-
光阴吟
古诗《光阴吟》宋·邵雍,三百六旬有六日,光阴过眼如奔轮。周而复始未尝息,安得四时长似春。
-
盛衰吟
古诗《盛衰吟》宋·邵雍,势盛举头方偃蹇,气衰旋踵却嗟吁。厚诬天下称贤者,天下何尝可厚诬。
-
天津感事二十六首·其六
古诗《天津感事二十六首·其六》宋·邵雍,忙忙负乘两何殊,往复由来出此途。争似不才闲处坐,平时云水绕衣裾。
-
府尹王宣徽席上作·其二
古诗《府尹王宣徽席上作·其二》宋·邵雍,纷纷又过一年春,牢落情怀酒漫醇。满眼暄妍都去尽,樽前唯忆旧交亲。
-
暮春吟·其三
古诗《暮春吟·其三》宋·邵雍,禽不通人情,唯知春已暮。亦或叫提壶,亦或叫归去。
-
天津感事二十六首·其二十
古诗《天津感事二十六首·其二十》宋·邵雍,绕堤杨柳轻风里,隔水楼台细雨中。酒放半醺重九后,此时情味更无穷。
-
诚明吟
古诗《诚明吟》宋·邵雍,孔子生知非假习,孟轲先觉亦须修。诚明本属吾家事,自是今人好外求。
-
和王安之少卿同游龙门·其一
古诗《和王安之少卿同游龙门·其一》宋·邵雍,生平有癖好寻幽,一岁龙山四五游。或往或还都不计,盖无荣利可稽留。
-
天津感事二十六首·其十四
古诗《天津感事二十六首·其十四》宋·邵雍,堤边草色长芊芊,陌上行人自往还。渌水欲净不得净,春风未放柳条闲。
-
天津感事二十六首·其十五
古诗《天津感事二十六首·其十五》宋·邵雍,水流任急境常静,花落虽频意自闲。不似世人忙里老,生平未始得开颜。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
好事吟
古诗《好事吟》宋·邵雍,好事固难将力取,贤人须是著心求。浮生日月无多子,时过千休复万休。
-
梦过城东谒洛阳尉杨应之
古诗《梦过城东谒洛阳尉杨应之》宋·邵雍,夜来清梦过城东,溪水分流径路通。全似乘查上天汉,但无严子验行踪。
-
答和吴传正赞善二首并寄高阳王十三机宜·其一
古诗《答和吴传正赞善二首并寄高阳王十三机宜·其一》宋·邵雍,洛阳城里一愚夫,十许年来不读书。老去情怀难状处,淡烟寒月映松疏。
-
十九日归洛城路游龙门·其二
古诗《十九日归洛城路游龙门·其二》宋·邵雍,无烦物象弄精神,世态何常不喜新。唯有前墀好风月,清光依旧属闲人。
-
辩谤吟
古诗《辩谤吟》宋·邵雍,田丹功盖国,貂勃语回君。谤者古来有,犹能杀九人。
-
代书寄吕库部
古诗《代书寄吕库部》宋·邵雍,周王八骏走天涯,争似君家四宝奇。郑洛风烟虽咫尺,恨无由往一观之。
-
温良吟
古诗《温良吟》宋·邵雍,君子温良当责备,小人情伪又须知。因惊世上机关恶,遂觉壶中日月迟。
-
秋日即事
古诗《秋日即事》宋·邵雍,鸟声乱昼林,为谁苦驱逼。虫声乱夜庭,为谁苦劳役。嗟哉彼何短,一概无休息。借问此何长,两能忘语默。
-
里闬吟·其二
古诗《里闬吟·其二》宋·邵雍,太平之盛事,天下之美才。人间无事日,都向洛中来。
-
得一吟
古诗《得一吟》宋·邵雍,天自得一天无既,我一自天而后至。唯天与一无两般,我亦何尝与天异。