-
游洛川初出厚载门
古诗《游洛川初出厚载门》宋·邵雍,初出都门外,西南指洛陬。山川开远意,天地挂双眸。村落桑榆晚,田家禾黍秋。民间有此乐,何必待封侯。
-
谢富相公见示新诗一轴·其二
古诗《谢富相公见示新诗一轴·其二》宋·邵雍,文章天下称公器,诗在文章更不疏。到性始知真气味,入神方见妙功夫。闲将岁月观消长,静把乾坤照有无。辞比离骚更温润,离骚其奈少宽舒。
-
代书寄友人
古诗《代书寄友人》宋·邵雍,当年有志高天下,尝读前书笑谢安。岂谓此身甘老朽,尚无闲地可盘桓。棋逢敌手才堪着,琴少知音不愿弹。非止不才能退默,古贤长恨得时难。
-
独坐吟·其一
古诗《独坐吟·其一》宋·邵雍,天告自丁宁,人多不肯听。四时皆有景,万物岂无情。祸福眼前事,是非身后名。谁能事闲气,浪与世人争。
-
和人闻韩魏公出镇永兴过洛
古诗《和人闻韩魏公出镇永兴过洛》宋·邵雍,佐命三朝为太宰,名垂千古号元功。栽培桃李满天下,出入风涛半海中。虎帐夜寒心益壮,凤池波暖位犹空。君王鼎盛子仪在,万里河湟不足攻。
-
伤二舍弟无疾而化二首·其二
古诗《伤二舍弟无疾而化二首·其二》宋·邵雍,肠断东篱何所寻,东篱从此事沉沉。差肩行处皆成往,吊影伤时无似今。清泪已干情莫极,黄泉未到恨非深。不知何日能销尽,三十二年雍睦心。
-
病酒吟
古诗《病酒吟》宋·邵雍,年年当此际,酒病掩柴扉。早是人多感,那堪春又归。花残蝴蝶乱,昼永子规啼。安得如前日,和风初扇微。
-
和王中美大卿致政二首·其二
古诗《和王中美大卿致政二首·其二》宋·邵雍,自古有才思奋飞,夫君何故独知时。平生怀抱未少屈,盛世挂冠良得宜。入格柳拖风细细,压春花笑日迟迟。传呼震地门前过,更不令人问是谁。
-
和内乡李师甫长官见寄二首·其一
古诗《和内乡李师甫长官见寄二首·其一》宋·邵雍,虽未似神仙,能逃暑与寒。何尝无水竹,未始离林峦。道不同新学,才难动要官。时和岁丰后,亦自有馀欢。
-
闻少华崩
古诗《闻少华崩》宋·邵雍,变化无踪倏忽间,力回天地不为难。若教施展巨灵手,岂止轩腾少华山。六社居民皆覆没,九泉磐石尽飞翻。刍荛一句能收采,尧舜之时自可攀。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
月夜
古诗《月夜》宋·邵雍,雨霁风自好,秋深天未寒。移床就阶下,看月出林端。有酒欲共饮,无宾可同欢。他时遇良友,此景复求难。
-
岁杪吟
古诗《岁杪吟》宋·邵雍,一日去一日,一年添一年。饶教成大器,其那已华颠。志意虽依旧,聪明不及前。若非心有得,亦恐学神仙。
-
代书吟
古诗《代书吟》宋·邵雍,见别一年馀,岁残相忆初。重烦君款密,远寄我空疏。衰朽百端有,忧愁一点无。闲吟四十字,聊用答来书。
-
年老逢春十三首·其九
古诗《年老逢春十三首·其九》宋·邵雍,年老逢春莫厌频,更频能见几回春。须将酒盏强留客,却恐花枝解笑人。世态不堪新间旧,物情难免假疑真。谁云梁燕多言语,此个深冤都未伸。
-
观物吟四首·其二
古诗《观物吟四首·其二》宋·邵雍,莺蝉体既分,安用苦云云。气盛有馀力,声销无异闻。时来由自己,势去属他人。莫作伤心事,伤心不益身。
-
闲行
古诗《闲行》宋·邵雍,园圃正萧然,行吟绕泽边。风惊初社后,叶坠未霜前。衰草衬斜日,暮云扶远天。何当见真象,止可入无言。
-
自咏
古诗《自咏》宋·邵雍,天下更无双,无知无所长。年颜李文爽,风度贺知章。静坐多茶饮,闲行或道装。傍人休用笑,安乐是吾乡。
-
头白吟
古诗《头白吟》宋·邵雍,头白已多时,况能垂白髭。不如犹甚幸,窃比未全衰。润屋虽无镪,承家却有儿。敢言贫净洁,似我亦应稀。
-
依韵和君实端明洛滨独步·其二
古诗《依韵和君实端明洛滨独步·其二》宋·邵雍,风背河声近亦微,斜阳淡泊隔云衣。一双白鹭来烟外,将下沙头又却飞。
-
答人语名教
古诗《答人语名教》宋·邵雍,开辟而来世教敷,其间雄者号真儒。修身有道名先觉,何代无人达奥区。焕若丹青经史义,明如日月圣人途。鲰生涵泳虽云久,天下英才敢厚诬。