-
种花五首·其一
古诗《种花五首·其一》宋·刘敞,粉萼朱华俱满丛,莺喧蝶舞乱春风。前年手种今年看,自觉淹留已老翁。
-
续黄子温读陶渊明诗十首·其六
古诗《续黄子温读陶渊明诗十首·其六》宋·刘敞,州县徒劳人,著作非所务。道殊岂自强,气直已多迕。屡招遂长往,归欤彼何暮。
-
和永叔夜坐鼓琴二首·其二
古诗《和永叔夜坐鼓琴二首·其二》宋·刘敞,知音古亦少,况乃今人乎。至和动殊类,此则今世无。舜韶舞百兽,事可观于书。但非耳目接,便自疑其虚。谁谓今之人,反不如兽欤。大音盖希声,聋俗或万...
-
因季点同幕中诸君过车辋湖步行野间
古诗《因季点同幕中诸君过车辋湖步行野间》宋·刘敞,山野宜独往,出郭愧宾从。终为吏事役,犹与贤者共。平湖色清浅,霜落冰始冻。远郊气氤氲,腊近春稍动。鸟飞甚闲暇,兽起或惊纵。爱此去人远,相劝解君...
-
种蔬二首·其一
古诗《种蔬二首·其一》宋·刘敞,时雨破膏壤,荷锄回城阴。疾耕意不足,覆陇力可任。里巷多父兄,往来迹相寻。见我山野服,欣然用尽簪。劝我勿灭裂,哀我识浮沉。虽微生平故,颇用愧其...
-
送隐直侍行陜郊
古诗《送隐直侍行陜郊》宋·刘敞,相如忽将老,推挽竟无力。如何羁旅后,弃我复远适。贫病束我身,送子恨不得。时登高丘望,尘土蔽西北。山河绕秦陇,关陜入胸臆。形胜悬眼前,顾盼生感...
-
懒诗
古诗《懒诗》宋·刘敞,分表难强营,俗中弥不堪。始觉懒亦真,功名焉可贪。婆婆玩流光,幽寂信所谙。束带愁逢迎,燕处倦交谈。碌碌史隐间,将为兹世惭。
-
览古二首·其二
古诗《览古二首·其二》宋·刘敞,天马出西极,由来中国用。楩楠秀荆楚,乃作晋梁栋。遗材彼兴忧,得宝此以重。伍员楚亡命,一旦摧郢众。世薄事有然,申胥得无恸。
-
北轩手种竹两竿近辄有甘露降其上作五言示诸同舍
古诗《北轩手种竹两竿近辄有甘露降其上作五言示诸同舍》宋·刘敞,秋来手种竹,憔悴不成林。复此雪霜晚,空惊孤直心。如何沾瑞露,似欲慰穷阴。珠华粲将坠,玉色润还深。含春乍荏苒,戴日尚萧森。玄泽非人力,樵苏无见...
-
续黄子温读陶渊明诗十首·其九
古诗《续黄子温读陶渊明诗十首·其九》宋·刘敞,吾今乞食士,因咏乞食诗。谅无乞食怨,复想乞食时。贫贱自古然,岂愧世上儿。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
咏古诗十二首·其十
古诗《咏古诗十二首·其十》宋·刘敞,麒麟不可羁,安得书春秋。凤凰云难致,孰使鸣岐周。无田于甫田,岁月忽已遒。如非行迈谋,自宜道路修。安知吹鸣律,燕谷成良畴。不见托秋驾,昆墟亦能...
-
小桃
古诗《小桃》宋·刘敞,鸣鸠唤雨天色变,迟日烘云花意催。一日出游三日醉,自知惭负小桃开。
-
初到东平得雨
古诗《初到东平得雨》宋·刘敞,少服逢掖衣,又为梁甫吟。谬膺东藩守,似慰畸人心。宣布祗上恩,浚明肃官箴。治醇俗易美,事半功反深。嘉雨苏旱苗,庆云结重阴。天将假民乐,我以开烦...
-
负暄四首·其四
古诗《负暄四首·其四》宋·刘敞,日出东南隅,晨光散曈昽。山形西北去,暖气浮冲融。天地大逆旅,客身一飘蓬。胡雏啼朝霜,边马嘶朔风。独怀负暄乐,未许斯人同。归当献天子,无乃笑愚...
-
屏上两贤二首·其二·王子猷
古诗《屏上两贤二首·其二·王子猷》宋·刘敞,人生谁不如,妄为世所束。兴来当自往,兴尽斯自复。大雪暗溪路,新晴月微烛。去非之子慕,返岂斯人辱。优游便所适,偃蹇媚幽独。
-
锁宿礼部中夜口号
古诗《锁宿礼部中夜口号》宋·刘敞,浮云不动月微明,锦帐香寒梦易惊。犹觉春风花未发,独闻宫漏出重城。
-
送裴煜同年
古诗《送裴煜同年》宋·刘敞,裴侯江海士,往者未相识。但闻太学生,素号万人敌。群雄会南宫,精鉴动宗伯。先鸣气轩昂,一日声烜赫。青云开岐路,黄鹄张羽翮。多幸旅后陈,同时被亲...
-
久雨三首·其三
古诗《久雨三首·其三》宋·刘敞,岩岩蓬莱巅,赫赫昆仑墟。上帝严紫垣,群仙亦深居。高出云电外,俯视风雨除。安知昏垫民,汨没才阖庐。
-
武溪深·其三
古诗《武溪深·其三》宋·刘敞,母水于憾兮,毋山于仇。庚庚武溪兮,曷云其尤。
-
怀归
古诗《怀归》宋·刘敞,图养始干禄,执官复辞亲。外物与我违,幽怀安得仲。低徊畏简书,苟且谋贱贫。碌碌已无期,规规徒自珍。秋风卷层云,鸿雁知所宾。我独无羽翰,不能绝飙...