-
紫薇花
古诗《紫薇花》唐·唐彦谦,素秋寒露重,芳事固应稀。小槛临清沼,高丛见紫薇。温{麻/昷}终有思,暗淡岂无辉。见欲迷交甫,谁能状宓妃。妆新犹倚镜,步缓不胜衣。恍似新相得,伥如...
-
寄台省知己
古诗《寄台省知己》唐·唐彦谦,久怀声籍甚,千里致双鱼。宦路终推毂,亲帏且著书。才名贾太傅,文学马相如。辙迹东巡海,何时适我闾。
-
仲山
古诗《仲山》唐·唐彦谦,千载遗踪寄薜萝,沛中乡里旧山河。长陵亦是闲丘陇,异日谁知与仲多。
-
西明寺威公盆池新稻
古诗《西明寺威公盆池新稻》唐·唐彦谦,为笑江南种稻时,露蝉鸣后雨霏霏。莲盆积润分畦小,藻井垂阴擢秀稀。得地又生金象界,结根仍对水田衣。支公尚有三吴思,更使幽人忆钓矶。
-
黄子陂荷花
古诗《黄子陂荷花》唐·唐彦谦,十顷狂风撼曲尘,缘堤照水露红新。世间花气皆愁绝,恰是莲香更恼人。
-
初秋到慈州冬首换绛牧
古诗《初秋到慈州冬首换绛牧》唐·唐彦谦,秋杪方攀玉树枝,隔年无计待春晖。自嫌暂作仙城守,不逐莺来共燕飞。
-
玫瑰
古诗《玫瑰》唐·唐彦谦,麝炷腾清燎,鲛纱覆绿蒙。宫妆临晓日,锦段落东风。无力春烟里,多愁暮雨中。不知何事意,深浅两般红。
-
长陵
古诗《长陵》唐·唐彦谦,长安高阙此安刘,祔葬累累尽列侯。丰上旧居无故里,沛中原庙对荒丘。耳闻明主提三尺,眼见愚民盗一抔。千载腐儒骑瘦马,渭城斜月重回头。
-
秋葵
古诗《秋葵》唐·唐彦谦,月瓣团栾剪赭罗,长条排蕊缀鸣珂。倾阳一点丹心在,承得中天雨露多。
-
采桑女
古诗《采桑女》唐·唐彦谦,春风吹蚕细如蚁, 桑芽才努青鸦嘴。侵晨采桑谁家女, 手挽长条泪如雨。去岁初眠当此时, 今岁春寒叶放迟。愁听门外催里胥,官家二月收新丝。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
咏竹
古诗《咏竹》唐·唐彦谦,醉卧凉阴沁骨清,石床冰簟梦难成。月明午夜生虚籁,误听风声是雨声。
-
寄友三首·其二
古诗《寄友三首·其二》唐·唐彦谦,寒灯孤对拥青毡,牢落何如似客边。却忆花前酣后饮,醉呼明月上遥天。
-
兰二首·其一
古诗《兰二首·其一》唐·唐彦谦,清风摇翠环,凉露滴苍玉。美人胡不纫,幽香蔼空谷。
-
望岳时贼据华夏
古诗《望岳时贼据华夏》唐·唐彦谦,长路风埃隔楚氛,忽惊神岳映朝曛。削成绝壁五千仞,高揖泥金七十君。祝史秘辞今莫睹,从臣嘉颂久无闻。幽人闲望封中地,好为吾皇起白云。
-
垂柳
古诗《垂柳》唐·唐彦谦,绊惹春风别有情,世间谁敢斗轻盈。楚王江畔无端种,饿损纤腰学不成。
-
葡萄
古诗《葡萄》唐·唐彦谦,金谷风露凉,绿珠醉初醒。珠帐夜不收,月明堕清影。
-
小院
古诗《小院》唐·唐彦谦,小院无人夜,烟斜月转明。清宵易惆怅,不必有离情。
-
春草
古诗《春草》唐·唐彦谦,天北天南绕路边,托根无处不延绵。萋萋总是无情物,吹绿东风又一年。