-
文惠宫人
古诗《文惠宫人》唐·唐彦谦,认得前家令,宫人泪满裾。不知梁佐命,全是沈尚书。
-
片石
古诗《片石》唐·唐彦谦,小斋庐阜石,寄自沃洲僧。山客劳携笈,幽人自得朋。瘦云低作段,野浪冻成云。便可同清话,何须有物凭。
-
竹风
古诗《竹风》唐·唐彦谦,竹映风窗数阵斜,旅人愁坐思无涯。夜来留得江湖梦,全为乾声似荻花。
-
贺李昌时禁苑新命
古诗《贺李昌时禁苑新命》唐·唐彦谦,玉简金文直上清,禁垣丹地闭严扃。黄扉议政参元化,紫殿称觞拂寿星。万户千门迷步武,非烟非雾隔仪形。尘中旧侣无音信,知道辽东鹤姓丁。
-
贺李昌时禁苑新命
古诗《贺李昌时禁苑新命》唐·唐彦谦,振鹭翔鸾集禁闱,玉堂珠树莹风仪。不知新到灵和殿,张绪何如柳一枝。
-
野行
古诗《野行》唐·唐彦谦,蝶恋晚花终不去,鸥逢春水固难飞。野人心地都无着,伴蝶随鸥亦不归。
-
克复后登安国寺阁
古诗《克复后登安国寺阁》唐·唐彦谦,千门万户鞠蒿藜,断烬遗垣一望迷。惆怅建章鸳瓦尽,夜来空见玉绳低。
-
离鸾
古诗《离鸾》唐·唐彦谦,闻道离鸾思故乡,也知情愿嫁王昌。尘埃一别杨朱路,风月三年宋玉墙。下疾不成双点泪,断多难到九回肠。庭前佳树名栀子,试结同心寄谢娘。
-
原上
古诗《原上》唐·唐彦谦,危桥横古渡,村野带平林。野鹜寒塘静,山禽晓树深。雨微风矗□,云暗雪侵寻。安道门前水,清游岂独吟。
-
木兰
古诗《木兰》唐·唐彦谦,众花摇落正无憀,脉脉芳丛契后凋。舒卷绿苞临小槛,剪裁檀的缀长条。独当春尽情何限,尚有秋期别未遥。桃叶近来消息绝,见君长忆渡江桡。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
无题十首·其四
古诗《无题十首·其四》唐·唐彦谦,春江新水促归航,惜别花前酒漫觞。倒尽银瓶浑不醉,却怜和泪入愁肠。
-
吊方干处士二首·其一
古诗《吊方干处士二首·其一》唐·唐彦谦,不谓高名下,终全玉雪身。交犹及前辈,语不似今人。别号行鸣雁,遗编感获麟。敛衣应自定,只著古衣巾。
-
骊山道中
古诗《骊山道中》唐·唐彦谦,月殿真妃下彩烟,渔阳追虏及汤泉。君王指点新丰树,几不亲留七宝鞭。
-
北齐
古诗《北齐》唐·唐彦谦,草草招提强据鞍,周师乘胜莫回看。背城肯战知虚实,争奈人前忍笑难。
-
红叶
古诗《红叶》唐·唐彦谦,无处不飘扬,高楼临道旁。素娥前夕月,青女夜来霜。宿雨随时润,秋晴著物光。幽怀长若此,病眼更相妨。蜀纸裁深色,燕脂落靓妆。低丛侵小阁,倒影入回...
-
望中条
古诗《望中条》唐·唐彦谦,虞乡县西郭,改观揖中条。第蓄终南小,交□□□遥。崦深应有寺,峰近恐通桥。为语前村叟,他时寄采樵。
-
秋晚高楼
古诗《秋晚高楼》唐·唐彦谦,松拂疏窗竹映阑,素琴幽怨不成弹。清宵霁极云离岫,紫禁风高露满盘。晚蝶飘零惊宿雨,暮鸦淩乱报秋寒。高楼瞪目归鸿远,如信嵇康欲画难。
-
赠窦尊师
古诗《赠窦尊师》唐·唐彦谦,我爱窦高士,弃官仍在家。为嫌句漏令,兼不要丹砂。
-
上巳
古诗《上巳》唐·唐彦谦,上巳接寒食,莺花寥落晨。微微泼火雨,草草踏青人。凉似三秋景,清无九陌尘。与余同病者,对此合伤神。
-
寄蒋二十四
古诗《寄蒋二十四》唐·唐彦谦,鸟啭蜂飞日渐长,旅人情味悔思量。禅门澹薄无心地,世事生疏欲面墙。二月云烟迷柳色,九衢风土带花香。大知高士禁愁寂,试倚阑干莫断肠。