-
谢傅钦之学士见访
古诗《谢傅钦之学士见访》宋·邵雍,长莫长于天,大莫大于地。天地尚有极,自馀安足计。世态非一朝,人情止于是。以至立殊功,无非借巨势。适会在其间,慎勿强生事。虽严似雪霜,无改如松...
-
知幸吟
古诗《知幸吟》宋·邵雍,鸡职在司晨,犬职在守御。二者皆有功,一归于报主。我饥亦享食,我寒亦受衣。如何无纤毫,功德补于时。
-
和秋夜
古诗《和秋夜》宋·邵雍,久畏夏暑日,喜逢秋夜天。急雨过修竹,凉风摇晚莲。岂谓败莎蛩,能继衰柳蝉。安得九皋禽,清唳一洒然。
-
感事吟·古人不见面
古诗《感事吟·古人不见面》宋·邵雍,古人不见面,止可观其心。其心固无他,而多顾义深。今人不见心,止可观其面。其面顾无他,而多顾利浅。顾义则利人,顾利则害民。利人与害民,而卒反其...
-
民情吟
古诗《民情吟》宋·邵雍,民情既乐,和气为祥。民情既忧,戾气为殃。祥为雨露,天下丰穰。殃为水旱,天下凶荒。
-
无事吟
古诗《无事吟》宋·邵雍,人间万事若磨持,丛入枯荣利害机。秪有一般无对处,都如天地未分时。
-
燕堂即事
古诗《燕堂即事》宋·邵雍,川上数峰青,林间一水明。闲云无定体,幽鸟不知名。游侣既非约,归期莫计程。锱铢人世事,休强作威狞。
-
兴亡吟·其二
古诗《兴亡吟·其二》宋·邵雍,曹刘孙三人,兴国体相似。虽然小有才,何复语命世。
-
药轩
古诗《药轩》宋·邵雍,山里药多人不识,夫君移植更标名。果能医得人间病,红紫何妨好近楹。
-
破釜
古诗《破釜》宋·邵雍,有一破釜多故旧,掉向空房不照顾。上面?土尘埃生,两璺到耳连底透。叫得将来锢露人,拈得与他交觑部。羊皮鞴袋扇风急,旋去炉上炼金汗。烹向破釜窍眼中...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
担折
古诗《担折》宋·邵雍,禹士力生头,都知闲做弄。直待担子折,恁待柴束重。
-
与人话旧
古诗《与人话旧》宋·邵雍,耳目所闻见,且言三十春。才更十次闰,已换一番人。圯族绮纨故,朱门车马新。从来皆偶尔,何者谓功勋。
-
秋怀三十六首·其二十七
古诗《秋怀三十六首·其二十七》宋·邵雍,惟南有美橘,惟北有美栗。厥包或颇同,厥味信不一。天地岂无情,草木皆有实。物本不负人,人自负于物。
-
登女几
古诗《登女几》宋·邵雍,予看山多矣,未尝逢此奇。巨崖如格虎,险石若张旗。云意闲舒卷,岩形屡改移。丹青难状处,四面尽如斯。
-
新正吟
古诗《新正吟》宋·邵雍,蘧瑗知非日,宣尼读易年。人情止于是,天意岂徒然。立事情尤倦,思山兴益坚。谁能同此志,相伴老伊川。
-
和张二少卿丈白菊
古诗《和张二少卿丈白菊》宋·邵雍,清淡晓凝霜,宜乎殿颢商。自知能洁白,谁念独芬芳。岂为琼无艳,还惊雪有香。素英浮玉液,一色混瑶觞。
-
潜机吟
古诗《潜机吟》宋·邵雍,世事观开日,人情看破时。一身都是我,瘦了又还肥。贷聚知朋聚,财离亲戚离。目前常见此,焉得不潜机。
-
又旋风吟二首·其一
古诗《又旋风吟二首·其一》宋·邵雍,近日衰躯有病侵,如何医药不求寻。轩前密叶自成幄,砌下黄花空散金。闲看蜜蜂收蜜意,静观巢燕垒巢心。非关天下知音少,自是尧夫不善琴。
-
先几吟
古诗《先几吟》宋·邵雍,先几能识是吾侪,慎勿轻为世俗咍。把似众中呈丑拙,争如静里且谈谐。奇花万状皆输眼,明月一轮长入怀。似此光阴岂虚过,也知快活作人来。
-
答李希淳屯田
古诗《答李希淳屯田》宋·邵雍,逢时虽出欲胡为,其那天资智识微。弊性止堪同蠖屈,薄才安敢望鹏飞。长因访旧欢无极,每为寻幽暮不归。花爱半开承露看,奈何花上露沾衣。