-
恩义吟
古诗《恩义吟》宋·邵雍,恩深者亲,义重者君。恩义两得,始谓之人。
-
由听吟
古诗《由听吟》宋·邵雍,由听而失,以听为宾。而今而后,何复信人。
-
天命吟
古诗《天命吟》宋·邵雍,可委者命,可凭者天。人无率尔,事不偶然。
-
川上怀旧四首·其一
古诗《川上怀旧四首·其一》宋·邵雍,去秋游洛源,今秋游洛川。川水虽无情,人心刚悄然。目乱千万山,一山一重烟。山尽烟不尽,烟与天相连。
-
天人吟
古诗《天人吟》宋·邵雍,天学修心,人学修身。身安心乐,乃见天人。天之与人,相去不远。不知者多,知之者鲜。身主于人,心主于天。心既不乐,身何由安。
-
治乱吟五首·其四
古诗《治乱吟五首·其四》宋·邵雍,火能胜水,火不胜水,其火遂灭。水能从火,水不从火,其水不热。夫能制妻,夫不制妻,其妻遂绝。妻能从夫,妻不从夫,其妻必孽。
-
偶得吟
古诗《偶得吟》宋·邵雍,壮岁苦奔驰,随分受官职。所得唯锱铢,所丧无纪极。今日度一朝,明日过一夕。不免如路人,区区被劳役。
-
寄三城旧友卫比部二绝·其一
古诗《寄三城旧友卫比部二绝·其一》宋·邵雍,虽老未龙钟,篱边菊满丛。乍凉天气好,里闬正过从。
-
意外吟
古诗《意外吟》宋·邵雍,事出意外,人难智求。自非妄动,恶用多愁。既有误中,宁无暗投。能知此说,天下何忧。
-
先天吟
古诗《先天吟》宋·邵雍,先天天弗违,后天奉天时。弗违无时亏,奉时有时疲。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
盛衰吟
古诗《盛衰吟》宋·邵雍,克肖子孙,振起家门。不肖子孙,破败家门。猗嗟子孙,盛衰之根。
-
人事吟
古诗《人事吟》宋·邵雍,人有去就,事无低昂;迹有疏密,人无较量。能此四者,自然久长。
-
内外吟
古诗《内外吟》宋·邵雍,衣冠严整,谓之外修。行义纯洁,谓之内修。内外俱修,何人不求。
-
治乱吟五首·其三
古诗《治乱吟五首·其三》宋·邵雍,精义入神以致用,利用出入之谓神。神无方而易无体,藏诸用而显诸仁。
-
穷达吟
古诗《穷达吟》宋·邵雍,穷不能卷,达不能舒。谓之知道,不亦难乎。
-
十分吟·其二
古诗《十分吟·其二》宋·邵雍,所谓十分人,须有十分事。事苟不十分,终是未完备。事父尽其心,事兄尽其意。事君尽其忠,事师尽其义。
-
乐物吟
古诗《乐物吟》宋·邵雍,物有声色气味,人有耳目口鼻。万物于人一身,反观莫不全备。
-
秋怀三十六首·其二十二
古诗《秋怀三十六首·其二十二》宋·邵雍,风柳散如梳,霜云淡如扫。高楼破危空,低烟袅寒草。此际兴不尽,何以战秋老。止可将酒瓶,同向西风倒。
-
弄笔
古诗《弄笔》宋·邵雍,行年五十二,老去复何忧。事贵照至底,话难言到头。上有明天子,下有贤诸侯。饱食高眠外,自馀无所求。
-
秋怀三十六首·其十一
古诗《秋怀三十六首·其十一》宋·邵雍,青蕉叶披敷,碧芦枝偃亚。风雨萧萧天,更漏沉沉夜。彼物固无嫌,此情又何讶。但念征路人,天涯尚留挂。