-
新年
古诗《新年》宋·刘敞,雪消冰解漏青春,醉眼惊看物物新。已识年华似飞鸟,直将身世委天均。
-
出城
古诗《出城》宋·刘敞,水映朱扉树绕城,午天暄煦仆姑鸣。马蹄款魂春泥燕,自爱乘凉半日行。
-
再和邻几
古诗《再和邻几》宋·刘敞,冱寒凋暮节,大雪冒神州。气象昏千里,光芒混六幽。度前蚊过目,陨旷叶惊秋。烟素长谁引,云罗薄自浮。势轻低更起,影乱去还留。玉石均朝采,珠玑共暗...
-
寄王二十
古诗《寄王二十》宋·刘敞,昔借君家杜甫集,无端卧疾不曾编。近从霅上吴员外,复得遗文数百篇。夫子删诗吾岂敢,古人同疾意相怜。新书不惜传将去,怅望秦城北斗边。
-
观梅樱桃
古诗《观梅樱桃》宋·刘敞,梅花欲落樱桃盛,白雪彤霞各自愁。肠断黄峰与粉蝶,东园来去不知休。
-
檐下
古诗《檐下》宋·刘敞,檐下渠泉朝暮声,楼头山色四时青。此中故有无穷意,正要悠悠醉复醒。
-
晓晴
古诗《晓晴》宋·刘敞,朝光出屋角,鸟雀声正喧。天寒未能起,缊袍有馀温。智士困朝市,勇士敝中原。自古贵高卧,岂嫌长闭门。
-
题净严观春波亭
古诗《题净严观春波亭》宋·刘敞,满目烟芜蘸绿漪,江淹遗恨楚江湄。仁人四海皆兄弟,何必东风怅别离。
-
戏题欧阳公厅前白鹤
古诗《戏题欧阳公厅前白鹤》宋·刘敞,明公双鹤未易知,志在赤霄万里外。低头啄泥不自聊,拊翼向人几可爱。北风崩云三尺雪,侧睨天池颇愁绝。不忍凫雁争稻梁,误讥燕雀附炎热。答公厚意终一...
-
浚井
古诗《浚井》宋·刘敞,凿井勿惮深,汲绳欲令长。凿深源不竭,汲远气自凉。岂如潢污水,汩汩道路旁。虽复不远求,饮之剧燖汤。虚烦生四支,淟涊不自强。野语合为国,愿君著岩...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
送春
古诗《送春》宋·刘敞,莫扫林下花,花存春尚在。一随南风散,飘忽不可待。四时相乘凌,万物随变改。不如玩三秀,忘年蹈云海。
-
月夜
古诗《月夜》宋·刘敞,清风卷云天雨霜,众星灭没月腾光。纷纭六幕含苍苍,莹如冰壶察毫芒。太虚真人河汉旁,攀援桂枝曳霓裳。紫贝为阙白玉堂,珠筵瑶席罗羽觞。倚风微吟声抑...
-
观水
古诗《观水》宋·刘敞,楚山积阴霖,百谷盛号怒。虎豹亡其曹,蛟龙失所据。势排苍崖列,力与巨石注。顷刻浮青天,微茫浸高树。兹城依平原,自古北悬瓠。垫溢安敢辞,漂浮实所...
-
招斁
古诗《招斁》宋·刘敞,凿井不及水,虽劳乃无功。耕田舍终亩,岁暮安俟丰。人当少年时,耳目明以聪。所为患不能,所学患不通。患之不自勉,老去逾颛蒙。虽复欲自力,岁时已飘...
-
五色蔷薇
古诗《五色蔷薇》宋·刘敞,春来百花次第发,红白无数竞芳菲。解向人间占五色,风流不尽是蔷薇。
-
奉和宋次道游嵩十五韵
古诗《奉和宋次道游嵩十五韵》宋·刘敞,嵩峰三十六,皆在青云端。宿昔望见之,恨不生羽翰。卷脔尘土中,日月如波澜。迩来老将至,更觉行路难。闻君谢车徒,选胜群峰峦。幽深每独往,神异多所...
-
新年
古诗《新年》宋·刘敞,流光无停期,二十忽复五。古昔如我人,功烈难遽数。上天终无私,日月不少驻。三皇与五帝,回首焉得顾。新年独何为,扰扰趁俗务。壮羞儿女态,浩叹觉已...
-
题深甫所种树
古诗《题深甫所种树》宋·刘敞,中庭郤扫无馀地,怜君种树还有意。重阴覆屋千尺时,徙坐读书殊可喜。似君秀骨不易攀,当援桂枝星汉间。岂能玩此便自老,尘俗纷纷聊闭关。
-
得萧山书言吏民颇相信又言湘湖之奇及生子名湘戏作此诗
古诗《得萧山书言吏民颇相信又言湘湖之奇及生子名湘戏作此诗》宋·刘敞,吾家千里驹,气与齿俱壮。去年射策雄东堂,今年调官在越上。指挥小吏遣簿书,笑语不废才有馀。清酒肥鱼宴宾客,时时骑马临湘湖。湖波无风百里平,人道...
-
送范贯之
古诗《送范贯之》宋·刘敞,范叔贫如此,谁当与敝袍。哀歌困牛角,异味笑乡豪。相得空长铗,徒归欲二毛。多惭访夷节,无以慰滔滔。