-
年老逢春十三首·其四
古诗《年老逢春十三首·其四》宋·邵雍,年老逢春莫厌春,住家况复在天津。既将水竹为生计,须与风花作主人。故宅废功除瓦砾,新畦加意种兰薰。未知去此闲田地,何地更能容此身。
-
后园即事三首·其一
古诗《后园即事三首·其一》宋·邵雍,太平身老复何忧,景爱家园自在游。几树绿杨阴乍合,数声幽鸟语方休。竹侵旧径高低迸,水满春渠左右流。借问主人何似乐,答云殊不异封侯。
-
观物吟四首·其三
古诗《观物吟四首·其三》宋·邵雍,古今情一也,能处又何难。识事事非易,知人人所艰。多疑亏任用,轻信失防闲。尧舜其犹病,何尝无大奸。
-
和赵充道秘丞见赠
古诗《和赵充道秘丞见赠》宋·邵雍,人言人事危冠冕,吾爱吾庐远市朝。野面不堪趋魏阙,闲身唯称访杨寥。殊无纪律诗千首,富有云山酒一瓢。预借轩车又东去,自兹风月恐难招。
-
年老逢春十三首·其十二
古诗《年老逢春十三首·其十二》宋·邵雍,年老逢春春不任,不任缘被老来侵。一身老去恶足惜,满眼春归何处寻。红日坠时风更急,落花流处水仍深。流莺不悟芳菲歇,犹向枝头送好音。
-
寿安县晚望
古诗《寿安县晚望》宋·邵雍,休叹浮生荣与辱,且听终日水潺潺。遥穿暝霭孤鸿去,横截野烟双鹭还。佳树排青岩下圃,好峰环翠县前山。报言名利差轻者,少辍光阴到此间。
-
年老逢春十三首·其二
古诗《年老逢春十三首·其二》宋·邵雍,年老逢春春正妍,春妍况在禁烟前。才寒却暖养花日,行雨便晴消酒天。进退樽罍宜有主,栽培桃李岂无权。清谈已是欢情极,更把狂诗当管弦。
-
秋怀三十六首·其十
古诗《秋怀三十六首·其十》宋·邵雍,清风无人兼,自可入吾手。明月无人并,自可入吾牖。中心既已平,外物何尝诱。馀事岂足论,但恐樽无酒。
-
无疾吟
古诗《无疾吟》宋·邵雍,无疾之安,无灾之福。举天下人,不为之足。
-
瀍河上观杏花回
古诗《瀍河上观杏花回》宋·邵雍,瀍河东看杏花开,花外天津暮却回。更把杏花头上插,图人知道看花来。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
和陕令张师柔石柱村诗
古诗《和陕令张师柔石柱村诗》宋·邵雍,君为陕县令,我实康公孙。始祖有遗烈,托君访其存。夫君有诗来,题云石柱村。石柱之始立,于古无所根。就勒分陕铭,惟唐人之言。既历年所多,首尾无完...
-
见物吟
古诗《见物吟》宋·邵雍,见物即讴吟,何尝曾用意。闲将筐笥诗,静看人间事。
-
洛阳春吟·其六
古诗《洛阳春吟·其六》宋·邵雍,十日好花都去尽,可怜青帝用功深。游人莫便无凭据,未必红芳胜绿阴。
-
畏爱吟
古诗《畏爱吟》宋·邵雍,人有正性,事事皆齐。人无正性,事事皆隳。失于用恩,以非为是。失于用威,以是为非。恩威既失,畏爱何知。不知畏爱,何用恩威。喜怒不节,鲜不至斯。...
-
谢安之少卿用始知安是道梯阶
古诗《谢安之少卿用始知安是道梯阶》宋·邵雍,窝名安乐直堪咍,臂痛头风接续来。恰见安之便安乐,始知安是道梯阶。
-
观物吟·居暗观明
古诗《观物吟·居暗观明》宋·邵雍,居暗观明,居静观动。居简观繁,居轻观重。所居者寡,所观则众。匪居匪观,众寡何用。
-
秋怀三十六首·其十二
古诗《秋怀三十六首·其十二》宋·邵雍,淡烟羃疏林,轻风袅寒雨。日暮人已归,群鸡犹啄黍。此心固不动,此事极难处。一言以蔽之,尚恐费言语。
-
胡越吟
古诗《胡越吟》宋·邵雍,胡越同心日,夫妻反目时。人间无大小,得失在须斯。
-
六十六岁吟
古诗《六十六岁吟》宋·邵雍,六十有六岁,畅然持酒杯。少无他得志,老有此开怀。往往英心动,时时秀句来。尚收三百首,自谓敌琼瑰。
-
答友人劝酒吟
古诗《答友人劝酒吟》宋·邵雍,人人谁不愿封侯,及至封侯未肯休。大得却须防大失,多忧元只为多求。规模焉敢比才士,度量自知非饮流。少日何由能强此,况今年老雪堆头。