-
与僧话旧
古诗《与僧话旧》唐·于武陵,草堂前有山,一见一相宽。处世贵僧静,青松因岁寒。他山逢旧侣,尽日话长安。所以闲行迹,千回绕药栏。
-
匣中琴
古诗《匣中琴》唐·于武陵,世人无正心,虫网匣中琴。何以经时废,非为娱耳音。独令高韵在,谁感隙尘深。应是南风曲,声声不合今。
-
洛中晴望
古诗《洛中晴望》唐·于武陵,九陌尽风尘,嚣嚣昼复昏。古今人不断,南北路长存。叶落上阳树,草衰金谷园。乱鸦归未已,残日半前轩。
-
长安逢隐者
古诗《长安逢隐者》唐·于武陵,征车千里至,碾遍六街尘。向此有营地,忽逢无事人。昔时颜未改,浮世路多新。且脱衣沽酒,终南山欲春。
-
南游
古诗《南游》唐·于武陵,穷秋几日雨,处处生苍苔。旧国寄书后,凉天方雁来。露繁山草湿,洲暖水花开。去尽同行客,一帆犹未回。
-
宿江口
古诗《宿江口》唐·于武陵,南渡人来绝,喧喧雁满沙。自生江上月,长有客思家。半夜下霜岸,北风吹荻花。自惊归梦断,不得到天涯。
-
别故 人
古诗《别故 人》唐·于武陵,行子与秋叶,各随南北风。虽非千里别,还阻一宵同。过尽少年日,尚如长转蓬。犹为布衣客,羞入故关中。
-
送客东归
古诗《送客东归》唐·于武陵,一听游子歌,秋计觉蹉跎。四海少平地,百川无定波。共惊年已暮,俱向客中多。又驾征轮去,东归事若何。
-
客中月
古诗《客中月》唐·于武陵,离家凡几宵,一望一寥寥。新魄又将满,故乡应渐遥。独临彭蠡水,远忆洛阳桥。更有乘舟客,悽然亦驻桡。
-
宿友生林居因怀贾区
古诗《宿友生林居因怀贾区》唐·于武陵,绕屋树森森,多栖紫阁禽。暂过当永夜,微得话前心。入楚行应远,经湘恨必深。那堪对寒烛,更赋别离吟。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
寄友人
古诗《寄友人》唐·于武陵,长安清渭东,游子迹重重。此去红尘路,难寻君马踪。昔时轻一别,渐老贵相逢。应恋嵩阳住,嵩阳饶古松。
-
赠王隐者山居
古诗《赠王隐者山居》唐·于武陵,石室扫无尘,人寰与此分。飞来南浦树,半是华山云。浮世几多事,先生应不闻。寒山满西日,空照雁成群。
-
夜与故人别
古诗《夜与故人别》唐·于武陵,白日去难驻,故人非旧容。今宵一别后,何处更相逢?过楚水千里,到秦山几重。语来天又晓,月落满城钟。
-
感情
古诗《感情》唐·于武陵,东风吹草色,空使客蹉跎。不设太平险,更应游子多。几伤行处泪,一曲醉中歌。尽向青门外,东随渭水波。
-
送酂县董明府之任
古诗《送酂县董明府之任》唐·于武陵,南北行已久,怜君知苦辛。万家同草木,三载得阳春。东道听游子,夷门歌主人。空持语相送,应怪不沾巾。
-
长信宫二首·其二
古诗《长信宫二首·其二》唐·于武陵,一失辇前恩,绮罗生暗尘。惟应深夜月,独伴向隅人。长信翠蛾老,昭阳红粉新。君心似秋节,不使草长春。
-
西归
古诗《西归》唐·于武陵,不系与舟闲,悠悠吴楚间。羞将新白发,却到旧青山。一叶忽离树,几人同入关。长安家尚在,秋至又西还。
-
南游有感
古诗《南游有感》唐·于武陵,杜陵无厚业,不得驻车轮。重到曾游处,多非旧主人。东风千岭树,西日一洲蘋。又渡湘江去,湘江水复春。
-
江楼春望
古诗《江楼春望》唐·于武陵,楼下长江路,舟车昼不闲。鸟声非故国,春色是他山。一望云复水,几重河与关。愁心随落日,万里各西还。
-
友人亭松
古诗《友人亭松》唐·于武陵,俯仰不能去,如逢旧友同。曾因春雪散,见在华山中。何处有明月,访君听远风。相将归未得,各占石岩东。