-
赠美人四首·其四
古诗《赠美人四首·其四》唐·方干,昔日仙人今玉人,深冬相见亦如春。倍酬金价微含笑,才发歌声早动尘。昔岁曾为萧史伴,今朝应作宋家邻。百年别后知谁在,须遣丹青画取真。
-
游雪窦寺
古诗《游雪窦寺》唐·方干,绝顶空王宅,香风满薜萝。地高春色晚,天近日光多。流水随寒玉,遥峰拥翠波。前山有丹凤,云外一声过。
-
献浙东王大夫二首·其二
古诗《献浙东王大夫二首·其二》唐·方干,王臣夷夏仰清名,领镇犹为失意行。已见玉璜曾上钓,何愁金鼎不和羹。誉将星月同时朽,身应山河满数生。泥滓云霄至悬阔,渔翁不合见公卿。
-
山中
古诗《山中》唐·方干,散拙亦自遂,粗将猿鸟同。飞泉高泻月,独树迥含风。果落盘盂上,云生箧笥中。未甘明圣日,终作钓渔翁。
-
对花
古诗《对花》唐·方干,清晓入花如步障,恋花行步步迟迟。含风欲绽中心朵,似火应烧外面枝。野客须拚终日醉,流莺自有隔年期。使君坐处笙歌合,便是列仙身不知。
-
杜鹃花
古诗《杜鹃花》唐·方干,未问移栽日,先愁落地时。疏中从间叶,密处莫烧枝。郢客教谁探,胡蜂是自知。周回两三步,常有醉乡期。
-
旅次洋州寓居郝氏林亭
古诗《旅次洋州寓居郝氏林亭》唐·方干,举目纵然非我有,思量似在故山时。鹤盘远势投孤屿,蝉曳残声过别枝。凉月照窗攲枕倦,澄泉绕石泛觞迟。青云未得平行去,梦到江南身旅羁。
-
听段处士弹琴
古诗《听段处士弹琴》唐·方干,几年调弄七条丝,元化分功十指知。泉迸幽音离石底,松含细韵在霜枝。窗中顾兔初圆夜,竹上寒蝉尽散时。唯有此时心更静,声声可作后人师。
-
观项信水墨
古诗《观项信水墨》唐·方干,险峭虽从笔下成,精能皆自意中生。倚云孤桧知无朽,挂壁高泉似有声。转扇惊波连岸动,回灯落日向山明。小年师祖过今祖,异域应传项信名。
-
君不来·其二
古诗《君不来·其二》唐·方干,远路东西欲问谁,寒来无处寄寒衣。去时初种庭前树,树已胜巢人未归。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
题睦州乌龙山禅居
古诗《题睦州乌龙山禅居》唐·方干,曙后月华犹冷湿,自知坐卧逼天宫。晨鸡未暇鸣山底,早日先来照屋东。人世驱驰方丈内,海波摇动一杯中。伴师长住应难住,归去仍须入俗笼。
-
中秋月
古诗《中秋月》唐·方干,凉霄烟霭外,三五玉蟾秋。列野星辰正,当空鬼魅愁。泉澄寒魄莹,露滴冷光浮。未折青青桂,吟看不忍休。
-
赠美人四首·其一
古诗《赠美人四首·其一》唐·方干,直缘多艺用心劳,心路玲珑格调高。舞袖低徊真蛱蝶,朱唇深浅假樱桃。粉胸半掩疑晴雪,醉眼斜回小样刀。才会雨云须别去,语惭不及琵琶槽。
-
题报恩寺上方
古诗《题报恩寺上方》唐·方干,来来先上上方看,眼界无穷世界宽。岩溜喷空晴似雨,林萝碍日夏多寒。众山迢递皆相叠,一路高低不记盘。清峭关心惜归去,他时梦到亦难判。
-
除夜
古诗《除夜》唐·方干,玉漏斯须即达晨,四时吹转任风轮。寒灯短烬方烧腊,画角残声已报春。明日便为经岁客,昨朝犹是少年人。新正定数随年减,浮世惟应百遍新。
-
思江南
古诗《思江南》唐·方干,昨日草枯今日青,羁人又动望乡情。夜来有梦登归路,不到桐庐已及明。
-
题君山
古诗《题君山》唐·方干,曾于方外见麻姑,闻说君山自古无。元是昆仑山顶石,海风吹落洞庭湖。
-
采莲
古诗《采莲》唐·方干,采莲女儿避残热,隔夜相期侵早发。指剥春葱腕似雪,画桡轻拨蒲根月。兰舟迟速有输赢,先到河湾赌何物。才到河湾分首去,散在花间不知处。
-
献浙东王大夫二首·其一
古诗《献浙东王大夫二首·其一》唐·方干,出镇当时移越俗,致君何日不尧年。到来唯饮长溪水,归去应将一个钱。吟处美人擎笔砚,行时飞鸟避旌旃。四方皆是分忧寄,独有东南戴二天。
-
送永嘉王令之任二首·其一
古诗《送永嘉王令之任二首·其一》唐·方干,定拟孜孜化海边,须判素发侮流年。波涛不应双溪水,分野长如二月天。浮客若容开荻地,钓翁应免税苔田。前贤未必全堪学,莫读当时归去篇。