-
一春吟
古诗《一春吟》宋·邵雍,一春九十日,风雨占几半。花好不成观,心狂未能按。
-
别两绝·其二
古诗《别两绝·其二》宋·邵雍,赏花高阁上,负约罪难回。若许将诗赎,何时不可陪。
-
毛头吟·其二
古诗《毛头吟·其二》宋·邵雍,忧国心深为爱君,爱君须更重于身。口中讲得未必是,手里做成方始真。妄意动时难照物,俗情私处莫知人。厚诬天下凶之甚,多少英才在下尘。
-
又浩歌吟二首·其一
古诗《又浩歌吟二首·其一》宋·邵雍,忧愁与喜欢,相去一毛间。治乱不同体,山川无两般。笛声方远听,草色正遥看。何处危楼上,斜阳人凭栏。
-
和绛守王仲贤郎中
古诗《和绛守王仲贤郎中》宋·邵雍,为郎得绛分铜虎,见寄诗中非浪夸。地土尚传唐草木,山川犹起晋云霞。园池富有吟供笔,风俗淳无讼到衙。太守下车民受赐,一心殊不负官家。
-
代书寄友人
古诗《代书寄友人》宋·邵雍,一别光阴二纪馀,岁华如箭止堪吁。东西契阔久经难,前后殷勤两得书。故国山川皆梦寐,旧家人物半丘墟。何时重讲当时事,笑对西风坼酒壶。
-
览照吟
古诗《览照吟》宋·邵雍,凌晨览照见皤然,自喜皤然一叟仙。慷慨敢开天下口,分明高道世间言。虽然天下本无事,不奈世间长有贤。自问此身何所用,此身唯称老林泉。
-
问调鼎
古诗《问调鼎》宋·邵雍,请将调鼎问于君,调鼎功夫敢预闻。只有盐梅难尽善,岂无姜桂助为辛。和羹必欲须求美,众口如何便得均。慎勿轻言天下事,伊周殊不是庸人。
-
老去吟·其一
古诗《老去吟·其一》宋·邵雍,老去无成不入时,中年养病只吟诗。因乘意思要舒放,肯把语言生事治。世上闲愁都一致,人间何务更能为。携筇晚步天津畔,为报沙鸥慎勿飞。
-
共城十吟·其六·曰春郊晚望
古诗《共城十吟·其六·曰春郊晚望》宋·邵雍,风暖啭鸣禽,天低薄薄阴。烟容凝垄曲,雨意弄河心。柳隔高城远,花藏旧县深。独怜身卧病,犹许后春寻。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
观南北朝吟
古诗《观南北朝吟》宋·邵雍,方其天下分南北,聘使何尝绝往还。偏霸尚存前典宪,小康犹带旧腥膻。洛阳雅望称崔浩,江表奇才服谢安。二百四年能并辔,谩将夷虏互为言。
-
楼上寄友人
古诗《楼上寄友人》宋·邵雍,有客常轻平地春,夫春不得不云云。能安陋巷无如我,既上高楼还忆君。满眼云林都是绿,万家辉舞半来新。凭栏须是心无事,谁是凭栏无事人。
-
安乐窝中吟·其一
古诗《安乐窝中吟·其一》宋·邵雍,安乐窝中职分修,分修之外更何求。满天下士情能接,遍洛阳园身可游。行己当行诚尽处,看人莫看力生头。因思平地春言语,使我尝登百尺楼。
-
寄陕守祖择之舍人
古诗《寄陕守祖择之舍人》宋·邵雍,记得相逢否,当时在海东。别离千里外,倏忽十年中。迹异名尤异,心同齿更同。终期再清会,文酒乐无穷。
-
暮春吟·多情潘佑羡杨花
古诗《暮春吟·多情潘佑羡杨花》宋·邵雍,多情潘佑羡杨花,出入千家复万家。少日壮心都失去,老年新事不知他。诗中罪过人多恕,酒里功劳我自夸。犹有一般牢落处,交亲太半在天涯。
-
代书寄吴传正寺丞
古诗《代书寄吴传正寺丞》宋·邵雍,敦笃情怀世所稀,昔年今日事难追。雪霜未始寒无甚,松桂何尝色暂移。洛邑士人虽我信,天津风月只君知。梦魂不悟东都远,依旧过从似旧时。
-
依韵和王安之少卿六老诗仍见率成七首·其六
古诗《依韵和王安之少卿六老诗仍见率成七首·其六》宋·邵雍,见率野人成七老,野人唯解野疏狂。编排每日清吟苦,趁辨递年闲适忙。夏末喜尝新酒味,春初爱嗅早梅香。问君何故须如此,不奈心头一点凉。
-
属事吟
古诗《属事吟》宋·邵雍,鹪鹩分寄一枝巢,不信甘言便易骄。当力尚难超北海,去威何足动鸿毛。愿将情意分明谢,肯把恩光取次烧。天宠居多为幸久,春花无奈正夭饶。
-
太和汤吟
古诗《太和汤吟》宋·邵雍,二味相和就瓮头,一般收口效偏优。同斟只却因无事,独酌何尝为有愁。才沃便从真宰辟,半醺仍约伏羲游。人间尽爱醉时好,未到醉时谁肯休。
-
和孙传师秘校见赠
古诗《和孙传师秘校见赠》宋·邵雍,天津南畔是吾庐,时荷夫君枉乘车。始为退来忘检束,却因闲久长空疏。与其功业逋青史,孰若云山负素书。一片丹诚最难状,庶几长得类舟虚。