-
望雪山
古诗《望雪山》宋·刘敞,朔风何处雪,径度江南山。半出青天外,犹临庭户间。崔嵬海潮涌,泱漭暮云还。壮观感人意,长谣如可攀。
-
奉和永叔夜闻风声有感用其韵
古诗《奉和永叔夜闻风声有感用其韵》宋·刘敞,往为名山客,浩荡多奇观。六月湖海卧,飘飘生羽翰。误升紫垣籍,草野非所安。金火三伏交,束带愁衣冠。飞尘变形骸,内热焦肺肝。岂惟天有时,人事亦可...
-
秋霁宴北轩
古诗《秋霁宴北轩》宋·刘敞,北轩属秋霁,晓见风叶零。置觞命宾友,环坐飞渌醽。遇适辄献笑,放言豁中扃。兀然不省醉,起见天上星。勉强相劝引,我谣子宜听。幸无兵农忧,稔岁蒙休...
-
芦泉
古诗《芦泉》宋·刘敞,吾山会雨泽,汗漫千里秋。不如芦泉水,来入城中流。经营万馀家,澄澈去无际。我乐与众同,泉能起人意。泉旁宜嘉林,时多桐与梓。泉间宜美鱼,时有鲂与...
-
寄张拱辰
古诗《寄张拱辰》宋·刘敞,楚人少眉寿,此翁七十馀。剕士多轻扬,此翁乃好书。世医悦肤浅,此翁识古初。习俗争锥刀,此翁尚玄虚。数欲见此翁,为其亦起予。责人必求备,尧舜犹病...
-
立春日乾祐县送梅花
古诗《立春日乾祐县送梅花》宋·刘敞,终南全近蜀,春日得新梅。始信秦风是,非关越使来。雪霙明自照,云叶薄谁裁。香重浮山露,肤清避俗埃。众芳知远矣,独秀亦悠哉。剪彩何胜妒,严妆莫自...
-
黄寺丞井上桐树为雷所击
古诗《黄寺丞井上桐树为雷所击》宋·刘敞,君家井泉深百尺,上有高桐十寻碧。凤鸟不至独何忧,蛟龙深潜莫能识。迅雷烈风来击时,地轴翻倒海水飞。正直摧伤岂天意,爨下成琴殊未迟。
-
初夜
古诗《初夜》宋·刘敞,汲汲书弥短,悠悠夜增长。贫家不具烛,坐须明月光。隐几四寂默,阴虫鸣我傍。天时有推敚,物性随悲伤。感彼忽自惊,喟然发心狂。壮年何所成,忧患攒中...
-
伯劳
古诗《伯劳》宋·刘敞,伯劳东去燕西归,可惜春光相见稀。惟有歌声留别恨,画梁三日更尘飞。
-
始凉
古诗《始凉》宋·刘敞,北风吹过雨,晚景留新秋。高卧来一笑,如焚宽百忧。精神露鹰隼,意气激骅骝。自觉亦飞动,江湖思远游。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
寄王子坚时在寝丘治东皋
古诗《寄王子坚时在寝丘治东皋》宋·刘敞,达人视天下,轻重如浮云。震雷不经听,虫飞宁足分。吾慕庞德公,谷口自耕耘。身世两相弃,放言麋鹿群。此风久难尚,之子今复闻。我亦问津者,滔滔远惭...
-
临雨亭
古诗《临雨亭》宋·刘敞,秋至感人思,登临成惘然。浮云帝乡外,落日古城边。归雁声相别,幽花色可怜。名山负独往,触物见徂年。
-
马上南风变晴
古诗《马上南风变晴》宋·刘敞,繁阴欲闭凯风来,一扫穷荒万里开。日色葱昽浮渤澥,云容舒卷映蓬莱。旅情更觉光华远,暖意何妨节物催。醉眼却思山雪好,腊前容可当新梅。
-
同寄题康州陈生连理木
古诗《同寄题康州陈生连理木》宋·刘敞,幽人吉素履,佳瑞应精诚。萧萧衡门下,珍木为之荣。连理出高干,交阴庇前庭。顾恐俗未知,天方表其闳。太邱往千岁,慈孝复腾声。谁言报施远,有若昼夜...
-
清明后雁
古诗《清明后雁》宋·刘敞,留滞江南久,今来万里归。春风稍和暖,作意入云飞。
-
杂诗二十二首·其九
古诗《杂诗二十二首·其九》宋·刘敞,驽骀不下厩,骐骥行万里。劳逸谁为多,刍豢复谁美。天机信其宜,人事亦何耻。世无王乐徒,骏骨或空死。
-
春晴小园偶步
古诗《春晴小园偶步》宋·刘敞,弱弱纤纤柳,朱朱白白花。春风最无赖,客鬓亦空华。草色明深径,泉声落浅沙。江枫千里思,醉眼向天涯。
-
送杨十一公缊之延平
古诗《送杨十一公缊之延平》宋·刘敞,寡欲求易给,纵心居常安。一为淮阳卧,及再芳岁单。处事非事事,居官岂官官。念以拙者效,而为朝责宽。故人怀英迈,抚辔辱盘桓。心期谢外奖,谈笑用为...
-
橄揽
古诗《橄揽》宋·刘敞,吾昔评橄榄,不在百果后。其材中栋梁,其实过橙楱。俗人多未识,至美或莫售。材以远见遗,实以苦为诟。华堂娱嘉宾,甘脆陈左右。此物万里来,真味宁免...
-
秦淮对月
古诗《秦淮对月》宋·刘敞,旧熟秦淮水,今浮万里船。泬寥明月夜,淡泊始秋天。静境他时绝,清光度晓圆。无人漫咏史,回首忆先贤。