溪言事寄于丹》唐·方干,日月昼夜转,年光难驻留。轩窗才过雨,枕簟即知秋。草际鸟行出,溪中虹影收。唯君壮心在,应笑卧沧洲。
-
赠诗僧怀静
古诗《赠诗僧怀静》唐·方干,几生馀习在,时复作微吟。坐夏莓苔合,行禅桧柏深。入山成白首,学道是初心。心地不移变,徒云寒暑侵。
-
君不来·其一
古诗《君不来·其一》唐·方干,闲花未零落,心绪已纷纷。久客无人见,新禽何处闻。舟随一水远,路出万山分。夜月生愁望,孤光必照君。
-
赠许牍秀才
古诗《赠许牍秀才》唐·方干,理论与妙用,皆从人外来。山河澄正气,雪月助宏才。傲世寄渔艇,藏名归酒杯。升沉在方寸,即恐起风雷。
-
送李恬及第后还贝州
古诗《送李恬及第后还贝州》唐·方干,成名年少日,就业圣人书。擢桂谁相比,籯金已不如。东城送归客,秋日待征车。若到清潭畔,儒风变里闾。
-
题陶详校书阳羡隐居
古诗《题陶详校书阳羡隐居》唐·方干,芸香署里从容步,阳羡山中啸傲情。竿底紫鳞输钓伴,花边白犬吠流莺。长潭五月含冰气,孤桧中宵学雨声。便泛扁舟应未得,鸱夷弃相始垂名。
-
感时三首·其一
古诗《感时三首·其一》唐·方干,不觉年华似箭流,朝看春色暮逢秋。正嗟新冢垂青草,便见故交梳白头。虽道了然皆是梦,应还达者即无愁。破除生死须齐物,谁向穹苍问事由。
-
听新蝉寄张昼
古诗《听新蝉寄张昼》唐·方干,细声频断续,审听亦难分。仿佛应移处,从容却不闻。兰栖朝咽露,树隐暝吟云。莫遣乡愁起,吾怀只是君。
-
江南闻新曲
古诗《江南闻新曲》唐·方干,席上新声花下杯,一声声被拍声摧。乐工不识长安道,尽是书中寄曲来。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
题宝林寺禅者壁
古诗《题宝林寺禅者壁》唐·方干,邃岩乔木夏藏寒,床下云溪枕上看。台殿渐多山更重,却令飞去即应难。
-
题法华寺绝顶禅家壁
古诗《题法华寺绝顶禅家壁》唐·方干,苍翠岧峣逼窅冥,下方雷雨上方晴。飞流便向砌边挂,片月影从窗外行。驯鹿不知谁结侣,野禽都是自呼名。只应禅者无来去,坐看千山白发生。
-
哭王大夫
古诗《哭王大夫》唐·方干,俗人皆嫉谢临川,果中常情□□□。为政旧规方利国,降生直性已归天。岘亭惋咽知无极,渭曲馨香莫计年。从此心丧应毕世,忍看坟草读残篇。
-
新月
古诗《新月》唐·方干,入夜天西见,蛾眉冷素光。潭鱼惊钓落,云雁怯弓张。隐隐临珠箔,微微上粉墙。更怜三五夕,仙桂满轮芳。
-
山井
古诗《山井》唐·方干,滟滟湿光凌竹树,寥寥清气袭衣襟。不知测穴通潮信,却讶轻涟动镜心。夜久即疑星影过,早来犹见石痕深。辘轳用智终何益,抱瓮遗名亦至今。
-
别孙蜀
古诗《别孙蜀》唐·方干,吴越思君意易伤,别君添我鬓边霜。由来浙水偏堪恨,截断千山作两乡。
-
滁上怀周贺
古诗《滁上怀周贺》唐·方干,就枕忽不寐,孤怀兴叹初。南谯收旧历,上苑绝来书。暝雪细声积,晨钟寒韵疏。侯门昔弹铗,曾共食江鱼。
-
送镜空上人游江南
古诗《送镜空上人游江南》唐·方干,去住如云鹤,飘然不可留。何山逢后夏,一食在孤舟。细雨莲塘晚,疏蝉橘岸秋。应怀旧溪月,夜过石窗流。
-
赠式上人
古诗《赠式上人》唐·方干,纵居鼙角喧阗处,亦共云溪邃僻同。万虑全离方寸内,一生多在五言中。芰荷叶上难停雨,松桧枝间自有风。莫笑旅人终日醉,吾将大醉与禅通。
-
王将军
古诗《王将军》唐·方干,大志无心守章句,终怀上略致殊功。保宁帝业青萍在,投弃儒书绛帐空。密雪曙连葱岭道,青松夜起柳营风。将星依旧当文座,应念愚儒命未通。