-
夜寻僧不遇
古诗《夜寻僧不遇》唐·于武陵,数歇度烟水,渐非尘俗间。泉声入秋寺,月色遍寒山。石路几回雪,竹房犹闭关。不知双树客,何处与云闲。
-
过洛阳城
古诗《过洛阳城》唐·于武陵,古来利与名,俱在洛阳城。九陌鼓初起,万车轮已行。周秦时几变,伊洛水犹清。二月中桥路,鸟啼春草生。
-
洛阳道
古诗《洛阳道》唐·于武陵,浮世若浮云,千回故复新。旋添青草冢,更有白头人。岁暮容将老,雪晴山欲春。行行车与马,不尽洛阳尘。
-
咏蝉
古诗《咏蝉》唐·于武陵,江头一声起,芳岁已难留。听此高林上,遥知故国秋。应催风落叶,似劝客回舟。不是新蝉苦,年年自有愁。
-
孤云
古诗《孤云》唐·于武陵,南北各万里,有云心更闲。洛浦少高树,长安无旧山。
-
山上树
古诗《山上树》唐·于武陵,日暖上山路,鸟啼知已春。忽逢幽隐处,如见独醒人。石冷开常晚,风多落亦频。樵夫应不识,岁久伐为薪。
-
高楼
古诗《高楼》唐·于武陵,远天明月出,照此谁家楼。上有罗衣裳,凉风吹不休。
-
赠卖松人
古诗《赠卖松人》唐·于武陵,入市虽求利,怜君意独真。欲将寒涧树,卖与翠楼人。瘦叶几经雪,淡花应少春。长安重桃李,徒染六街尘!
-
劝酒
古诗《劝酒》唐·于武陵,劝君金屈卮,满酌不须辞。花发多风雨,人生足别离。