-
偈颂并序 其六十五
古诗《偈颂并序 其六十五》唐·居遁,微微细雨下多时,百卉抽枝长不知。正化叵兴民自赡,叵兴民赡亦如斯。天观万物如刍狗,有覆无心更望伊。不因无事在林在,争觉王侯有此资。
-
偈颂并序 其四
古诗《偈颂并序 其四》唐·居遁,学道先须立自身,直教行处不生尘。僧真不假居岩室,到处无心即在人。
-
偈颂并序 其二十一
古诗《偈颂并序 其二十一》唐·居遁,道情六用如眉用,用处如眉始可观。人见道时如寂寞,人情全是道情安。
-
偈颂并序 其十四
古诗《偈颂并序 其十四》唐·居遁,此生不息息何时,息在今生共要知。心息仙因无妄想,妄空心息是休时。
-
偈颂并序 其三十六
古诗《偈颂并序 其三十六》唐·居遁,粉壁朱门事岂繁,高墙扃户住如山。莫言城郭无休士,人若无心在处闲。
-
偈颂并序 其六十三
古诗《偈颂并序 其六十三》唐·居遁,拟住城隍守不非,见云生处又思归。三间茅舍喜犹在,九带青萝尚绕围。松柏近栽方始盛,槿花秋首未尝萎。山云叆叇虽垂布,承揽不知谁复谁?
-
偈颂并序 其四十五
古诗《偈颂并序 其四十五》唐·居遁,柳色含烟山花笑,莺啼林下几人知?后生正好寻玄路,莫弃光阴虚度时。
-
偈颂并序 其四十二
古诗《偈颂并序 其四十二》唐·居遁,昔生未了今须了,此生度取累生身。古佛未悟同今者,悟了今人即古人。
-
偈颂并序 其五十五
古诗《偈颂并序 其五十五》唐·居遁,若教求道似求名,世上无人道不成。心静道场何曾到,世间尘路等闲行。
-
偈颂并序 其五十二
古诗《偈颂并序 其五十二》唐·居遁,家具摐摐一老翁,眉间长发白匆匆。心休意息从何有,祇为心头万事空。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偈颂并序 其四十七
古诗《偈颂并序 其四十七》唐·居遁,知身是幻不求名,浮沤出没几时生。借问云山学道者,此去修行早晚成。
-
偈颂并序 其六十四
古诗《偈颂并序 其六十四》唐·居遁,自从知始觉无明,一衲随缘祇么行。被人骂辱无心诤,见说无为上拟争。只合守愚居暗室,又缘缁素要分明。为报往来参学者,得师无意始无生。
-
偈颂并序 其九十一
古诗《偈颂并序 其九十一》唐·居遁,西来意未明,徒学诸知见。不识本真性,契道即悬远。
-
偈颂并序 其三十
古诗《偈颂并序 其三十》唐·居遁,将心除妄妄难忘,不体玄微事转忙。未了祇言如来秘,觉后方知不覆藏。
-
偈颂并序 其三十一
古诗《偈颂并序 其三十一》唐·居遁,道者无端学画龙,元来未得笔头踪。一朝体得真龙后,始觉平生枉用功。
-
偈颂并序 其三十三
古诗《偈颂并序 其三十三》唐·居遁,毫厘有差千里隔,刹那一悟祖师齐。玄微须向玄中体,道用还教道者知。
-
偈颂并序 其四十
古诗《偈颂并序 其四十》唐·居遁,膝裤斑阑火炙成,浑身破碎不能惊。山房独坐观极乐,豁然无事畅人情。
-
偈颂并序 其六十一
古诗《偈颂并序 其六十一》唐·居遁,一切名山到因脚,辛苦年深与袜著。如今年老不能行,手里把个破木杓。破木杓,俵与众生甘露药。众生吃了尽惺惺,一切昏迷皆失却。
-
偈颂并序 其六十八
古诗《偈颂并序 其六十八》唐·居遁,阎浮有大宝,见少得人稀。若人将献我,成佛一饷时。
-
偈颂并序 其二十九
古诗《偈颂并序 其二十九》唐·居遁,三事无忧乐道情,且陪云水不求名。任渠更作千般解,体自无暇不染青。